نقد عنوانی که اکثر کارشناسان نه تنها آن را یکی از بهترین های مرد عنکبوتی بلکه یکی از بهترین بازی کمیک بوکی تاریخ میدانند!
مشخصات بازی:
سازنده: Activision
سبک: اکشن، Beat them up (بزن بزن)
سال انتشار: 2000 میلادی
کنسول: PS1, PC, Sega Dreamcast, Nitendo 64, Nitendo GameBoy color
مقدمه :این بازی، اوّلین بازی سه بعدی اسپایدرمن بود که ابتدا در سال 2000 برای کنسول PlayStation 1 عرضه شد و انقدر موفق بود که خیلی زود برای اکثر کنسول های آن دوران نیز به بازار آمد. این بازی به بهترین شکل ممکن اسپایدرمن را وارد جهان سه بعدی کرد. شرکت Activision این بازی را به یکی از بهترین بازی های کمیک بوکی (شاید هم بهترین بازی کمیک بوکی!) تاریخ تبدیل کرد.
داستان: دکتر اختاپوس به کمک برخی دیگر از دشمنان معروف اسپادرمن برای او پاپوش دوخته و می خواهد به هدف شومی دست یابد. دشمنان اسپایدرمن در این بازی دکتر اختاپوس،کارنیج،میستریو،کرگدن(Rhino) و عقرب(Scorpion) هستند.
در همین حال ادی براک کنترل خود را از دست می دهد و به ونوم تبدیل می شود و فکر میکند اسپایدرمن واقعی عکس های او را (به همراه دوربینش) از بین برده و می خواهد از او انتقام بگیرد. البتّه او بعداً در اواسط داستان به اشتباه خود پی می برد.
در این بازی Black Cat (گربه سیاه) و جی جونا جیمسون هم حضور دارند.
البتّه در داستان شخصیت های دیگر مارول مانند Human Torch، کاپیتان امریکا، Daredevil و Punisher هم بودند و هر کدام به نوعی به او کمک می کنند
داستان به خوبی شخصیت های داستان را توصیف می کند. مخصوصاً شخصیت ونوم خیلی جالب و کامل به تصویر کشیده شده؛ ونوم در ابتدای داستان یک ابر خبیث واقعی بود امّا وقتی به اسپایدرمن پیوست یک ابرقهرمان واقعی شد. دیالوگ ها هم خیلی خوب نوشته شده بودند و شوخی ها هم خیلی بامزه و ماندگار بودند. به عنوان مثال وقتی اسپایدی از ونوم مشورت می خواست تا بفهمد همه این قضایا زیر سر کیست، ونوم دری وری هایی مثل "گالاکتوس" یا "جی جونا جیمسون" می گفت!
نکته عالی درباره داستان این بود که کاملاً به کمیک های اسپایدرمن وفادار بود (ولی به هر حال هنوز جای گرین گابلین در داستان خالی بود)
با یک کد تقلّب خاص داستان به حالت What if در می آمد که باعث تغییرات جزئی و گاهی اوقات بامزه در داستان می شد. به طور مثال در حالت What if می توانستید به طور لحظه ای شاهد حضور گوست رایدر و مو سوار نقره ای در بازی باشید و یا با هیومن تورچ در بالای ساختمان بکستر (مقر "چهار شگفت انگیز") ملاقات کنید!
گیم پلی: واقعاً گیم پلی بازی عالی بود! برای اوّلین بار گیمر ها می توانستند به صورت سه بعدی بین ساختمان های شهر تار بزنند و لذّت ببرند.سیستم مبارزه هم خیلی جذاب بود و برای اوّلین بار از حس عنکبوتی (Spider-Sense) استفاده شده بود. البتّه هنوز نمی توانستید برای جاخالی دادن ضربات دشمنان از آن استفاده کنید امّا زمانی که دشمنان نزدیکتان می شدند یا موشک ها به سمت شما حرکت می کردند یا به سمت شما تیر می زدند (غیر از دشمنان) حس عنکبوتی فعال می شد.
حس عنکبوتی همچنین مکان دشمنان را با فلش قرمز رنگ روی صفحه نشان میداد.
سیستم مبارزه مخصوصاً با تار زدن های مختلف عالی بود.
پنج نوع تار زدن در بازی وجود داشت: تار زدن معمولی، Impact Web (یک گلوله تاری که برای شکست دادن دشمنان و غول های مراحل خیلی پر استفاده بود)، Yank web (به میزان مناسب برای گیر انداختن دشمنان تار می زند)، Web fist (یک نوع دستکش تاری بود که میزان ضربه ای که با مشت به دشمنان وارد می کردید را بالا می برد) و Web Dome (یک انفجار تاری بود که به تمام دشمنان اطراف شما ضربه می زند).
در بازی در کنار اکشن قسمت هایی هم بود که باید عقلتان را به کار می انداختید و معمّا ها را حل می کردید. این بخش ها واقعاً گیمر را وادار به فکر می کرد. مانند معمای سویچ های در یا آزاد کردن گروگان ها یا هزار توی ونوم. در مرحله آزاد کردن گروگان ها شما باید جوری گروگان گیر ها را شکست می دادید که بقیه آنها متوجّه نشوند وگرنه گروگان ها را می کشتند. در هزار توی ونوم در بن بست ها می فهمیدید که به مقصد نزدیک شدید یا نه (با کلماتی مثل Cold،Warm و...).در بعضی از بن بست ها هم ونوم یک مبارزه کوچک می کرد و چون حس عنکبوتی نمی توانست ونوم را رد یابی کند شما کاملاً غافلگیر می شدید. در یکی از بن بست ها هم می توانستید Lizard رو پیدا کنید که آدرس دقیق مقصد رو به شما می داد. البته اونقدر سریع می گفت که فقط خودش می فهمید که چی گفته! خوشبختانه با بازگشت پیش او شما می توانستید دوباره آدرس را بشنوید.
تعقیب و گریز های بازی هم بینهایت معرکه بودند! قسمتی که باید از دست پلیس ها فرار می کردید یا تعقیب ونوم خیلی هیجان انگیز بودند. در تعقیب و گریز ونوم با وجود اینکه Spider-Compass سمتی که باید می رفتید را نشان می داد امّا هنوز پدرتان در می آمد تا او را بگیرید! و به دلیل اینکه حس عنکبوتی نمی تواند ونوم را رد یابی کند گرفتن او سخت تر هم می شد! در قسمت فرار از پلیس بیشترین استفاده از حس عنکبوتی را می کردید و در حال بالا رفتن از ساختمان ها باید تیر ها و موشک ها را جاخالی می دادید. انفجارات اطراف شما هم باعث میشد حس هیجان به اوج خودش برسد.
در برخی بخش های بازی هم باید یکم Platforming انجام می دادید. البته این بخش ها در بازی خیلی زیاد نبودند.
یکی از نقاط قوّت بزرگ بازی غول (Boss) های مراحل آن بود. غول های این بازی جزو جذّاب ترین غول های بازی های PS1 بودند. در بعضی از غول ها باید دارای سرعت عمل و تکنیک می بودید و در بعضی از آن ها باید نقطه ضعف غول مرحله را پیدا می کردید.
به نظر من سخت ترین غول های بازی، دو باری بود که باید با ونوم می جنگیدید. سختی غول ها بیشتر به خاطر حمله های ونوم و ردیابی نشدن ونوم توسط حس عنکبوتی بود. حمله های او مقدار خیلی زیادی از جان (Life) شما را می برد و می توانست شما را از دور هم بگیرد و با یک حمله قوی شما را لت و پار کند!
غول Monster Ock (دکتر اختاپوس در حالی که با سیمبیوت کارنیج ترکیب شده بود!) هم یکی از هیجان انگیز ترین غول های کل تاریخ PS1 بود. شما باید از دکتر اختاپوس که به سرعت دنبالتان می کرد فرار می کردید و سرعت دویدن هم برای این کار کافی نبود و حتماً باید از پرش استفاده می کردید!
Bonus های بازی خارق العاده بودند و یک عالمه چیز مختلف و هیجان انگیز برای unlock کردن یافت میشد. مثلاً شما می توانستید جلد کمیک های معروف اسپایدرمن را پیدا کنید و لباس های مختلف برای اسپایدرمن باز کنید که قابلیت های مختلفی به شما می دادند.
در هر حال حتّی من که این بازی رو 8 ماه پیش انجام دادم عاشق گیم پلی اون شدم.
تنها نقطه ضعف بازی دوربین گیج کننده آن است. البته می توانستید با دکمه L1 دوربین را کمی تنظیم کنید امّا هنوز کافی نبود.
گرافیک: گرافیک بازی نسبت به دیگر بازی های PS1 خیلی بالا بود (البته هنوز بازی هایی بودند که گرافیک آنها از این بازی کمی بالا تر باشد)
Cut-scene (صحنه سینمایی) های بازی عالی بودند و گیمر را در جوّ داستان قرار می دادند. دوربین در صحنه های سینمایی عالی تنظیم شده بود. با وجود محدودیت های گرافیکی آن زمان هنوز سرعت صحنه های اکشن حفظ شده بود. نور پردازی این صحنه ها هم کاملاً حرفه ای بود.
طرّاحی کاراکتر ها هم به بهترین شکل ممکن درست شده بود و با وجود اینکه صورت آن ها حرکت نداشت احساسات آنها به خوبی توصیف میشد.
حرکات دشمنان هم نسبتاً طبیعی بود و خودم شخصاً خیلی از انیمیشن تکه تکه شدن سیمبیوت ها زمان کشتنشان خوشم آمد.
نکته جالب این بود که برج چهار شگفت انگیز هم می توانستید در مرحله اوّل ببینید (همانطور که قبلاً هم گفتم اگر بازی را در حالت what if انجام دهید انوقت بالای این برج هیومن تورچ منتظر شماست!)
صداگذاری: صدا گذاری بازی بسیار خوب بود و گیمر را در جوّ مراحل قرار می داد. یکی از نکات خیلی خوب درباره آن این بود که برای صفحه اوّل بازی موسیقی خاطره انگیز کارتون دهه شصت اسپایدرمن قرار داده شده بود.
صدا پیشگی کاراکتر ها هم عالی بود (نمی دانم چندمین بارم است از کلمه عالی استفاده می کنم!). از خود استن لی به عنوان راوی داستان استفاده شده بود و صدا پیشگی هر کاراکتر هم کاملاً متناسب با خودش بود.
نتیجه گیری:
این بازی بدون شک بهترین بازی اسپایدرمن و یکی از بهترین بازی های کمیک بوکی تاریخ است.
نکات مثبت:
1. داستان عالی و وفادار به کمیک های اسپایدرمن
2. گرافیک بسیار خوب با توجه به محدودیت های موجود
3.گیم پلی ابر فوق العاده!
4.صدا گذاری بسیار خوب
تنها نکته منفی: دوربین گیج کننده
امتیازات:
داستان: 10/10 گیم پلی: 10/10 گرافیک: 10/10 صدا گذاری: 10/10
مجموع: 10/10
لینک دانلود شبیه ساز PS1 برای PC
نویسنده: صالح شاملو (SLH Hero)
All rights reserved © Spidey.ir 2014
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
لینک دانلود بازی های مرد عنکبوتی
تاریخچه بازی های رایانه ای /ویدئویی اسپایدرمن - قسمت سوم
15 بازی برتر سبك "بزن بزن" (Beat 'em up)
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
