لاله-مردابی-لوتوس-نقد-و-بررسی-فن-فیلم-اسپایدرمن-مردعنکبوتی-spider-man-lotus

فن فیلم "مردعنکبوتی : لوتوس" یک فیلم کاملا غیرمرتبط با دنیای MCU و Sony هست که همانطور که از نام آن پیداست توسط طرفداران دو آتیشه مردعنکبوتی ساخته شده است و یک فیلم فن مید و غیر رسمی محسوب میشود. داستان فیلم هم براساس داستان معروف "مرگ گوئن استیسی" نوشته شده است و حال و هوای پیتر پس از آن فاجعه را روایت می‌کند. در ادامه سعی میکنم نظرم را راجع به این فیلم و نقاط ضعف و قوتش بگم.

توصیه میشه برای دانلود نسخه کامل و رایگان این فیلم به اینجا بروید.

در همین ابتدا بگم که من با کمترین انتظار ممکن به سراغ تماشای این فیلم رفتم و به نظرم هر کسی هم که خواهان تماشای این فیلم است، انتظاراتش را باید به شدت پایین بیاورد چون بالاخره یک فیلمی هستش که توسط طرفداران مردعنکبوتی ساخته شده و کل بودجه اش حدود 25 هزار دلار بوده! (یعنی بودجه فیلمی حتی مثل موربیوس، 3000 برابر این فیلم بوده!!).

به نظرم فیلم شروع خوبی داره. با مونولوگ پیتر شروع میشه و بعدش هم یک سکانس جالب و فان بین مردعنکبوتی و شوکر داریم که حال و هوای کمیک های مردعنکبوتی هم کاملا در این سکانس دیده میشه. کلا معرفی مردعنکبوتی در این فیلم خوب شکل میگیره و افتتاحیه این فیلم چیزی شبیه به The Amazing Spider-Man 2 سال 2014 هستش. باید بگم که جلوه های ویژش هم واقعا به نسبت بودجه ای که داشتند فوق العادست و اصلا انتظار همچین جلوه ویژه ای را نداشتم. (انصافا کاستوم خوبی هم برای اسپایدی طراحی کردند).

بعد از افتتاحیه، جمع 4 نفره پیتر و گوئن و هری و مری جین را شاهد هستیم. پیتر مثل همیشه دیر به قرار میرسه و بقیه میخوان برگردن خونه هاشون که هری همه را راضی میکنه که به یک رستوران بروند. این تصمیم هری را واقعا دوست داشتم و در کل هری یکی از شخصیت های این فیلمه که به نظرم خوب از آب دراومده. (شان توماس رین هم علیرغم اینکه ظاهرش چندان شباهتی با هری نداره، بازی خوبی از خودش ارائه میده).

فیلم لوتوس اسپایدرمن

اما بعد از این دورهمی پیتر و گوئن با همدیگه تنها میشوند و شروع میکنند به گپ زدن. باید بگم که شخصا زیاد از گوئن و مری جین این فیلم خوشم نیومد و به نظرم شخصیت پردازی خوبی توی فیلم ندارند و انتخاب بازیگرها هم درست انجام نشده. (فقط تونستن شباهت ظاهری را اونم تا حدی ایجاد کنند!)

ولی "واردن وین" در نقش پیتر به نظرم بازی خوبی را از خودش به نمایش گذاشته و مخصوصا وقت هایی که در دوراهی قرار میگیرد تونسته اون حس سردرگمی پیتر را به خوبی به بیننده منتقل کنه.

تیتراژ آغاز فیلم هم به نظرم تیتراژ خوبیه و ترکیب جذابی از تصاویر کمیک بوکی و موسیقی را شاهد هستیم. ولی درست بعد از این تیتراژ هست که متاسفانه فیلم، کاملا وارد یک روند یکنواخت و کسل کننده میشه که ممکنه هر بیننده ای را خسته کنه! یعنی از این به بعد فیلم پر است از سکانس های تک نفره یا دو نفره که یک موزیک متن خوب در پس زمینه به گوش میرسه و این کاراکتر ها هم در حال گریه کردن هستند! به نظرم اگر قرار بود یک سریال درباره اسپایدرمن ساخته بشه، این فیلم میتونست به عنوان یک اپیزود از آن سریال (اپیزودی که پس از مرگ گوئن قرار داره.) خوب عمل کنه. اما این یک اپیزود نیستش و ما داریم یک فیلم مستقل تماشا میکنیم! پس قاعدتا منطقی نیست که 1 ساعت و نیم بشینیم و فقط خشم و ناراحتی کاراکتر هایی را ببینیم که در فیلم عملا ازشون هیچ چیزی ندیدیم و هنوز ارتباط درست و حسابی باهاشون برقرار نکردیم!

البته این را هم بگم که نبرد اسپایدرمن با گرین گابلین واقعا نفس گیره و من را یاد نبرد نهایی Spider-Man 2002 و Spider-Man :No Way Home انداخت. با اینکه گرین گابلین تقریبا هیچ جلوه ویژه ای نداره و با گریم ساخته شده به نظرم کاملا جذاب و کمیک بوکیه. صدای تهدید آمیز گرین گابلین (با بازی جان سالاندریا)، نوع رنگ بندی آن صحنه، موسیقی متن و ... باعث میشه که آن صحنه را به عنوان یک صحنه با کیفیت به خاطر بسپاریم. (حیف که سکانس های اکشن فیلم به علت محدودیت بودجه به شدت کم بود).

همچنین سکانس اسپایدرمن و تیم (پسر بچه) هم (اشاره به داستان اسپایدرمن و کودک سرطانی) علیرغم اینکه از مشکل اصلی فیلم یعنی ریتم کند و تا حدی کسل کننده عاری نیست؛ ولی جذابیت های خاص خودش را داره. خاطره بازی با کمیک بوک های اسپایدرمن، بازی ویدیویی و... واقعا جذاب هست. در ضمن کارگردان (گوین کونوپ) نتیجه گیری درستی هم از آن سکانس میکند و بار دیگر نشان میدهد که چرا اسپایدرمن قهرمان محبوبمان هست ؛ به خاطر اینکه یکی مثل خود ما هستش و در زندگیش مثل هر انسان عادی دیگری خطاهایی را مرتکب شده ولی میخواهد از قدرتی که بهش داده شده برای نجات جان مردم استفاده کند.

در مجموع این سکانس های دراماتیک و احساسی انصافا سکانس های بدی هم نبودند و موزیک متن عالی فیلم، فیلمبرداری جذاب و حضور کاراکتر های محبوب، در برخی از لحظات حتی میتواند ما را احساسی کند؛ ولی کش دادن بیش از حد هر صحنه و یکنواختی فیلم به آن ضربه زده است.

همچنین در طول فیلم اشارات و ایستراگ هایی به فیلمهای دیگر اسپایدرمن –به خصوص سه گانه اسپایدرمن سم ریمی- هم به چشم میخورد. مثل لحظه پایانی که پیتر لباس رسمی اش را در می آورد و زیر آن کاستوم اسپایدرمن تنش است؛ یا در فلش بکی که به ماجرای قتل عمو بن و درگیری با آن قاتل میزند (لوکیشنش هم خیلی شبیه هست) به صحنه معروف Spider-Man 1 اشاره میکند؛ یا کاستومی که داخل آن جعبه سیاه است و به Spider-Man 3 اشاره میکند و ...

در مجموع باید گفت فن فیلم "اسپایدرمن : لوتوس" علیرغم اشکالات زیادش فیلم بدی نیست و با ارادتی که که کارگردان به کاراکتر اسپایدرمن دارد، فیلم میتواند در لحظاتی برای طرفداران جذاب باشد.

امتیاز: ۵.۵ از ۱۰

علی عبداللهی