اینها بازیگرانی هستند که باعث خلق شدن ویلن های کمیک بوکی بر پرده سینما شدند که با دیدنشان ترسیدیم، دلمون شور افتاد و حس بدی بهمون دست داد !

 10- «جکسون ای. دان» در فیلم "بِرایت بِرن"

"برایت‌برن" (Brightburn) با نقدهای مثبتی مواجه نشد ولی نقش آفرینی «جکسون ای. دان» (Jackson A. Dunn) در این فیلم واقعا ترسناکه! در روی سطح، این فیلم بررسی میکنه که چه میشد اگه کسی مثل سوپرمن به جای اینکه قهرمان باشه، خبیث میشد. ولی اگر به عمق آن نگاه کنیم متوجه میشویم که این فیلم داره به این سئوال قدیمی اشاره میکنه که "آیا مردم ذاتاً بد به دنیا میان و نمیشه آنها را نجات داد یا اینکه همیشه بارقه ای از امید برای رستگاری آنها وجود داره؟". جکسون دان در نقش خود هولناک است که واقعا برای یک بازیگر نوجوان در یک فیلم ابرقهرمانی به طور خاصی دارک محسوب میشود. به سختی میتوان اون مدل سرد و بی روحی که باهاش به نامادری خودش نگاه میکنه (قبل از اینکه ببره تا بکشتش) را فراموش کرد یا مدلی که شکلات گاز میزنه در حالی که اطرافش را فاجعه ای فرا گرفته که خودش به بار آورده!

9- «استیون دُرف» در فیلم "بِلِید"

اگر از طرفداران پرو پا قرص فیلم "بلید" باشید، حتما این شخصیت خبیثِ جذاب و به یاد ماندنی رو میشناسید: «دیکن فراست» با بازی به یاد ماندنی «استیون درف» (Stephen Dorff)! . او معنی واقعی شرور بودن رو در فیلم نمایش داد: خوش آشامی ترسناک و نیرومند که حتی در میان خون آشام های دیگر هم منفور بود و اونقدر جاه طلب بود که بقیه هم نوعانش ازش میترسیدن! در واقع نوع شخصیت او به گونه ای بود که حتی خوش آشام های دیگه هم ازش حساب میبردن و او در راس قرار داشت.  ویلینی که آقای درف برای "بلید" ساخت، به یک شخصیت تاریخی و به یاد ماندنی تبدیل شد و هرگز فراموش نمی شود و   اونقدر جذاب از آب دراومد که میگن قرار بوده یه سه گانه مجزا با محوریت اش ساخته بشه!

8- «جان لگویزمائو» در فیلم "اِسپان"

«وایولیتر» از دشمنان شماره یک شخصیت محبوبی به نام «اسپان» (Spawn) میباشد (برای آشنایی با اسپان، این مقاله رو بخونید). در دنیای کمیک او مسن ترین در میان برادران "فلبیاک" (Phlebiac Brothers) است (آنها شیاطینی هستند که مادرشون انسان بوده). ظاهر شیطانی او دقیقا مطابقت چیزیه که باید از موجودی که در جهنم خلق شده انتظار داشت : دندان های تیز و بلند، چشمان قرمز و صورتی که کاملا وحشیانه و ترسناکه. خب این که زیاد اُریجینال نیست ! ولی هیبت انسانی او که حالت دلقک رو داره  در فیلم "اسپان" محصول ناموفق سال 1997 عالی بود. در این فیلم تمام جزئیات جذاب ظاهر او به تصویر کشیده شد، از رنگ صورت تا قد کوتاه و شکم بزرگ! «جان لگویزمائو» هم واقعا عالی نقشش رو بازی کرد. در پسِ جوک‌های باد معده‌ای و شوخی‌های بیمزه، موجودی به شدت بدطینت و خشن پنهان شده. بازی آقای لگویزمائو ترکیبی از استعداد وی در استند آپ کمدی با رفتار چندش آور و تنفر برانگیز است. گفته میشه خیلی از کودکانی که این فیلم را دیده اند به خاطر این نقش آفرینی دچار تشنج و شب اداری شده اند! این باعث شده شخصیت وایولیتر در کنار امثال Pennywise در فهرست ترسناک ترین دلقک های تاریخ سینما قرار بگیرد.

7- «اِد هَریس» در فیلم "سابقه خشونت"

"سابقه خشونت" (History of Violence) توسط کارگردان صاحب نامی به نام «دیوید کرانبرگ» ساخته شد و یکی از هنری ترین اقتباس های کمیک بوکی هم به شمار میاد. این فیلم داستان مردی به ظاهر آرام رو روایت میکنه که در شهری کوچک رستوران دارد (با بازی «ویگو مورتنسن» ) ولی وقتی دو سارق را در هنگام دفاع از خود میکشه مجبور میشه با گذشته خشن خودش بار دیگر روبرو بشه. البته فیلمنامه نویس خیلی از چیزها رو تغییر داد. مثلا با وجود اینکه در کمیک "سابقه خشونت" به صورت فلش و به طور خیلی هم طولانی به سابقه شخصیت اصلی داستان و گروه خلافکاران اشاره میشه اما فیلم حالتی خطی داره. شخصیت پردازی و اُریجین شخصیت منفی فیلم هم خیلی فرق کرده. اما مهم نیست چون این شخصیت با نام «کارل فوگارتی» که نقشش را «اِد هریس» بزرگ بازی کرده یکی از ترسناک ترین خبیث های فیلم های کمیک بوکی از آب درآمده! از لحظه اولی که او را در فیلم میبینیم تا آخرین لحظه او خالق لحظاتی ناراحت کننده و مشمئز کننده ای برامون میشه. صورت زخمی او و رفتار زمختش کاملاً با فضای فیلم هماهنگ است و باعث شده شخصیت خبیثش تاثیرگذارتر شود به طوری که وقتی میمیره نفسی به راحتی میکشیم! اد هریس بابت این نقش آفرینی جوایز متعددی را نیز دریافت کرد.

وآور

6- «جکی ارل هیلی» در فیلم "واچمِن"

در کل کاراکتر «رورشاک» با بازی حیرت انگیز «جَکی اِرل هِیلی» (Jackie Earle Haley) ستاره اصلی فیلم "واچمن" (Watchmen) ساخته «زَک اسنایدر» بود. او تنها کاراکتر فیلمه که همه چیز برایش مطلقه؛تنها شخصیتی که براش هدف وسیله را توجیه نمیکند. به همین خاطره که حتی مرگش در این دنیای خاکستری بسیار تاثیرگذار از آب درآمده. آقای هیلی، رورشاک را با تمامی خصوصیات این ضدقهرمان همچون غیر قابل پیشبینی بودن، بی ثباتی روحی، بدبینی و حس سوءظن روی پرده سینما ایفا کرد. ظاهر او نیز کاملا شبیه به رُمان گرافیکی تحسین شده آقای «آلن مور» است و الان اگر دوباره دیالوگ های او را بخوانید حتما صدای یکنواخت، نامرتب، خفه و زمخت آقای هیلی در این فیلم تو سرتون تداعی میشه. آرامشی که آقای هیلی با اون نوسانات روحی و شخصیتی رورشاک را به تصویر میکشه باعث ترسناک شدن این شخصیت شده، به ویژه وقتی که ماسکش رو ازش میگیرن و فریاد میزنه: "صورتم رو بهم پس بدید!".

5- «جاش برولین» در فیلم های دنیای سینمایی مارول

واقعا چه میتوان درباره ثانوس در عالم سینما گفت؟ او چندی پیش در نظرسنجی نشریه امپایر به عنوان برترین خبیث سینمایی در سالهای گذشته شناخته شد. ثانوس ابر خبیثی است چند لایه و عمیق با انگیزه های محسوس و باور پذیر. کاراکتری کاملا تفکر برانگیز که یک سری قوانین و عقاید خاص و منحصر به فرد دارند که تا پای مرگ   آن را دنبال میکنند! منظورم این است که ثانوس در فیلم های مارول خیلی روی اعتقادات خویش تاکید دارد و نگرش منحصر به فرد او باعث شده از ورژن کمیکی خودش سبقت بگیره.  به طوری که او را درک میکنید و باهاش همذات پنداری میکنید، حتی ممکنه گاهی باهاش هم عقیده شوید ! او یک هیولای بی رحم و خبیثه؟ درست، اما به مرور میفهمید که چقدر کاراکتر عاطفی ای داره و میتونه با احساس باشه ! ولی اعتقادات او از هر چیزی برایش مهم تره و همین باعث شده ثانوس شخصیت ترسناک و بی رحمی بشه. در این میان آقای «جاش برولین» بهترین گزینه برای این نقش بوده. او نه به خاطر ظاهر ترسناک و کارهای چندش آور بلکه به دلیل خونسردی و سماجت در رسیدن به هدف از ثانوس شخصیتی ترسناک و غیر قابل توقف ساخته که وقتی در پایان فیلم "جنگ بینهایت" در واکاندا ظاهر شد تا سنگ ذهن  را به دست بیاره واقعا دلمون ریخت و دچار دلهره شدیم!

4- «الیجا وود» در فیلم "شهر گناه"

وقتی اکثر مردم به حرفه بازیگری «الیجا وود» فکر میکنند به یاد آثاری همچون "ارباب حلقه ها" و یا سریال " آژانس کارآگاهی جامع دیرک جنتلی" میفتند. ولی نقش به یاد ماندنی تر او در فیلم "شهر گناه" محصول سال 2005 که از رمان های گرافیکی آقای «فرانک میلر» اقتباس شده بود ، رخ میدهد. او در این فیلم نقش قاتلی خونسرد و آدمخوار به نام «کوین» را ایفا میکند. فضای نوآر گونه این فیلم کمک کرده تا ماهیت ترسناک شخصیت کوین بیشتر به چشم بیاید و شیوه های که کارگردان نور را به چشمان و عینک این شخصیت انعکاس میده باعث شده تا تماشاچی بیشتر تحت تاثیر قرار بگیره. آقای وود جوری بازی کرده که حس میکنیم قراره وعده غذایی بعدی او باشیم! و از همه بدتر اونجایی هستش که به قطع شدن اعضای خود واکنش میده (خودتون باید ببینید تا متوجه بشید!).

3- «پیتر استورماره» در فیلم "کنستانتین"

نقش آفرینی آقای «پیتر استورماره» (Peter Stormare) در فیلم به یاد ماندنی "کنستانتین" (2005) هنوز هم یکی از بهترین و ترسناک ترین نسخه ها از شیطان در سینما محسوب میشه. "کنستانتین فیلمی نسبتاً دارک است که نمیشه گفت زیاد ترسناکه ولی آقای استورماره به معنای واقعی به شیطان جان میده. شیطانی که او به ما تحویل میده با اون چشمان پولاد مانند و صدایی که به طور ناخوشایندی چرب ناک به نظر میاد، بسیار مرعوب کننده است و یادمون نمیره شیوه ای که باهاش در نهایت جشن میگیره که روح کنستانتین را به تسخیر خودش درآورده. او تونسته به طور خلاقانه ای حرکات خودش را در فیلم پیش ببره و با بدنش بازی کنه که باعث میشه تماشاچی اذیت بشه.

2- «ویلم دِفو» در فیلم "مرد عنکبوتی"

«ویلم دفو» قطعا بهترین گزینه برای ایفای نقش نورمن آزبورن / گرین گابلین بود. همانطور که آگاه هستید گرین گابلین بزرگترین دشمن مرد عنکبوتی است و «سم ریمی» در اقدامی هوشمندانه از این شخصیت به عنوان خبیث در فیلم اول مرد عنکبوتی استفاده کرد. راستش انتقاد های زیادی از شخصیت او شده. مثلا اینکه جملات و دیالوگ های او در طول داستان اعصاب خورد کن و کلیشه ای هستند. یا اینکه لباس او بسیار مزخرف و مسخره است. اما همه میدونیم که شخصیت پردازی قوی فقط در این ویژگی ها خلاصه نمیشه زیرا دفو یک بازی بی نظیر از نورمن آزبورن ارائه داد. رفتارش، حرکاتش، لحن و نوع بازی او یک نورمن آزبورن واقعی رو خلق کرد. به زبان ساده تر؛ دفو موفق شد اون ذات درونی آزبورن رو به بینندگان القا کنه. به علاوه از زمانی که متوجه میشه پیتر همان مرد عنکبوتیه، دشمنی و کینه بین آن ها جذاب تر میشه و بیشتر حال و هوای دشمنیِ شخصی  گرین گابلین - مرد عنکبوتی  در دنیای کمیک بوک رو پیدا میکنه. اوج بازیگری دفو را در صحنه ای شاهد هستیم که که جلوی آیینه ایستاده و بسان داستان معروف «دكتر جكیل و مستر هاید»، تسلیم نیمه تاریك خود میشود و انگار گرین گابلین از اعماق ذهن او بیرون آمده و درون آینه تجلی میابد و نجواهای شیطانی در گوشش زمزمه میكند. دفو در این صحنه عملكردی حیرت انگیز دارد و به بهترین شكل تضاد شخصیتی نورمن را نشان میدهد. یا صحنه ای که «زن عمو می» دارد در اتاق اش دعا میكند كه ناگهان گرین گابلین حمله میكند و او را تا سر حد مرگ میترساند  (تازه، گرین گابلین با گفتن  "Finish it"،  از زن عمو می میخواهد تا دعایش را تمام كند! ). انصافا، صحنه ترسناكی است.  و شاید براتون جالب باشه که بدونید پسر خردسالم وقتی با من فیلم "مرد عنکبوتی" را تماشا میکرد همیشه هر وقت گرین گابلین را میدید هیجان زده میشد ولی هر وقت نورمن آزبورن را میدید چشمانش را از ترس میبست!

1- «هیث لجر» در فیلم "شوالیه تاریکی"

وقتی «هیث لجر» برای ایفای نقش جوکر در فیلم تحسین شده "شوالیه تاریکی" (Dark Knight) انتخاب شد خیلی ها با دیده تردید و احتیاط با آن برخورد کردند ولی بعدا معلوم شد که چقدر اشتباه میکردند چون نقش آفرینی او فوق العاده مسحور کننده بود به طوریکه وقتی در فیلم ظاهر میشد نمیشد ازش چشم برداشت. این جوکر افسار گسیخته بود و انگار بی هدف دنبال هرج و مرج میگشت. جوکری که مرحوم لجر به ما ارائه داد به حدی محشر بود که خیلی ها دوست داشتند به جای بتمن او را ببینند. آری،  این همان جوکری بود که همه دوستش دارند. کسی که چاقو را به تفنگ ترجیح می دهد تا آدم شناسی کند و با گذشته های مختلفی که از خود تعریف می کند  به کسانی که چاقو رو لبشان گذاشته بگوید:"چرا اینقدر جدی هستی؟".  جوکری که او برایمان میسازد انسانی روان پریش است  که انگار هیچ هدف خاصی جز نشان دادن نقاط ضعف بشریت  در زندگی ندارد. کتک می خورد ولی همچنان می خندد. او انگیزه ای هم ندارد، نه پول نه ثروت نه احترام و نه قدرت و جاه و مقام. او فقط وقتی لذت می برد که جهان بسوزد و برای این کار هر کاری می کند. نقش آفرینی لجر به گونه ای بود که تماشاچی را مجبور میکرد حدس بزنه جوکر میخواد چیکار کنه. همین مساله باعث ترس و تنش میشد و البته از یاد نبریم که جوکر در این فیلم میتونست از چیزهای روزمره ای همچون مداد برامون اسباب وحشت ایجاد کنه!

مهدی ترابی مهربانی

این مطلب را به اشتراک بگذارید :