چرا فیلم های بد ابرقهرمانی صحنه رقص دارن؟!

از رقص مشمئز کننده بولی مگوآیر (مگوآیر قلدر) گرفته تا حرکات اغواگرایانه مایلو در فیلم "موربیوس"، فیلم های بدِ کمیک بوکی اکثرا صحنه های رقص دارن!

فیلم های ابرقهرمانی تقریبا قدمتی به اندازه خود ابرقهرمانان در دنیای کمیک دارند ولی این ژانر در دو دهه گذشته واقعا به اوج خودش رسیده است و چندین شاهکار داشته ایم مثل "دارک نایت"، "مردعنکبوتی 2"، "لوگان" و "اونجرز: پایان بازی". اما همزمان مزخرفاتی هم بوده که بسیاری از آنها علاقه خاصی به حرکات موزون از سوی شخصیت های اصلی داشته اند! از سوی دیگر، صحنه های رقص به نوعی عنصر برجسته یا دستکم به یاد مانده در فیلم های بدِ ابرقهرمانی تبدیل شده اند، به ویژه فیلم هایی که از سال 2000 به بعد ساخته شده اند. سونی استودیویی بوده بیشترین حضور رو در این جریان عجیب داشته ولی استودیوهایی دیگر هم بوده اند که زیادی دل به دست و پاهای شخصیت های فیلم هایشان دل بسته اند. شاید فقط یک حسن تصادف باشد ولی شاید هم بیانگر تم تکرارشونده دیگری باشد که باعث میشه این فیلم ها بد از آب دربیان.

این روند با بابابزرگ ابرقهرمانان رقصنده آغاز شد: مردعنکبوتی 3! این فیلم که همیشه بهش به عنوان پایانی نا امید کننده برای تریلوژی سم ریمی یاد شده است، الان بیشتر به خاطر میم (meme) هایی که از رویش ساخته شده و یا شوخی هایی که با بولی مگوآیر شده، به یاد مونده تا چیزهای دیگرش! یکی از خنده دار ترین شون مربوط میشه به زمانی که پیتر پارکری که توسط سیمبیوت تسخیر شده و هواداران بهش میگن بولی مگوآیر یا Bully Maguire به معنای "مگوآیرِ قلدر" و با حرکات ضایع خودش شروع میکنه به رقصیدن در سطح خیابان! این صحنه به همراه سکانس رقص در کلوب موسیقی جاز برخی از بدنام ترین لحظات این فیلم را رقم زدند چون به طور رقت انگیز و ضعیفی نشان دادند که این نسخه از پیتر پارکر داره "پلید" میشه (واقعا پیتر پارکر چرا باید فرآیند پلید شدن پیتر رو با رقصیدن هاش نشون میدادن؟! یعنی هر کی اونجوری میرقصه، پلیده؟!!! یا شایدم اینجوری میخواستن نشون بدن که پیتر رها شده و تغییر کرده؟).

بولی مگوایر - مگوایر قلدر

و در همان سالی که "مردعنکبوتی 3" اکران شد شاهد اکران فیلم دیگری از مارول بودیم به نام "چهار شگفت‌انگیز: قیام موج‌سوار نقره‌ای" که راستش را بخواهید زیاد تحویل گرفته نشد (البته من خودم اولش نسبت به قسمت اولش بیشتر باهاش حال کردم ولی در سالهای گذشته بیش از پیش فهمیدم که چه گندی به سیلور سرفر و گالاکتوس زدن!). فیلم یه صحنه ای داره اون اوایل که «رید ریچاردز» با رقصیدن با دو تا دخترِ واقعا هات در یک کلوب حسابی باعث خشم سوزان میشه. این سکانس از نظر جلوه های ویژه واقعا بد به نظر میاد (کلا نمیدونم چرا صحنه های آتش گرفتن جانی اونقدر خوب ولی کِش اومدن های رید اینقدر مزخرف بود در حالی که همیشه میگفتن آتش رایانه ای ساختن سخته!). قراره باحال و بانمک باشه ولی اصلا اینجوری نیست و یه جورایی معذب و بیخوده و یادشون رفته بود که لباس های رید که نباید با خودش کش میومدن!

چهار شگفت انگیز 2

فیلم مزخرف و حال بهم زن "جوخه خودکشی" محصول سال 2016 هم این روند را با خبیث اصلی خودش یعنی «ساحره» (Enchantress) که یکی از بدترین خبیث های تاریخ هم به شمار میاد، ادامه داد. این شخصیت بدون هیچ دلیلی وقتی داشت حرف میزد و سلاح یا بهتره بگیم "ماشین" خودش رو میساخت، حرکات موزون انجام داد که بی شباهت به رقص عربی نبود! این رقص در کنار جلوه های ویژه اطرافش به طور وحشتناکی بد به نظر میاد و متاسفانه یکی از معدود چیزهایی است که الان از این فیلم به یاد داریم.

ساحره - انچنترس - جوخه خودکشی

جدیدترین نمونه از این نوع رقص ها در فیلم های بدِ کمیک بوکی برمیگرده به فیلم از هر نظر شکست خورده ی"موربیوس" محصول شرکت سونی. این فیلم ضدقهرمانی که بخشی از فرنچایز در هم تنیده سونی برای مردعنکبوتی است (که هر روز یه شکل جدیدی به خودش میگیره!)، از نظر منتقدین بسیار گَند و افتضاح بود و هواداران هم ازش استقبال نکردن. یکی از بدترین عناصر فیلم برمیگرده به خبیث اصلی یعنی «مایلو» با بازی «مت اسمیت» که شاید نوع بازی ش شاید تنها نقطه روشن فیلم باشه ولی در جایی پس از خون آشام شدن که میخواد خودش رو برای یه عشق و حال شبانه در شهر آماده کنه، جلوی آیینه شروع به رقصیدن و پوشیدن لباس میکنه. این سکانس هر چی هست به جز جذاب! مایلو مثل یک زرافه ی دوپا میرقصه و بازیگرش اونقدر اعتماد بنفس داره که خیال میکنه داره بدجور دلبری میکنه! ولی در واقع انگار داره روی قلوه سنگ راه میره (!) و اینجوری یکی از بدترین صحنه های فیلم شکل میگیره.

رقص موربیوس

از "اسپایدرمن 3" تا "موربیوس" ، صحنه های رقص تنها یکی از چندین عنصر بدی هستند که در این فیلم ها به چشم میخورند. در واقع، بدترین بخش های فیلم نیستند ولی خنده دارن (حالا چه واقعا قراره بوده کمدی باشند یا نه) در حالی که همه این فیلم ها لحن غیر کمدی و جدی دارند و در نتیجه به سمبل بد بودن آنها بدل گشته اند. "اسپایدرمن 3" دارک ترین بخش از سه گانه ریمی بود چون مربوط به سیمبیوت میشد و البته ونوم. همینطور "جوخه خودکشی" که علیرغم برخی از شوخ طبعی ها، از نظر لحن و حس و حال به جرگه آثار جدی DCEU مثل "من آو استیل" و "بتمن علیه سوپرمن" تعلق داشت. بنابراین این صحنه های بد بیشتر به چشم میان چون با کلیت لحن در بقیه فیلم در تضاد قرار میگیرند.

شوخ و شنگ ترین این فیلم همون "چهار شگفت انگیز 2" هستش که باید خیلی دارک تر و دراماتیک تر میشد. در حقیقت، صحنه رقص در این فیلم مثالی است از اینکه سازندگانش اصلا از وخامت قضیه آمدن گالاکتوس به زمین باخبر نبوده اند به ویژه که در دنیای کمیک هم این واقعه یکی از بزرگترین و جدی ترین رویدادهای تاریخ ماروله (این مقاله را بخوانید). تماشاچی هنگام مهیا شدن برای تماشای نبردی حماسی بین خیر و شر، صحنه های رقص براشون کاملا حواس پرت کننده است و حتی اگه بقیه فیلم مزخرف تر باشه، اما اون صحنه براشون به تجلی اصلی مزخرفیت فیلم تبدیل میشه.

رقص جوکر

و البته در این میان "جوکر" یک استثناء است. البته این فیلم از آن شاهکاری که برخی فکر میکنند هست، فاصله زیادی دارد ولی صحنه رقص «جوکر» در خدمت فیلم است و به خوبی سمبل تغییر و دگردیسی این شخصیت شده است.

مهدی ترابی مهربانی