شرح عكس: جوکر انسانی روان پریش است و شاید سیاه ترین کاراکتر عالم کمیک بوک باشد. او هیچ هدف خاصی در زندگی ندارد. کتک می خورد ولی همچنان می خندد. او انگیزه ای هم ندارد، نه پول نه ثروت نه احترام و نه قدرت و جاه و مقام. او فقط وقتی لذت می برد که جهان بسوزد و برای این کار هر کاری می کند. به نظر شما آیا به نفع بشریت نبود اگر بتمن خیلی وقت پیش چنین موجودی را می کشت؟
مقدمه: سال های سال است که هواداران بتمن به نکته ای فکر می کنند که شاید کلیدی ترین رمز کمیک بوک های شوالیه سیاهپوش باشد: آخر چرا بتمن دشمن شماره یک خود یعنی جوکر را نمی کشد و خودش و دنیا را از شر این قاتل روان نژند رها نمی کند؟ در حقیقت این دو کاراکتر مدتهاست که درگیر یک موش و گربه بازي کشدار شده اند: جوکر همیشه دست به جنایت می زند، بتمن با مشقت فراوان او را شکست می دهد و به زندان می اندازد و سپس جوکر برای هزارمین بار از زندان می گریزد. آیا واقعاً ساده تر و مفیدتر نبود اگر بتمن جوکر را می کشت؟ چه چیزی مانع او می شود؟
اما این تنها هواداران کمیک بوک نیستند که به سؤالاتی از این دست می اندیشند و امروزه مضامین مشابه ای در تعداد فزاینده ای از کلاس های درس فلسفه مورد بحث و گفتگو قرار می گیرد. در واقع مطالعات فرهنگی و رسانه ای راه را هموار کرده اند تا دانشگاهها فرهنگ پاپ و مباحث مربوط به آن را وارد برنامه درسی خود کنند. در نتیجه اکنون اساتید فلسفه به ابرقهرمانان و کمیک بوک ها به عنوان ابزارهای فوق العاده ای براي درک بهتر مباحث پیچیده اخلاقی که قرن هاست ذهن فلاسفه را به خود مشغول ساخته اند، می نگرند. به عبارتی دیگر، ابرقهرمانان باعث شده اند تا دانشجویان به دروس و مفاهیمی علاقمند شوند که پیشتر تنها خوراک آدمهای خشک و عصا قورت داده پنداشته می شدند.
ویلیام ایروین از اساتید فلسفه در کینگ کالج پنسیلوانیا، ویرایشگر کتبی در زمینه فلسفه است که در آنها فصولی تحت عنوان «بتمن و فلسفه» و «مردان ایکس و فلسفه» یافت می شود. به عقیده او هیچ چیز عجیبی در بکارگیری ارجاعات برگرفته از فرهنگ پاپ به منظور تشریح تئوریهای دشوار وجود ندارد.
او در این باره می گوید: “این دقیقاً همان کاری است که فلسفه از ابتدا قصد انجامش را داشته است. در واقع سنگ بنای فلسفه با سقراط و جلسات او در خیابانهای شهر آتن نهاده شد، جایی که او سعی می کرد پیام خود را در قالب مردمی و به زبان ساده، همه فهم و با بهره گیری از تشبیهات و تمثیل های مرتبط با زراعت و اسطوره هایی قدیمی به مردم عادی منتقل نماید. در حالیکه در طی قرون گذشته فلاسفه به محافل آکادمیک رانده شدند و چنان واژگان پیچیده و کلام غامضی خلق کردند که حتی براي دانشجویان سال آخر فلسفه هم ناآشنا می باشد، مثل همین "اخلاق فریضه شناسانه" (Deontological Ethics) که مبحث درهم بافته و گره داری است”.
کریستوفر بارتل استادیار فلسفه در دانشگاه دولتی آپالاچیان (Appalachian State University)، از دانشجویان خود می خواهد تا رمان گرافیکی مشهور آلن مور یعنی "نگهبانان" (Watchmen) را بخوانند تا بتوانند بهتر به مسائل مربوط به متافیزیک و معرفت شناسی (Epistemology) بپردازند. او در کلاس هایش از کاراکتر «دکتر منهتن» در نگهبانان که ادعا می کند همه چیز از جمله روان انسانها از طریق علیت (Causality) مقدر شده است، بهره می گیرد. او با این کار تلاش دارد تئوری هایی مثل جبرگرایی (Determinism) یا اراده آزاد (Free Will) و مسئولیتهای اخلاقی که چنین جهان بیني هایی ایجاب می کنند را بهتر تدریس کند. به عقیده آقای بارتل، دوره درسی او که «فلسفه، ادبیات، سینما و کمیک بوک» نام دارد، وسیله ای خارق العاده در جذب دانشجویان به سوی فلسفه است و باعث شده تا تعداد دانشجویانی را که وارد رشته فلسفه می شوند و در آن باقی می مانند و ترغیب می شوند تا در آینده نیز به آن بپردازند، روز به روز افزایش یابد. او می گوید: “من اغلب از دانشجویان می خواهم آثار افلاطون، ارسطو و هیوم را به عنوان درآمدی بر فلسفه بخوانند. آنها اغلب ابتدا از مباحث خوششان می آید ولی خیلی سریع به دلیل پیچیدگی مطالب، فراری می شوند. اما کمیک بوک می تواند توضیحات و نمونه های بسیار خوبی را به آنها بدهد، بدون آنکه کسی را با پیچیدگی هایش بترساند”. به عقیده وی، همیشه دانشجویانی هستند که تصور می کنند چنین دوره هایی جان می دهند برای گرفتن نمره ۲۰، اما آنها خیلی زود متوجه می شوند که کمیک بوک با وجود ماهیت مفرحش، مایه های کاملاً جدی دارد که شوخی بردار نیست.
برای آقای کریستوفر روبیچاد که در دانشگاه هاروارد درس می دهد، مکاتب فکری بر آمده از کمیک بوک های ابرقهرمانانه می توانند به مردم کمک کنند تا با سردرگمی های اخلاقی به گونه ای کاملاً ملموس و در عین حال غیرشخصی، مواجه شوند. به طور مثال او از دانشجویانش می خواهد تا خود را جای پیتر پارکر (هویت مخفی اسپایدرمن) بگذارند و تصور کنند که ناگهان مثل او صاحب نیروهای فوق بشری شده اند. سپس از آنها می پرسد: ” آیا اکنون برایتان نوعی تعهد اخلاقی به وجود آمده است که از این نیروهای جدید برای کمک به دیگران استفاده کنید یا خیر؟”
آقای روبیچاد در ضمن در یکی از مقالات به چاپ رسیده خود از پرسش فوق استفاده کرده است تا درباره نتیجه گروی (Consequentialism) یعنی نگرشی که طبق آن اخلاقی بودن یک فعل تنها به وسیله نتایج آن فعل تعیین می گردد، کنکاش نماید. او در مقاله اش می نویسد: “یک نتیجه گرا احتمالاً در پاسخ خواهد گفت که پیتر پارکر مسئولیتی اخلاقی دارد تا اسپایدرمن باشد زیرا این تصمیم او منفعت جمعی را به ارمغان می آورد. اما باید در نظر داشت که پیتر پارکر در ضمن یک دانشجوی مستعد و با آینده نیز می باشد، بنابراین یک غیر نتیجه گرا (Non-Consequentialist) می تواند ادعا کند که دستیابی او به حرفه ای مرتبط با چنین استعدادهایی می تواند فی نفسه گزینه ای مناسب و مشروع برای او باشد و در حقیقت وظایف اسپایدرمنی او هستند که همواره سدی راه شکوفایی استعدادهای علمی او شده اند”. از یاد نبریم که سردرگمی ها و دلمشغولی هایی از این دست همیشه جوهره اصلی ماجراهای کمیک بوکی پرطمطراق اسپایدرمن را در بیش از 50 سال گذشته شکل داده و باعث شده اند تا این کاراکتر محبوبترین ابرقهرمان مارول کامیکس و یکی از شناخته شده ترین مظاهر تخیلی عصر معاصر لقب گیرد. در ضمن حضور اسپایدرمن در عرصه های مختلف سرگرمی مثل سینما، انیمیشن و بازی های رایانه ای موجب شده تا دانشجویان و مخاطبان عام کاملاً با او آشنایی داشته باشند.
شرح عكس: برخلاف بسیاری از ابر قهرمانان دیگر، پیتر پارکر هرگز دل خوشی از نیروهای فوق بشری اش نداشته و حتی گاهی آنها را به منزله نوعی نفرین تلقی کرده است زیرا نزدیکان او همواره در معرض خطر قرار دارند ولی او قویاً باور دارد که "قدرت زیاد مسئولیت زیادی به همراه دارد". سؤال این جاست که آیا او حق ندارد هویت اسپایدرمن را رها کند و زندگی آرام و بی دغدغه ای داشته باشد؟ پس مسئولیت او در قبال خود و نزديكانش چه می شود؟
البته آقای روبیچاد از دانشجویان خود می خواهد تا در این سطح متوقف نشوند و چارچوبی که فراگرفته اند را برای تصمیماتی که در زندگی شخصی و حرفه ای خود می گیرند، بکار ببرند. او می گوید: “اخلاقیات از مقولات دشوار در تدریس است زیرا آموختنی های آن برای بسیاری از دانشجویان جنبه شخصی پیدا می کند. اما اگر در آغاز مثالها و نمونه های تخیلی و تصنعی به آنها بدهید، آنوقت قادر می شوند با وضوح و واقع بینی بیشتری نسبت به موضوعات بیاندیشند”.
با این حال، بکارگیری ابرقهرمانان در دروه های فلسفه منتقدین خاص خودش را نیز داشته است. بدیهی است که وقتی اساتید دانشگاهی به سختی می توانند مشتریان پر و پا قرصی برای دروسی همچون «شعر قرون وسطایی» بیابند ولی از سوی دیگر کلاس های درس برخی از همکارانشان که مثلاً دورهای همچون «معانی و بیان ابرقهرمانانه» درس می دهند مملو از دانشجو است، آنوقت در راهروهای دانشگاه پچ پچ های انتقادانه به راه خواهد افتاد. پروفسور مارک وایت از دانشگاه سیتی شهر نیویورک می گوید که اطمینان دارد دوره «بتمن و فلسفه» او قطعاً خنده و تمسخر برخی همکاران را در پی داشته است و در عین حال متذکر می شود که مشغول تدریس فلسفه کمیک بوک نیست بلکه از کمیک بوک استفاده می کند تا فلسفه درس بدهد.
ویلیام اروین هم کاملاً با این موضوع موافق است و میان کار خود و مطالعات تئوریسینهای فرهنگی (Cultural Theorists) تشابه قائل می شود و می گوید: “امروزه پژوهش هایی که در باب فرهنگ انجام می شوند، مقوله فرهنگ پاپ و نمادهای آن را بسیار جدی می گیرند. البته ما نمی گوییم که مثلاً کمیک بوک های سوپرمن معادل آثار هومر یا دانته هستند و یا اعتقاد نداریم که کمیک بوک های ابرقهرمانانه باید جایگزین آثار افلاطون و سقراط شوند ولی هدفمان این است که از آنها برای جذب مردم به سوي فلسفه بهره بگیریم و با زبانی با آنها سخن بگوییم که برایشان آشناست”.
آقای روبیچارد تحمل منتقدانی را که می گویند آثار و کلاسهای درس او مباحث سنتی فلسفی را به ابتذال می کشاند، ندارد. او می گوید: ” در فلسفه ای که من در آن تخصص دارم یعنی فلسفه تحلیلی (Analytic Philosophy) همواره از آزمایش های فکری (Thought Experiments) استفاده می شود. پس اگر مثالی که می آوریم به خوبی در خدمت فلسفه ناب باشد، آنوقت واقعاً چه اهمیتی دارد که آیا از دل فرهنگ پاپ آمده یا مثلاً از رمان Middlemarch اثر جرج الیوت گرفته شده است؟
شان تریت هم که در دانشگاه نورث تگزاس تدریس می کند به هیچ وجه از بالا رفتن ابروهای منتقدانش دلگیر نمی شود. او می گوید: “وقتی دانشجویان در دنیای قهرمانان شنل پوش و نقابدار کمیک بوکی قرار میگیرند، به طرزشگفت انگیزی به مباحث عمیق علاقه نشان می دهند. این برای من کافی است زیرا میدانم اینگونه بهتر مهیای دروس سنگین تر می شوند”.
مهدی ترابی مهربانی
منبع مقاله:
سایت BBC
All rights reserved © Spidey.ir 2016
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
کشتن شخصیت خبیث توسط یک قهرمان چه تبعاتی در پی دارد؟
"مرد عنکبوتی : راهی به خانه نیست" ثابت میکند گرین گابلین از جوکر خبیث بهتری است
چه میشود اگر قهرمانان مارول دشمنان خود را به قتل برسانند؟
بزرگترین قاتل كمیك های مارول كیست؟
15 مرد عنکبوتی دارک در دنیای کمیک!
5 چیزی که همیشه در كمیك های کارنیج یافت میشود!
15 بلای بزرگی كه گرین گابلین بر سر مرد عنكبوتی آورده
آموزش فلسفه با ابرقهرمانان کمیک بوکی!
10 دفعه ای كه ابرقهرمانان مجبور شدند به خاطر "منفعت جمعی"، ابرقهرمانان دیگر را بكشند
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
متاسفانه خیلی ها به کمیک و فیلم و موسیقی به چشم وسیله ای فقط برای سرگرمی نگاه میکنن و از نکاتی که توش هست غافل میشن
درسته واقعا غافل میشن.
تک تک کلمات مقاله سرشار از درس و پند هایی برای علاقه مندان کمیک استریپ بود.
خیلی لذت بردم امید وارم تو ایران هم از شخصیت های ملی خودمان کمیک های تاثیر گذاری بسازیم
راستی آقای ترابی مقاله بازی های ایکس من رو خوندین ؟ میره رو سایت؟
این جمله خیلی جالب بود که میگفت از کمیک ها برای یاد دادن فلسفه استفاده میکنند...
///////////////////////////
یه تشکر هم میکنم از جناب آقای ترابی که زحمت خیلی زیادی برای نوشتن مقاله کشیدن...
اینکه چیزی که داره میخونه فراتر از یه تیکه کاغذ با حروف مختلفه . کمیک ها در سایر کشور ها شخصیت بچه ها رو میسازند اما در اینجا بحث سر اینه که کدوم از کدوم یکی بهتره . خیلی ها با دیدن یه فردی که داره کار خیلی سختی رو انجام میده روحیه میگیرند و با همین روحیه به انجام کار های خارق العاده دست میزنند .کمیک ها این مراحل رو برای کودکان و نوجوانان به ارمغان میارند . چیزی که یه بچه از یه شخص در لباس قرمز و آبی میفهمه با چیزی که یه نفر 40 سال از زندگیش رو گذاشته تا بفهمه برابری میکنه.
اما اینجا اینطوری نیست .... تا صحبت لباس قرمز و آبی میشه همه میگند دارند از قهرمان خودشون مردعنکبوتی تعریف میکنند در صورتی که شاید منظور سوپرمن باشه . اگر بگم معلومات کمیکی خیلی از بچه های اهل کمیک فقط به اسم و فامیلی طرف منتهی میشه ، دروغ نگفتم ! تظاهر کردن به داستن چیزی دلیل بر این نیست که خیلی ازش میدونی ( همین آلان یه سری میان از همین جمله استفاده میکنند )
جامعه ی کمیک بوکی ضعیفمون رو تغیر بدیم و اصل و ریشه شخصیت ها رو درک کنیم .
در هر صورت این راهیه که باید پیش رو گرفت چه دیر چه زود .
ممنون جناب ترابی مقاله ارزشمندی بود .
/////////////////////////////////////////////
ممنون اقای ترابی بابت این مقاله اموزنده
واقعا عالی و مفید بود. کمتر از این هم انتظار نمیرفت.
در مورد اینکه چرا ابرقهرمانان شخصیتهای شرور را نمیکشند بگم...
دلیل اینکه بعضی قهرمانان مثل بتمن و اسپایدرمن و امثال اینها دست به کشتار نمیزنند این است که اگر انسان یک بار به طور عمدی قتلی را انجام دهد به مرور زمان از نظر ذهنی و روحی و عاطفی عواقب وحشتناکی در پی دارد. مخصوصا اگر آن فرد یک فرد پاک و بی آزار باشد.
پس ممکن است کسی مثل بروس وین/بتمن یا پیتر پارکر/اسپایدرمن نگران این باشد که با اقدام به قتل روح خود را به درون به اعماق تاریکی پرتاب کند.
همچنین ممکن است به این فکر کنند که شاید شرایط زندگی و جامعه آن فرد را به این روز و این وضع کشانده و شاید بتوان به وی فرصتی دوباره برای اصلاح شدن و بازگشت به یک زنگی شرافتمندانه داد.
البته این مورد درباره جوکر صدق نمیکنه و هیچ راه برگشتی برای چنین فردی وجود نداره. پس بتمن بیشتر به آلوده شدن روح خودش فکر میکنه.
در آخر بگم که به راستی بعضی از داستانهای کامیک با فلسفه درهم تنیده شده اند و زمان میبرد تا همگان به این موضوع پی ببرند.
باتشکر
اینقدر این مقاله منو تحت تاثیر قرار داد که 3یا4 بار دیگه خوندمش
خیلی خوبه که از کمیک به عنوان وسیله ای استفاده بشه تا مردم با مفهموم فلسفه اشنا بشن
چرا ما از کمیک بوک استفاده نمی کنیم و ازش یاد نمی گیریم؟!
چرا همش در حال مقایسه ی این و اون هستیم. چرا با تحلیل کمیک بوک سعی نکنیم در مورد مفاهیم زندگی یاد بگیریم.
چرا با کمیک بوک زندگی خودمون رو شکل نمیدیم و ازش استفاده نمی بریم. فقط مقایسه کردن شخصیت ها رو توی این فرهنگ کمیک خوانی جا دادیم! این فرهنگ نیست حماقت محضه!
کمیک بوک قدمتی صد ساله داره! مسلمه که این کتاب چند صفحه ای که به اسم کمیک خوانده میشه فقط یه مقدار اکشن و طراحی و دیالوگ روی کاغذ نیست. چیزی فراتر در این صد سال در کمیک بوک ایجاد شده و اون هم درس زندگی هست.
درسته ما ممکنه تا مدت ها از این شخصیت ها به اندازه ای که باید، یاد نگیریم چون که قدمتی 50 ساله و 75 ساله دارند.
مسلمه درک کامل از شخصیت ها نیاز به زمان داره و شروع فهمیدن و درک فلسفه ی ابرقهرمانان پیچیده تر از خوندن چند تا کمیک برتر از این شخصیت ها هست.
ولی با شروع فهمیدن در کمیک بوک ما می تونیم خیلی سریع تر از انسان هایی که مدت ها وقت و زمان برای فهمیدن و تحلیل این دنیا میذارند پیشرفت کنیم.
ما می تونیم با کمیک بوک که توی این صد سال خودش رو جا انداخته و به درجه ی بالایی رسیده شخصیت خودمون رو شکل بدیم.
بتونیم تبدیل به انسان های شریف و فهمیده ای بشیم.
نه اینکه فکر کنید فقط کمیک رو بخونید و کتاب های فلسفی و ادبیات بره به جهنم...نه این تفکر هم اشتباهه! باید در کنار کتاب های ادبیات و فلسفه هم به ارزش کمیک توجه کرد و از این سرمایه ی گران بها در راه حقیقت و زندگی نهایت استفاده رو برد.
از نادانی دوری کنیم و کمیک فن باشیم، کمیک خوان باشیم تا بتونیم زندگی سعادت مندی هم داشته باشیم و به جز طرفداری و تعصب روی شخصیت ها، یه پندی هم برای زندگی خودمون برداشت کنیم.
خیلی زحمت میکشید اقای ترابی و همچنین مدیران سایت
هر انسانی نمی تونه با خلافکار هایی که کار های شیطانی انجام میدن و مردم رو تهدید می کنند مقابله کنه.(مخصوصاً وقتی که شخصیت خودش هم لب مرز پلیدی قرار داشته.)
بتمن خودش بار ها و بار ها از جوکر شکست های سنگینی خورده نه فقط مرگ جیسون و فلج شدن باربارا، چیزی فراتر از اون!
بتمن عهدی بسته بود که بتونه مردم شهرش رو از شر شیطان و تاریکی حفظ کنه ولی جوکر هر بار که از اون تیمارستان میاد بیرون عده ی بی شماری رو به سمت مرگ هدایت می کنه و بتمن هم هر بار دچار شکستی از نظر عاطفی و روحی میشه. چون که نتونست به عهدش وفادار بمونه.
بتمن مسلماً در حالت عادیش هم در افسردگی و آسیب پذیری زیادی قرار داره و به گفته ی خود بتمن در مرزی بین خوبی و بدی هست. بتمن یه دیواره، یه دروازه بین انسان های خوب و بد، بتمن از انسان های خوب دفاع می کنه و خوبی رو همیشه بالاتر از بدی نگه میداره و نمیذاره که خوبی با بدی مساوری بشه.
به گفته ی ویکتور هوگو وقتی که بدی و خوبی با هم برابر بشند همه می میرند. دقیقاً هم همینه. همه تباه میشند.
بتمن یه دروازه است که از مردمان خوب دفاع میکنه و دری داره به امید اینکه یه روزی یه فرد از جانب بدی ازش رد بشه و به رستگاری برسه و به جبهه ی آدم های خوب بپیونده.
بتمن به وجود پاک جوکر ایمان داره و همیشه هم خواسته این رو به جوکر بفهمونه که در درون اون هم خوبی هست. هر چند کم ولی هنوز هم موجوده.
بتمن بیشتر از هر کس دیگه ای جوکر رو درک می کنه و واسه همین داره سعی میکنه به رستگاری هدایتش کنه و امید داره روزی به آدم خوبی تبدیل بشه. بازم میگم امید داره و اصلاً به امکان پذیریش کاری نداره. واسه همینه که رابطه شون عجیبه و هم دیگه رو دوست و معشوق صدا می کنند چون که همدیگه رو درک می کنند و میخواند به هم دیگه ثابت کنند که اون یکی داره اشتباه می کنه.(جنگ بین شون از نوع روانی هست.)
بتمن جوکر رو هیچ وقت نمیکشه چون اگه بکشه دروازه تخریب میشه، اون هم با آدم بد ها برابر میشه. شخصیت بتمن اینقدر آسیب پذیر هست که بعد از کشتن جوکر ممکنه به جنون برسه چون که یه بار بتمن داشت به همین مشکل گرفتار میشد.(در نوجوانی و برای انتقام قتل پدر و مادرش)
بتمن با آدم کشتن با جوکر یکی میشه و دیگه از ناجی تبدیل به یه روان پریش میشه.به جنون و تباهی میره و جوکر برگ برنده ی نهایی رو خواهد داشت.
این خط قرمز برای بتمن/بروس وین به این دلیل قرار داره.
سایت BBC
bbc.com/.../...
اونکه هیچی باید این مقاله رو بکنیم تو چشم اونایی که میگن اینا (ابرقهرمان،کمیک ) بچه بازیه !!!
اونجا با استفاده از کمیک بود تدریس فلسفه میکنن اینجا تا ازشون حرف میزنی بهت میخندن
هرچند خداروشکر تعداد اینا کم شدن ولی مطمئنا بازم هستن ...
اره واقعا قبول دارم...(البته ازشخصیت بتمن به لطف نولان و راک استدی کم تر از بقیه از این حرفا می شنویم)
اشکال نداره ما هم به جاهلی می خندیم
اره تعدادشون کم شده ولی هنوزم زیادن
البته هر کامیک بوکیم اینطور نیست، خیلیاشون واقعا هم سزاوار کلمه بچگانه و کلیشه ای هستن، مثل همین سری جدید آکوامن...
ولی، خوشبختانه بعد از ۱۰۰ سال این صنعت خیلی پا گرفته و با تولد نوابغی مثل آلن مور، آثار فوق العاده ای به وجود اومدن...
معمولا اکثرمون حتی به کامیک های شرکت های غیر از دی‌سی و مارول نگاه نمیکنیم، و خب همین مشکل سازه... کامیک های شرکت های دیگه محدودیتشون کمتره، نویسندگان خاص تری میرن سراغشون و خب نتیجش میشه شرکت هایی مثل ورتیگو که قطعا همه آثارش مغز بترکانن...
حیف که توی ایران اصلا به کامیک بوک و ارزشش توجه نمیشه، طرف خودشو با فیلمای کامیک بوکی خفه میکنه ولی حتی سراغ منبع اقتباس اونا هم نمیره؛ یا از طرفی دیگه یه نفر شدیدا فلسفه میدونه و هر کتابیو میخونه، ولی وقتی میرسه به یه کامیکی مثل واچمن سریع موضع میگیره...
به نظرم همه کامیک فنا باید قدر خودشونو بدونن، الان وقتی که پسر ۱۲ ساله داریم که کامیک ترجمه و ادیت میکنه و با دقت تمام نقدش میکنه، مطمئنا چند سال بعد از آدمای ۵۰ ساله هم فهم بیشتری خواهد داشت...
.......
در مورد قضیه این که چرا یه قهرمان مثل بتمن نباید یک روانی مثل جوکر رو بکشه، باید بحث آرتاس منتیل از سری داستان وارکرفت رو مثال زد... اسوه نیکوکاری و شجاعت، که در نهایت با انتخاب های غلط و ضد ایدئولوژی خودش، تبدیل میشه به یکی از بزرگترین شیاطین عالم...
کميک بوک خيلى بزرگ و پيچيده و فلسفيه ، فکر کنم همه هم ميدونن اما اگه کسى راجبش حرف نميزنه براى اينه که ترجيح ميده براى چيز هاى واضح تر بحث کنه
الان مثلا منم رابطه و کميک هاى مربوط به بتمن و جوکر مثل کميک مرگ خانواده و جوک کشنده يا رابطه کاپيتان و آيرون من تو همه کميک ها يا دردويل و پانيشر تو کميک هاشون و يا ولورين و جين گرى يا کلا ددپول يا ريد و دووم تو کميک هاى چهارشگفت انگيز مخصوصا جنگ هاى پنهان يا بازم کلا مون نايت و...... فکرم همش درگيرشونه البته اينها اونايى بودن که الان يادم بود يا حساس بودن ، ولى کلى ديگه هم هست
خب من اگه فکر بکنم راجبشون اما بازم در حد خودشونه ، يعنى چيز هاى عميق و فلسفى به ذهنم نميرسه
کلا وقتى چيزى مثل کاراکتر اصلى يا منفى يا داستان و يا هرچيز ديگه اى چه تو فيلم ها ، سريال ها ، گيم ها و کميک بوک و...متفاوت و پيچيده باشه سطحى نيست و پشتش مسائل عميق و فلسفى وجود داره
مگه ميشه يه صنعت فقط براى بچه ها باشه ! حداقل تو کميک هاى کمپانى هاى ابرقهرمانى مثل مارول و DC که نميتونه باشه چون به هم مرتبطن و بايد هم سطح باشن
مثلا من کميک هاشون نخوندم اما سريال هاى مردگان متحرک و بازى تاج و تخت رو ديدم که اقتباس از کميک بوک بودن مخصوصا بازى تاج و تخت که اصلا به درد بچه ها نميخوره پس حتما کميک هاشونم همينطوره ، نويسنده کلى زحمت کشيده و درست مثل نويسنده هاى صنعت هاى ديگه داستانى پيچيده و پر از مفاهيم و عقايد فلسفى نوشته
شايد کميک بوک هاى ابرقهرمانى چون که چيز هايى مخصوص بچه ها هم دارن به نظر بعضى کلا براى بچه ها باشه
واقعا آدم سختشه انتخاب کنه . خود فلسفه هستش . انگاری داری فلسفه میخونی . جلوی آدم بدها رو بگیریم یا نه ؟؟ آینده رو تغییر بدهیم یا حفظ کنیم ؟؟؟ مسئله این است .
من بعد از خوندن این مقاله یاد گرفتم علاوه بر سرگرمی از طریق کمیک می تونم از اون چیز های فراوانی بیاموزم و از آن ها در زندگیم استفاده کنم. ممنون آقای ترابی بابت ترجمه. شما دید منو نسبت به کمیک روشن تر کردید.
خوراکخوان (آراساس) دیدگاههای این محتوا