5 انتقاد از کارتون جدید مرد عنکبوتی

اینها مشکلاتی جدی است که با این سریال دارم ...

مقدمه: همانطور که میدانید از چندی پیش مارول سریال کارتونی جدیدی از مرد عنکبوتی تحت عنوان Marvel’s Spider-Man از شبکه دیزنی اکس دی پخش میکنه که در واقع به مناسبت پخش فیلم جدید اسپایدرمن یعنی "بازگشت به خانه" است. تا به حال 10 قسمت از این کارتون پخش شده که میتونید همه آنها را در اینجا دانلود کنید. ضمن اینکه ما تقریبا نیمی از این قسمت ها را هم در اینجا زیرنویس فارسی کرده ایم. در مجموع این کارتون، کارتون بدی نیست. هر چی باشه از اون کارتون قبلیه Ultimate Spider-Man خیلی بهتره. سبک انیمیشن و دیزاین کارکتر جالبی هم داره. خیلی هم خوبه که ما شخصیت هایی را در این کارتون میبینیم که قبلا هرگز در دنیای انیمیشن دیده نشده بودند (مثل «مکس مودل») و البته خیلی هم خوبه که قراره داستان های جدیدتر از کمیک های مرد عنکبوتی مثل Spider Island یا دنیای عنکبوتی مورد اقتباس این سریال قرار بگیرند. ولی راستش من به عنوان یک هوادار اصیل و سخت گیر مرد عنکبوتی حداقل 5 مشکل اساسی باهاش دارم که در ادامه خدمتتون عرض میکنم.

1- پیتر پارکر دیگر یک آدم عادی نیست

پیتر پارکر دانشمند

عمده جذابیت پیتر پارکر برای هوادارانش اینه که یک آدم عادیه. اون مثل همه ما عواطف داره. اشتباه میکنه. عاشق میشه. عصبانی میشه. احساساتی میشه و ... اصلا به خاطر همین خصوصیاتشه که اینقدر دوستش داریم و اینقدر با بقیه ابرقهرمانان فرق داره. ولی تو این سریال او دیگه معمولی نیست. الان یه نابغه است در میان دیگر نابغه ها. یعنی تو دنیای کمیک میرفت به دبیرستان عادی در کنار همکلاسی های عادی. همین هم جذاب بود. یعنی تقابل کسی که عادیه و به نیروهای غیرعادی دست پیدا میکنه در ارتباط با آدم های عادی و زندگی عادی. چون پیتر باید عادی باشه و با دیگران ارتباط عادی داشته باشه و در دل این روابطه که اون جنبه ابرقهرمانی "غیر عادی" او جذابیت پیدا میکنه. ولی الان فقط با یه مشت نابغه در ارتباطه. همه مثل خودشن. شخصیت هاشون همه یه جوره. این خیلی بده و پیتر رو از ذات خودش دور کرده.

پیتر پارکر - گوئن استیسی

و یه چیز دیگه که پیتر روز از عادی بودن دور کرده میدونید چیه؟ اینکه چرا اصلا به هیشکی تا الان علاقه رومانتیک نداره؟!!! ما تا قسمت 10 که چیزی ندیدیم. گوئن استیسی هست ولی هیچ نشانه ای از علاقه بین اونا نیست. همیشه فقط دارن درباره موضوعات علمی با هم حرف میزنن!!! پسر مگه تو آدم نیستی آخه؟! یادتونه تو همون قسمت اول سریال شاهکار Spectacular Spider-Man پیتر میره پیش «سالی آوریل» و زانو میزنه و ....؟ من از این شخصیتش خوشم میاد. عین همه ماست. ولی تو این کارتون فقط دنبال علم و آینده و ... است. همه بحث هاش علمیه. هیچ تعامل خاصی هم با دنیای که خارج از "دبیرستان هورایزن" یا "آکادمی آزبورن" هم باشه نداریم. اگر هم اشاره ای به مشکلات شخصی او یا مثلا تعاملش با زن عمو می میشه، خیلی سطحی و کوتاهه و سریع ازش رد میشن. تمام زندگی پیتر داخل اون هورایزنه و هیچ زندگی اجتماعی نداره. و این یعنی جذابیت پیتر نابود میشه.

2- همه چیز راجع به علم و تکنولوژیه!

همه دانشمند هستند

اینا کار دیگه ندارن؟! پس این شخصیت های مکمل کجان؟ زن عمو می هست ولی چه نقشی تو داستان داره؟ فلش ؟ فقط مایلز و کورازون رو میبینیم . مایلز که تا قبل از اینکه به قدرت عنکبوتی دست پیدا کنه تقریبا هیچ نقشی تو سریال نداشت. کورازون هم همش بداخلاقی میکنه و چشم غره میره! گوئن استیسی اون شیرینی و جذابیتش کجا رفته؟ الان چه فرقی مثلا بین گوئن و آنیا کورازون هستش؟ چرا همه چیز باید به علم و تکنولوژی ربط پیدا کنه؟ در قسمت 6 وقتی پیتر پارکر را برای اولین بار مشغول یک کار غیر علمی و fun میبینیم (یعنی اونجایی که با دوستانش رفته شهر بازی)، باز هم دارند درباره مسائل علمی با هم بحث و گفتگو میکنند. اصلا چرا همه تو این سریال دانشمند هستند. حتی «هری آزبورن»! اون قسمتی که مایلز مورالز به قدرت های عنکبوتی دست پیدا میکنه رو که حتما یادتونه، درسته؟ این وسط واکنش گوئن هم در هم نوع خودش جالبه : "بیا بشین ازت یه تست بگیریم!" (لامصب همه واکنش های شخصیت های اصلی به وقایع داستانی باید علمی باشند!) . تو یه قسمت هم که خیر سرشون مهمانی دارن ولی فورا اون پسره تبدیل به راینو میشه و همه دانشمندا مهمونی رو ول میکنن تا یک راه حل علمی برای مشکل راینو پیدا کنند!

و پیتر پارکر که همش داخل لابراتوار خودش نشسته! تو مگه زندگی نداره پسر؟! و خیلی از مبارزاتش هم داخل هورایزن انجام میشه و جالبه که هیشکی هم نمیفهمه که این اسپایدرمن همون پیتر پارکره! مگه اونجا دوربین مدار بسته ندارن؟!

3- شخصیت ها و روابطشون عمق لازم را ندارند

کارتون گربه سیاه

تا اینجا فقط از اریجین مرد شنی و سیمبیوت فضایی راضی بودم (کلا اون اپیزود مربوط به لباس سیاه مرد عنکبوتی بهترین قسمت از این مجموعه تا به حال بوده) . قضیه اینکه چطور «فلینت مارکو» تبدیل به مرد شنی میشه خوب بود. و البته خیلی هم راضی بودم که دیگه به هورایزن یا آکادمی آزبورن ربطی نداشت. ولی بازم وقتی میبینیم دخترش (کیمیا) مثل باباش قدرت های شنی پیدا کرده گند میخوره به همه چیز! اصلا دخترش چرا خبیثه؟ چرا رفته سمت «کله چکشی»؟ دختر مرد شنی اونقدر از باباش متنفره که میکشتش . اوکی. با باباش مشکل داره . ولی چرا با مرد عنکبوتی میجنگه؟!!! تازه جالب اینه که دختر مرد شنی هم برای خودش یه پا دانشمنده! گفتم که تو این کارتون همه واسه خودشون دانشمند هستند!

دختر مرد شنی

در مجموع انگیزه ها، روابط و تعاملات شخصیت ها بسیار با هم سطحی هستند. حتی تو اون قسمت مربوط به سیمبیوت فضایی هم که گفتم بهترین اپیزود این سریاله اون تاثیراتی که سیمبیوت روی اخلاق پیتر میذاره سطحیه . پیتر لاتی حرف میزنه و اعتماد به نفس زیاد از حد پیدا کرده و کمی هم خشن شده. فقط همین. در حالی که مثلا در کارتون Spectacular Spider-Man ما چند قسمت داشتیم با تمرکز روی سیمبیوت فضایی و اینکه چقدر روی پیتر پارکر تاثیر بدی میذاره. ولی اینجا فقط در یک قسمت همه چیز خیلی سطحی تموم میشه و میره پی کارش (البته سیمبیوت تو اون قسمتی که درباره نمایشگاه تونی استارک بود هم برمیگرده ولی بازهم چیز خاصی به شخصیت پردازی ها اضافه نمیکنه). و از همه بدتر اینه که اتفاق هایی که تو سریال میفتن انگار هیچ عواقبی ندارن. یعنی قسمت بعد فراموش میشن و مثلا هیچ تاثیری روی پیتر ندارن و شخصیتش رو رشد نمیدن چون قسمت بعد او همون آدم مثبت اندیش و وراج سابقه. روابطش با بقیه هم همونه. مثلا زن عمو می اصلا به یادش نمیاد که در قسمت قبل یک هیولای شنی به خونه اش حمله کرده بود !

4- داستان ها کشش و جذابیت لازم را ندارند

بلک کت - اسپایدرمن

در مجموع داستان های این سریال عمق و پیچیدگی ندارند. بیشتر از هر چیزی روی اکشن و معرفی شخصیت های مختلف و متنوع تمرکز شده تا دیزنی بتونه تا جای ممکن اسباب بازی و اکشن فیگور از روی شخصیت ها تولید کنه و بفروشه. در حالی که همیشه همه چیز در داستان های مرد عنکبوتی نصف نصف بود. و الان تقریبا 80 درصد اکشنه و 20 درصد قصه و درام!

در اپیزود شماره 9 شاهد اریجین الکی و ابکی مایلز مورالز هستیم و اینکه چقدر شانسکی قدرت پیدا میکنه . این در حالی است که ما قبلا چیز خاصی از شخصیت مایلز نمیدانستیم. ایشون درست در همان روز میره برای خودش لباس درست میکنه و به همه دوستانش هم میگه که قدرت فوق بشری پیدا کرده! و مشکل اصلی اینه که کسی مثل پیتر پارکر که خودش هنوز بچه و بی تجربه است و تازه اسپایدرمن شده چطور الگو و راهنمای مایلز مورالز میشه و بهش درس ابرقهرمان بودن میده؟!

پیتر پارکر - مایلز مورالز

این وسط مشکل عدم تنوع هم هست . همه چیز داستان ها حول و حوش رقابت بین هورایزن و آکادمی آزبورن میچرخه. تمام شخصیت های منفی و دشمنان مرد عنکبوتی که همیشه از متنوع ترین ها در دنیای کمیک بوده اند باید به این دو تا ربط پیدا کنند. همین باعث شده دستان نویسندگان سریال بسته باشه. ما دیگه مثلا gang war یا جنگ بین خلافکاران شهر نداریم یا مثلا هیچ کدوم از دشمنان مرد عنکبوتی به دیلی بیوگل ربطی ندارند. در حالی که قبلا اینطوری نبود. یکی به دیلی بیوگل ربط داشت، یکی از فضا اومده بود، یکی قاتل زنجیره ای بود، یکی دنبال قدرت بود، یکی عقده ای بود، یکی میخواست گروه های خلافکاری رو کنترل کنه و .... ولی اینجا همه چیز و همه کس باید ختم بشه به هورایزن یا آکادمی آزبورن! در کل حداقل برای من یکی که داستان ها کشش لازم رو ندارند و برای دیدن قسمت های بعدی هیچ علاقه ای در خودم حس نمیکنم!

5- نحوه روایت سرگذشت خبیث ها و ایجاد تغییرات بی مورد در شخصیت ها

عقرب - اسپایدرمن

من نمیدونم قدیمی فکر میکنم یا نه ولی دوست دارم برای کسی مثل اسپایدرمن که به نظر من در کنار بتمن بهترین شخصیت های خبیث دنیای کمیک رو داره، باید حتما بیان و در کارتونش ظرف حداقل یک قسمت به سرگذشت یا اریجین دشمنانش اشاره کنند و ما قشنگ ببینیم از کجا آمده اند و چرا خبیث شده اند. واقعا دشمنان مرد عنکبوتی لایق همچین توجهی هستند. ولی در سریال ما مثلا میبینیم که یهو والچر یا «عقرب» میان ولی نمیدونیم از کجا؟ چطور شد که آدم بد شدن؟ یا مثلا شغال رو میبینیم. ولی نمیدونیم چرا این جوری شده ! و از اون بدتر ایجاد تغییرات بیمورد و عجیب در شخصیت ها میباشد. مثلا شغال اسمش هست «ریموند وارن» که شغال شدنش به جای اینکه در لباس و ماسک خلاصه بشه، یک جور تغییر ژنتیکی است. او همچنین عموی گوئن استیسیه!!! در حالی که در دنیای کمیک رابطه اش با گوئن اصلا این نبود! یا همانطور که در بالا هم گفتم دختر مرد شنی بیخود و بیجهت با پدرش میجنگه . در حالی که رابطه زیبای مرد شنی با دخترش در دنیای کمیک و همچنین در فیلم مرد عنکبوتی 3 از نکات اصلی جذابیت شخصیت او بود. یا مثلا چرا «الیستر اسمایت» باید رو در روی پدرش قرار بگیره؟ در حالی که در دنیای کمیک الیستار به خاطر پدرش خبیث شده بود . ولی اینجا الیستار میره سمت نورمن و با پدرش میجنگه (کلا انگار در این سریال همه بچه ها از باباشون متنفرن!) . نکته عجیب دیگه در شکل ظاهری روبات های قاتل عنکبوته. در دنیای کمیک ظاهر اونا منحصر به فرد بود ولی اینجا شبیه ترنسفرمرز شده اند و اونجایی که الیستر داره با باباش میجنگه انگار «آپتیموس پرایم» داره با «مگاترون» میجنگه!

اسپایدر اسلیر

راستی قضیه «بلک کت» چی بود؟ چرا اینقدر اریجینش رو تغییر دادن؟ چرا قدرت فوق بشری پیدا کرده؟ چرا به اسپایدرمن علاقه نداره؟ شخصیت پردازی بزرگترین دشمن مرد عنکبوتی یعنی نورمن آزبورن چرا عوض شده؟ کجاست اون آدمی که دنبال جاه طلبی و قدرت بود؟ الان فقط دنبال اینه که پوز هورایزن رو بزنه؟! نورمن اصلا جذبه نداره. به پسرش التماس میکنه که به هورایزن نره و پیشش بمونه! میگه خواهش میکنم نرو! نورمنی که تا به حال تو عمرش از هیشکی چیزی رو خواهش نکرده! ولی الان مدرسه تشکیل داده و چند تا بچه دور خودش جمع کرده. البته بزرگترین مشکل شخصیت پردازی نورمن اینه که او بر خلاف دنیای کمیک که همیشه مخفی کاری میکنه و نمیذاره کسی به خباثتش پی ببره ولی اینجا عالم و ادم میدونن خبیثه! و البته هر چی کمتر از «اتو اکتاویس» و «راینو» بگیم بهتره!

نورمن - اکادمی ازبورن

در هر حال بازم تاکید میکنم که این کارتون، کارتون بدی نیست. متوسط کمی رو به بالاست. به نظرم تو کارتون های ابرقهرمانی چند سال اخیر از آثار خوب به شمار میاد. ولی مشکل اینه که بر پایه و اساس غلطی بنا شده است. من هر چی نگاهش میکنم دلم بیشتر برای کمیک های کلاسیک یا شاهکاری مثل spectacular spider-man تنگ میشه. البته این وسط به نظرم مقصر اصلی آقای «دن اسلات» هستش که مشاور این سریاله و کاملا معلومه اون ایده هایی که در چند سال اخیر در کمیک های اسپایدرمن دنبال میکرده رو اینجا هم داره پیگیری میکنه. او رسما و عمدا همه چیز رو رنگ و بوی علمی و فن آوری بهش داده و با این کار پیتر پارکر/اسپایدرمن را از ذات و جوهره اصلی خودش دور کرده ...

مهدی ترابی مهربانی