رابرت پتینسون، زویی کراویتز و یک گاتهام پیچیده "بتمن" مت ریوز را به بهترین فیلم بتمن پس از "شوالیه ی تاریکی" به کارگردانی کریستوفر نولان تبدیل کرده اند.
این نقد اسپویلر ندارد
در این فیلم، مت ریوز تاریکی و وحشت گاتهام را پیش از معرفی کاراکتر اصلی این دنیا به بیننده نشان میدهد. یعنی در ابتدا، او قاتل، دزد، خرابکار و حمله ای که در سطح شهر جریان دارد را به مخاطبین خود نشان می دهد و سپس از پس سایه های این شهر، بتمن با بازی رابرت پتینسون بر میخیزد که از ترس برای متوقف کردن جرم و جنایت در گاتهام استفاده می کند؛ یک راه حل صریح و روشن برای یک مشکل پیچیده! بتمن هنگام مبارزه هم همانقدر صریح و بی پرده مبارزه می کند: چند مشت به یک گروه خلافکاری که خود را به شکل خلافکارانی مانند جوکر و دو چهره در آورده اند. میزند تا آنها متفرق شوند اما بتمن عنصر تبهکارانه جنایت را متوقف نمی کند بلکه او این جنایت را به شبی دیگر به تعویق می اندازد.
ما از طریق شنیدن یک Voice-over متوجه میشویم که بروس وین در لباس بتمن دوساله که در خیابان های گاتهام می چرخد و از ترس به عنوان ابزار استفاده می کند و جرم و جنایت به شدت در گاتهام افزایش یافته است. 20 سال از زمانی که پدر و مادرش به قتل رسیده اند می گذرد و او سخت در تلاش است تا جلوی جنایتی که منجر به یتیم شدندش شده است را بگیرد اما مبارزاتش با شرور گاتهام نتیجه ی عکس داده و جرم و جنایت افزایش یافته است. در حقیقت اصلا او شاید راه حلی برای مشکلات شهرش نباشد و بلکه غیر مستقیم باعث مشکلات بی شمار این شهر شده باشد. ما شاهد بتمن های بیشماری بوده ایم اما هیچ کدام از آنها به بخش خاکستری اخلاقی بتمن، اینگونه که بتمن مت ریوز آن را روایت می کند، نپرداخته است. ریوز فیلم را با شهر، خرابی و جنایت آغاز می کند که این خود دلیلی بر متفاوت بودن این اقتباس از بتمن نسبت به اقتباس های قبلی است زیرا این فیلم یک فیلم گاتهامی است نه یک فیلم بتمنی!
بتمن مت ریوز، ایده های جدیدی که ما تا به حال در فیلم های بتمن ندیدیم را معرفی نمیکند بلکه روی مولفه هایی متمرکز است که اغلب در پس زمینه ی فیلم های قبلی بتمن وجود داشتند. شروران در گذشته ممکن بود از ماهیت دوگانه ی پلیس گاتهام به عنوان بهانه ای برای جنایت های خود استفاده کنند اما در این فیلم، عدم صداقت و رفتار نادرست مقامات شهر، قطعه ی اصلی پازل است که این قضیه برای داستان فیلم بسیار مهم تر از شخصیت ریدلر با بازی پاول دانو است.
تمرکز فیلم بتمن بر روی این که بروس وین بزرگترین کارآگاه جهان است که با جیمز گوردون، با بازی جفری رایت، همکاری میکند تا پازل ها و جنایت های ریدلر را حل کنند. این زوج پلیسی و ماهیت وحشتناک معما های ریدلر باعث می شود که بخش های زیادی از این فیلم حکم ادای احترام آشکاری به فیلم Se7en به کارگردانی دیوید فینچر باشد. از سرنخ های بیمارگونه ی ریدلر که از میان خون برمیخیزند تا درسی را به اهالی گاتهام بدهد تا آپارتمان کثیف او، باعث میشود تا به نسخه ای شبیه به «جان دو» ی فیلم Se7en بدل شود. اما قراردادن این نوع از راز های تاریک در مرکزیت فیلم آنقدر عیان و تابلو نیست که ما را مثلا به یاد کپی برداری وقیحانه فیلم "جوکر" از روی فیلم "سلطان کمدی" بیندازد.
در راه شکست دادن ریدلر، مت ریوز، که به همراه پیتر کریگ فیلم نامه را نوشته است، بتمنی را به ما نشان می دهد که هنوز در حال پیدا کردن راهی برای شوالیه ی تاریکی بودن است. حتی بیش از داستان اصلی فیلم Batman Begins، فیلم بتمن مت ریوز نشان میدهد که بروس وین سخت در تلاش است تا قهرمانی باشد که خودش باشد. بروس، اغلب دست و پا چلفتی است یا بیش از حد در موضوعی غرق می شود و پتینسون او را با صراحت بازی می کند؛ انگار که تا زمانی که بسیار دیر نشده او نمی تواند ایرادات نقشه و برنامه اش را ببیند. پتینسون این شخصیت را به عنوان یک Emo بازی می کند ( ما با بروس درحالی که با صدای بلند به نیروانا گوش میداد در Batcave مواجه شدیم که دور چشمانش سیاه بود) که در عین حال مردی است که توسط این شهر آسیب دیده و می خواهد مطمئن شود که آنچه برای او اتفاق افتاده برای شخص دیگری اتفاق نیافتد. این کار منطقی نیست اما این بروس در راه تحقق این هدف حاضر است زندگی خودش را فدا کند.
به عنوان بتمن، رابرت پتینسون روی ترسی که در درون این کاراکتر وجود دارد متمرکز است که خشم شدیدی دارد و هر لحظه آمادگی این را دارد که آن را بروز دهد. با وجود آنکه این فیلم به ما کشته شدن والدین بروس وین را نشان نمی دهد (خدایا شکرت!) ولی ما می توانیم زخم هایی که هنوز سر باز هستند و دردی که بر او مستولی شده و باعث شکل گیری شخصیتش شده است را ببینیم. پتینسون در ایفای اینگونه نقش ها موفق است، یعنی نقش هایی که در آنها مهم ترین چیز، ناگفته هاست و او به خوبی توانسته از این قضیه استفاده کند و با آن تاثیرات شگفت انگیزش را روی این نسخه از بتمن باقی بگذارد.
اما بتمن مت ریوز در انتخاب بازیگر برای این شخصیت های کلاسیک بسیار عالی عمل کرده است، نه تنها رابرت پتینسون در نقش بتمن و ریدلرِ مشکل دار پاول دانو، بلکه جفری رایت هم در نقش جیمز گوردون، پلیس خوبی که با فساد محاصره شده است، بی عیب و نقص ظاهر میشود. اندی سرکیس در نقش آلفرد پنی‌ورث، به زیبایی گذشته ناگفته این شخصیت را با علاقه ی ابدی که به بروس دارد پیوند میدهد و همچنین کالین فارل (اسوالد کابل پات/پنگوئن) هر صحنه ای که حضور داشته را مال خود میکند. بازی او انگار قرار است نقش آفرینی های جاودانه رابرت دنیرو را برایمان زنده کند. حتی کاراکتر های منفی که ابرشرور محسوب نمیشوند هم به دلیل انتخاب بازیگر خوب به شدت مورد توجه قرار گرفته اند. مانند پیتر سارسگارد در نقش دادستان بی وجدان، گیل کولسون یا جان تورتورو که کارماین فالکونه را به عروسک گردانی در دنیای مافیایی گاتهام تبدیل کرده است.
اما برجسته ترین عضو این بازیگران اعجاب انگیز، زویی کراویتز در نقش سلینا کایل/زن گربه ای (کت وومن) قرار دارد ، کسی که در تعقیب و گریز بتمن و ریدلر درگیر می شود. شیمی بین پتینسون و کراویتز بسیار جذاب است و پویایی این دو منجر به معدود لحظاتی میشود که بتمن کمی به خود اجازه می دهد آزاد باشد که هر دو شخصیت را دوست داشتنی می کند. کراویتز نقش سلینا کایل را به گونه ای بازی میکند که مانند بتمن از شهر گاتهام ضربه خورده منتهی بدون خوش بینی بروس زیرا فکر میکند که این شهر هیچوقت درست نخواهد شد. کت وومن همیشه تا حدی یک ضد قهرمان بوده اما بازی کراویتز در این نقش ما را متوجه می کند که او نگاه دقیق تری نسبت به آینده ی گاتهام دارد. شخصیت کتوومن اغلب شاهد بازیگران خوبی بوه اما کتوومن کراویتز در آستانه ی بهترین اقتباس از این شخصیت قرار گرفته است.
و بار دیگر باید اذعان داشت چیزی که بتمن را به یک برداشت منحصر به فرد از داستان بارها مورد اقتباس قرار گرفته "تبدیل شدن بروس وین به بتمن" تبدیل می کند، تمرکز بر گاتهام، تاثیری که بر روی شخصیت ها گذاشته و القای غیر ممکن بودن ایجاد یک تغییر واقعی در این دنیای از هم گسیخته است. از صحنه ی آغازین فیلم، جایی که ریدلر یک سیاست مدار فاسد را به نام «دون» نابود میکند تا اشاره به شکسته شدن سد در "نیو ارلیانز" و بحث در مورد دروغی بودن وعده های تغییر، سخت است که شباهت های دنیای واقعی را در فیلم نبینیم و خفقان طاقت فرسای این شهر را درک نکنیم. اما این تاکید ریوز بر روی دنیای گاتهام است که فیلم را در بین دیگر لایو اکشن های شخصیت، متمایز می سازد. معمولا گاتهام چیزی بیشتر از یک شهر پر از شرارتی که ابر شرور ها را از مخفی گاه هایشان بیرون می کشد نیست اما ریوز، گاتهام را به شهری زنده تبدیل می کند؛ شهری که در آن می توانیم عواقب فریب و کلاهبرداری و اینکه چگونه به افراد سطح پایین تر ضربه می زنند را ببینیم. تاکتیک های ریدلر شرورانه هستند اما به راحتی می توان فهمید که چرا کسی که با این کابوس اجتناب ناپذیر سر و کار دارد می خواهد شهر را از گناه پاک کند.
مت ریوز در نگاه به گونه های سرگرمی که با آن آشنا هستیم منتهی از زاویه ای متفاوت، تبحر خاصی دارد. برای مثال در فیلم Cloverfield او روایتی از ژانر کلیشه ای "هیولایی که شهر را نابود میکند" به ما داد که داستان را از منظر کسانی که از دست این هیولا ها فرار می کردند به تصویر کشید. با فیلم های Dawn of the Planet of the Apesو War for the Planet of Apes او این فرانچایز را از دیدگاه میمون ها روایت کرد که بسیار واقع گرایانه و تکان دهنده بود و اینگونه بود که با نگاهی متفاوت باعث جان بخشیدن به این فرنچایز شد. و با "بتمن"، مت ریوز این روند را با گذراندن زمان زیاد در سنگرهای نبرد گاتهام ادامه میدهد و چالش عظیمی که در مقابل بتمن قرار دارد را نشان میدهد و در نهایت نسخه غنی تری از این شهر را خلق میکند که نظیر آن را در فیلم های بتمن ندیده ایم.
فیلم بتمن 3 ساعت به طول می انجامد ولی به لطف کارگردانی ماهرانه ریوز، متوجه گذر زمان نمیشوید زیرا او روی شهر، قهرمانان، تبهکاران و میراث گاتهام که باعث به وجود آمدن این سناریو شده است تمرکز میکند. فیلمنامه با دقت و توجه به گاتهام می پردازد، شهری که توسط مردانی اداره می شود که در تاریکی وضعیت خود زندگی میکردند و بسیاری از آنان در ابتدا قصد و نیت مثبتی داشتند اما تیرگی بر آنان چیره شد. ریوز در ساختار گاتهام عجله نمی کند و ساختار آن را به آهستگی و حوصله به تصویر میکشد ولی همچنان موفق میشود ریتم مناسبی برای فیلم ایجاد کند که حوصله تماشاچی را سر نبرد.
بتمن یک فیلم زیبا است با فیلمبرداری گریگ فریز(فیلمبردار آثاری همچون Dune و Rogue One) که تاریکی را به خوبی در آغوش میگیرد اما در آن اشباع نمیشود و موسیقی متن کوبنده و تاثیر گذار مایکل جاکینو که باعث میشود آدم به یاد تم تاریخی «دارث ویدر» در سری "جنگ ستارگان" بیفتد. ریوز، مانند انتخاب بازیگران در انتخاب عوامل ساخت فیلم هم بسیار خوب عمل کرده تا نسخه ای که از بتمن در ذهنش داشته را بسازد. اما بزرگترین مشکل فیلم این است که علی رغم الهاماتش از فینچر و عوامل بی نظیر، این فیلم باید فیلم بتمن می بود. به خصوص در پرده ی سوم، بتمن شروع میکنه به اینکه تبدیل بشه به یک فیلم ابرقهرمانی کلیشه ای. یعنی درسته که سکانس اکشن آن بسیار حرفه ای و ماهرانه ساخته شده ولی یه جورایی از نظر لحن با بقیه فیلم در تناقض قرار میگیره.
در نهایت، "بتمن" آغازی بر یک سه‌گانه است که مت ریوز آن را برنامه ریزی کرده و قرار است دو اسپین آف از آن هم توسط HBO Max ساخته شود و چه خوب چه بد، پایان فیلم درگیر زمینه چینی برای این آثار است. البته انتظار می رفت که این فیلم باید جزیی از یک بخش بزرگتر باشد اما به ویژه در پرده ی نهایی، آدم حس میکنه کاش روی پای خودش ایستادگی میکرد، ریسک بیشتری میکرد و بیشتر سعی میکرد تا کلیشه ها را بشکند، به ویژه با توجه به ساختار شکنی هایی که تا آن لحظه انجام داده بود. در به تصویر کشیدن آن مشکل دارد. او نمی تواند از شانس های خود استفاده کند و نمی تواند بر اساس شرایط خودش وجود داشته باشد.
با این حال ریوز بهترین فیلم بتمن را پس از "شوالیه ی تاریکی" ساخته با دنیای جذابی و غنی ای که شخصیت هایی که قبلا بارها روی پرده دیدیم را زنده می کند. با "بتمن"، ریوز سایه های گاتهام را در الویت قرار می دهد و این شهر را به شیوه ی متفاوتی نشان می دهد و به دنیای پیرامونی بتمن زندگی میبخشد. به جای قهرمانان و تبهکارانی که سیاه وسفید زندگی می کنند او گاتهامی را تعریف کرده که خاکستری است. بتمن چیز هایی را که در باره ی این شخصیت می دانیم بازتعریف نمی کند اما ریوز با هنرمندی خود داستان را به گونه ای نشان میدهد می شود که ما قبلا آن را زیاد ندیده ایم. در حالی که بیشتر فیلم های بتمن روی قهرمانی متمرکز هستند که از تاریکی بیرون آمده است، اما ریوز روی تاریکی تمرکز کرده که قهرمان را به وجود آورده و این تفاوت اصلی این فیلم با سایر اقتباس هاست.
امتیاز: 8.75 از 10 (B+)
شکیبا پوران پیر
منبع: Collider
All rights reserved © Spidey.ir 2022
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
همه چیز درباره بتمن
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
من این فیلم رو ندیدم ولی با توجه نقد هایی که خوندم این نقد نمره منصفانه ای داده و اینکه یک ایراد هست که بعضی منتقدین گرفته بودند این بود که زمان فیلم میتونست کمتر باشه .
حواشی این فیلم من رو یاد مردعنکبوتی بازگشت به خانه میندازه . سر اون فیلم هم طرفدار های تعصبی فریچانز های قبلی میومدند میکبوندند فیلم رو و الان هم بعضی نولان فن های تعصبی که متاسفانه بعضی هاشون منتقد هم هستند اومدند با احمقانه ترین چیز های ممکن این فیلم رو کوبیدند که نقد های اینها رو همه جا دارند مسخره میکنند .
ممنون از نظر بسیار تخصصی شما. فقط یادآوری میشود که نمره رو ما ندادیم، سایت collider داده
راستی کسی از تاریخ انتشار نسخه بلوری خبر داره؟
فکر کنم ۴۵ روز بعد از اکران
و اما بعد؛ از قرار معلوم، فیلم، فیلم خوبی از آب در اومده؛ گرچه، حقیقتش من توقعم خیلی بالاتر بود، نه فقط من بلکه یک جماعت میلیونی DC فن توقع بسیار بالاتری از این فیلم داشتند؛ ولی خب به عنوان یک فیلم شروع کننده از یک سه‌گانه‌ی (به امید خدا شاهکار) عملکرد راضی کننده‌ای داشت و حتی میتونم بگم که از سطح توقع من بالاتر هم ظاهر شد، چون فکر نمی‌کردم که ریدلر، پتانسیل به تصویر کشیدن یک شرور تمام عیار رو روی پرده‌ی سینما داشته باشه، مخصوصا بعد از فیلم «بتمن برای همیشه»، احتمالا اگر جیم کری این فیلم رو ببینه دو دستی می‌کوبه تو سر خودش!
درباره‌ی پنگوئن باید بگم که وقتی گریمش رو دیدم، امیدم به زندگی بیشتر شد!
چند وقت پیش در یک وبسایتی داشتم مصاحبه‌ی بازیگران فیلم رو می‌خوندم، زوئی کراویتز گفته بود که برای ایفای نقش بهتر و حرفه‌ای‌تر به حرکات گربه‌ها توجه داشته و رفتار اونها رو رصد می‌کرده، به شخصه از این روش مطمئن نیستم ولی ظاهرا که جواب داده؛ امیدوارم در دنباله های بعدی هم حضور داشته باشه.
درباره‌ی ریدلر چیز زیادی نمیتونم بگم چون هنوز فیلم رو ندیدم، همچنین درباره‌ی بتمن، فقط میتونم درباره‌ی ظاهرشون نظر بدم، که به نظرم خیلی خوب شده؛ ریدلری که شکل زودیاک گریم شده خیلی خفن و ترسناکه، بتمن هم کاریزماتیکه و در نقشش سنگ تمام میزاره، راستش با اون نماد خفاش اصلا حال نمیکنم، جدیده، متنوعه، باحاله ولی من دوستش ندارم، شنلش هم دوست داشتم انتهاش حالت مثلثی و هرمی داشته باشه، مشابه همون چیزی که در انیمیشن «بتمن: مجموعه‌ی کارتونی» بود.
تم و اتمسفر دارک و سمی گاتهام درست و به جا هستش، در واقع گاتهام قبل از بتمن مترادفه با فساد و جنایت محض تا مغز استخوان!
خیلی دوست دارم نظر ۵ نفر رو درباره‌ی این فیلم بدونم، ۲ نفر ایرانی و ۳ تا خارجی؛ اول از خارجی‌ها شروع کنم:
۱- آلن مور، هر چی نباشه بالاخره ایشون افتخار صنعت کمیک بوک و دیسی هستش و در واقع شناسنامه‌ی جوکر رو ایشون از ثبت احوال گاتهام گرفته! و این اواخر هم گفته بود که از فیلم های ابرقهرمانی خوشش نمیاد (به دلایلی که خودش توضیح داده بوده!) و آخرین فیلم کمیک بوکی که دیده بوده بتمن ۱۹۸۹ بوده.
۲- مارتین اسکورسیزی، که از قرار معلوم فقط از سه گانه‌ی مرد عنکبوتی سم ریمی خوشش اومده بود و اونو پسندیده بود و بد جوری هم با فیلم های مارول چپ افتاده!
۳- فرانسیس فورد کاپولا، که با اسکورسیزی هم نظر هستش و کلا هیچ رقمه با فیلم های مارول حال نمیکنه!
۴- عمو مختار عزیز، که امیدوارم بعد از BvS: DoJ این بتمنی که میبینه همه‌ی بتمن های بد رو بشوره ببره پایین و بالاخره ما رو سربلند کنه.
۵- یکی از اعضای همین سایت که معتقد بودند بتمن فیلم خوب نداره، البته یک جورایی به جز «شوالیه‌ی تاریکی»؛ بسیار مشتاقم تا نظر ایشون رو بدونم و ببینم که بالاخره نظرشون عوض شد یا خیر.
درباره‌ی دنباله‌ها، اون جوری که توی ویکی‌پدیا (هم فارسی و هم انگلیسی) نوشته بود، عوامل برای ۲ فیلم دیگه هم قرارداد بسته‌اند و به نظر میاد که رابین هم قراره وارد قضیه بشه، و در زمینه‌ی اقتباس هم مثل اینکه رابرت پتینسون به داستان «دربار جغدها» و «کلندرمن (هالووین طولانی، شاهکار تکرار نشدنی جف لوب و تیم سیل)» و همچنین به حضور ویکتور فریز، علاقه نشون داده!
به شخصه معتقدم که ویکتور فریز بهترین گزینه برای اقتباس در دنباله‌ها هستش چرا که داستان احساسی و غنی و قدرتمندی داره و در یک اثر سینمایی عالی ظاهر خواهد شد، درباره‌ی «دربار جغدها» و «هالووین طولانی» باید بگم که در صورت اقتباس ازشون تنها ارزش‌شون میاد پایین حتی اگر یک اقتباس خوب انجام بگیره پس بهترین گزینه همون «مستر فریز» هستش که میتونه کولاک بکنه.
بعید نیست در فیلم سوم یا دوم هم ردی یا حضوری از جوکر ببینیم، هر کارگردانی که میاد فیلم بتمن رو بسازه، حتما در آثارش از جوکر استفاده میکنه! هر جوکری که میاد (هر چقدر هم که خوب باشه)، فقط عیار و خلوص جوکر هیث لجر رو پایین میاره، و واقعا هم که هیچ جوکری جای اون مرحوم رو نخواهد گرفت، حتی جوکر ویلم دفو (که خیلی‌ها و همچنین خودش، خواستار بازی در این نقش هستند!) ما هم بدمون نمیاد گرین گابلین سینما رو در نقش جوکر هم به تماشا بنشینیم و لذت ببریم.
درباره‌ی نمره‌ای که وبسایت Collider داده، نمیدونم فازش چی بوده که ۸.۷۵ داده، میتونست راحت و با کمی ارفاق ۹ بده، ولی خب ایشون یک منتقد حرفه‌ای بوده و از یک هوادار ساده مثل من بیشتر از سینما دانش داشته.
البته این نمره، برای فیلم اول هستش و خب باید به جای «شوالیه‌ی تاریکی» با «بتمن ۱۹۸۹» و «بتمن آغاز میکند ۲۰۰۵» مقایسه بشه؛ ما هم موفقیت های بسیار بیشتری برای این دنباله و فرانچایز از پروردگار خواستاریم، امیدواریم که ناامید نشیم و یک سه‌گانه‌ی قوی و خوب و تمام عیار (بر خلاف سه‌گانه‌ی ریمی و نولان که فیلم سوم رو ضعیف‌تر نسبت به قبلی‌ها تحویل دادن!) رو شاهد باشیم.
بازم خسته نباشید خانم پوران‌پیر، وظیفه‌ی خودم دونستم که برای این مقاله‌ی خوب، یک نظر خوب هم بدم که امیدوارم مورد پسند اساتید و بزرگان قرار بگیرد.
ببخشید استاد ترابی، به جز برخی مقالات مناسبتی جدید که زحمتش از قبل کشیده شده، مقالات قدیمی هم آپدیت میشن؟
عجب نظر طولانی‌ای دادم، این بلند ترین کامنتی هستش که تا به حال برای یک مقاله نوشتم، دقیقا شده ۶۳۴۰ حرف، که به نظرم کفایت میکنه.
ممنون بابت ترجمهٔ این نقد.
به هر حال هنوز کسی از ما نتونسته فیلم رو ببینه و بالطبع نظر خاصی ندارم ولی چند نکته از این نقد گرفتم که برام جالب بود.
اولی اینکه نویسنده تاکید زیادی روی این موضوع داشته که فیلم "بتمن"، خیلی روی گاتهام و وفاداری بتمن به اون تمرکز میکنه و روی این موضوع مانور میده که خیلی جذابه. درواقع ما قبلا دیدیم وقتی که مکان هایی که قهرمان باهاش درگیر هست تبدیل به یک شخصیت بشه چقدر جذاب میشه. مثل سه گانهٔ سم ریمی و حتی فیلم "بتمن آغاز میکند" و مثال های دیگه. پس معلومه ریوز سعی کرده که چنین چیزی رو نشون بده و این برای من خیلی جالب بود. دوم اینکه چقدر عالی که بالاخره یک نفر تصمیم گرفت اوریجین بتمن رو نشون نده و همون کاری رو بکنه که برای اسپایدی در mcu دیدیم. واقعا هیچ نیازی به اشارهٔ مستقیم به اوریجین بتمن برای هزارمین بار نبود و قطعا داستان تغییر شخصیت بتمن در این فیلم برای مخاطب جذاب تر از دیدن اوریجین چند بارهٔ بتمن هست. سوم اینکه منتقد اشاره کرد که این فیلم روی جنبهٔ کارآگاهی بتمن تمرکز خاصی داره و ادای احترامی زیبایی به فیلم "Se7en" از دیوید فینچر هست که این هم چیزی هست که من حسابی دنبالش هستم. درواقع جنبهٔ کارآگاهی بتمن شاید از مظلوم ترین جنبه های اون توی فیلم های بتمن هست. درواقع شاید ما در سه گانهٔ نولان هم به شکل درست حسابی این موضوع رو ندیدیم. پس تمرکز ریوز روی این موضوع میتونه خیلی جذاب باشه. تیکه ای هم که نویسنده به فیلم جوکر انداخت و گفت که این فیلم مثل جوکر کمی برداری های زشت نمیکنه، من رو واقعا دلگرم کرد. چون بیاید روراست باشیم، کل کاری که تاد فیلیپس برای الهام برداری از فیلم های مارتین اسکورسیزی کرده بود، یک سری موارد ظاهری بود که هیچ وقت در بطن ورود نکرد. وابستگی زیاد جوکر هم به این فیلم ها باعث بی هویتی خودش شده بود. برای همین میگم وقتی نویسنده میگه "بتمن" قرار نیست در این زمینه به یک "جوکر" دیگه تبدیل بشه، دلگرم میشم. خیلی هم دوست دارم بالاخره بعد از مدت ها فیلمی رو از بتمن ببینم که بروس وین توی اون جذاب باشه و ما رو جذب کنه. نه فقط شخصیت محوری داشته باشه، بلکه برای ما جالب باشه و به عنوان یکی از نکات مثبت فیلم دسته بندی بشه که نویسنده در نقد اشاره هایی به این موضوع کرد. پنجم که حتی قبل از اکران فیلم هم من از بازیگران فیلم کاملا مطمئن بودم. رابرت پتینسون یکی از بهترین بازیگران هالیوود در حال حاضر هست که میتونه نقش هاش رو خیلی عالی ایفا کنه. جفری رایت هم برای چنین نقش های سنگینی بسیار مناسبه و اگر هم به استعداد اندی سرکیس در بازیگری شک دارید، فقط کافیه بازی اون رو در نقش سزار (به صورت موشن کپچر) در فیلم های "سیاره میمون ها"ی همین جنایت مت ریوز رو ببینید تا هیچ شکی نمونه. اما من قبل از اکران فیلم هم گفتم که با یکی از تریلر هایی که تمرکزش روی بتمن و سلینا کایل بود، کاملا به زویی کراویتز در نقش زن گربه ای ایمان آوردم. برام باور نکردنی بود ولی کراویتز کاملا در اون تریلر در نقش سینا کایل ذوب شده بود. حرف زدن هاش، حرکاتش، اکت هاش، همه و همه در اون تریلر واقعا عالی بودند و اینطور که معلومه در فیلم هم همینطوره. نویسندهٔ نقد به خوبی به سابقهٔ عالی مت ریوز اشاره کرد. اون با کلاورفیلد شاید بهترین فیلم کایجویی رو ساخت که کلیشه ها رو خرد و خاکشیر میکرد و با سه گانهٔ سیاره میمون ها کاری کرد برخی از عمیق ترین بلاک باستر های هالیوود رو ساخت و کاری کرد که با چند میمون که نماد مسخره بودن هستند، شدیدا همذات پنداری کنیم؛ انگار تبحر او در فیلمسازی اینجا هم به کمکش اومده. برام هم مهم نیست زمان فیلم چقدره، فقط مهمه که ریتم فیلم چطور باشه. بعضی فیلم ها با اینکه شاید فقط یک ساعت و نیم باشند، اما مثل شکنجه برای آدم هستند و آدم میخواد ازشون فقط فرار کنه، و بعضی فیلم ها هم مثل "مرد ایرلندی" یا حتی فیلم های کمیک بوکی مثل "شوالیه تاریکی" یا "انتقام‌جویان: پایان بازی" با اینکه طولانی هستند، اما آنچنان ریتم حساب شده و عالی دارند که اصلا زمان از دست آدم در میره. امیدوارم این اتفاق در بتمن هم افتاده باشه. اینکه نویسنده از فیلمبرداری تعریف کرده خیلی عالیه که البته معلوم بود فیلم بتمن روی این مولفه تاکید زیادی داره. موسیقی هم که وقتی مایکل جاکینو سرکار باشه، دیگه هیچ شکی نمیمونه. اما نویسنده اذعان داشت که فیلم بتمن در پردهٔ سومش به سمت کلیشه ای شدن میره. راستش برای قضاوت این موضوع باید خود فیلم رو دید و متوجه شد که این فیلم چه نوع کلیشه ای رو داراست. یک سری کلیشه ها هستند که ساختمان عقبهٔ فیلم رو خراب میکنند و آدم رو حسابی ناامید میکنند. اما یک سری کلیشه ها هستند که اینطور نیستند و میشه گفت فقط "استاندارد" هستند. راستش خیلی برام مهم نیست که بتمن به عنوان اولین فیلم یک مجموعه پایان بندی کاملا ضد کلیشه ای رو ارائه بده و مهم اینه که میخش رو برای دنباله ها محکم بکوبه( مثل کاری که نولان کرد و فیلم اول جای پاش رو حسابی سفت کرد و کلیشه شکنی های بزرگ رو با فیلم دوم انجام داد). البته اینم هست که بعضی کلیشه ها طوری مورد استفاده قرار میگیرند و نشون داده میشن که مخاطب کلیشه ای بودنشون رو فراموش میکنه و غرغش میشه که ممکنه این اتفاق در فیلم بتمن هم بیفته. اینکه نویسنده گفته ریوز گاتهام خاکستری رو به تصویر کشیده میشه که سیاه و سفید و خوب و بد در اون معنی نداره و مثل دنیای واقعی در دنیای رنگ ها و آدم های خاکستری وجود داره، خوراک خودمه و اگر درست صورت بگیره خیلی جذاب میشه. به هر حال خیلی دوست دارم هرچه سریعتر این فیلم رو ببینم، با اینکه سعی میکنم تا انتشار کیفیت خوب فیلم صبر کنم، اما راستش میدونم که نمیتونم این کار رو بکنم و اگر کیفیت پرده ای خوبی بیاد، برای دیدن این فیلم تعلل نمیکنم. میدونم کار درستی نیست ولی چه کنم، هایپه دیگه.
نظر جالبی بود. معلومه که برای این فیلم ذوق و شوق داری.
من راستش یکی برام مهمه که فرانک میلر نظرش دربارهٔ این فیلم چیه (با توجه به اینکه این فیلم به نوعی از داستان سال اول او اقتباس کرده)، یکی هم نولان که بدونم نظرش دربارهٔ یه فیلم بتمن دیگه چیه(البته همون فرانک میلر برام مهمه تره). راستش خیلی اهمیتی نمیدم که فورد کاپولا یا اسکورسیزی چی میگن و اونا هم احتمالا نظری نمیدن و فیلم رو هم نمیبینند(همونطو ر که فیلم های mcu رو هم کامل ندیدن و به خاطر ساختار بلاک باستری اون ازش انتقاد کردن). و راستش نظر یک کارشناس کمیک بوکی و فیلم های کمیک بوکی برام مهم تر از کسانی هست که تا حالا توی این زمینه فعالیت خاصی نداشتند و شناخت زیادی هم ندارند(مثل این میمونه که یک معلم هنر، دربارهٔ درس ریاضی نظر بده). البته که اونا آدم های بزرگی در دنیای سینما هستند و کاری های عالی زیادی دارند و نظرشون هم اهمیت نسبی داره، ولی به هرحال فکر نمیکنم چیز خاصی بگن. نظر عمو مختار که روی سر ما جا داره. البته ایشون که احتمالا خارج کشور هستند و فیلم رو توی سینما میزنند بر بدن. آلن مور هم که با همه لجه، کلا دعوا داره!
خب راستش ما هنوز فیلمو ندیدیم برای همین نمیتونیم نظری خاصی راجبش بدیم اما با توجه به نمرات و نقد ها فیلم واقعا عالیه و همنطور که از مت ریوز انتظار میرفت فیلم خیلی خوبی ساخت راستش چیزی توی نقد بهش اشاره شد شاید از مت ریوز انتظار داشتن کلیشه شکنی کنه که البته بگم میتونه توی قسمت دوم یا حتی سوم این کارو انجام بده به نظرم میتونه سگانه بهتری تحویل به نظرم رابرت پتینسون میتونه بهتر از کریستین بیل و یاحتی مایکل کیتون باشه خوبی این فیلم این که اورجین بتمن نشون نداد مثل اسپایدرمن mcu (اورجین اسپایدرمن و بتمن بارها توی سینما بهشون اشاره شده و دیگه نیاز نیست روی نشون بده) و خوبی این فیلم که روی جنبه کارگاهی بتمن تمرکز کرده چیزی که توی سگانه نولان هرگز ندیدیم چون بتمن بهترین کارگاه هست ولی توی سگانه نولان همچین چیزی از بتمن ندیدیم و خوبی دیگه صحنه های اکشن هست که به نظر میرسه خوب کار شده و البته و زویی کراویتز که یه نظرم از آنا هتوی زن گربه نولان بهتره و ظاهرا بتمن و زن گربه ای شیمی خوبی باهم دارن ریدلر به نظرم مت ریوز از پتانسيل که داشت استفاده کرد درسته که ظاهرش تغییر کرده نسبت به ریدلر کمیک اما از نظر شخصیتی همونه به خصوص که غرور خودش داره به نظر میرسه آلفرد و جیم گردون خوب باشن از اینا که بگذریم ویلین بعدی احتمالا یا مستر فیریز یا جوکر (که ترجیح میدم جوکر نباشه چون به نظر زیادی دارن از این شخصیت استفاده میکنند ) راستش به نظرم موسیقی فیلم هم جذاب و گوش نوازه
آهان راستی با اون تیکه که نویسنده به جوکر انداخت خیلی حال کردم واقعا جوکر از خودش چیزی نداشت نشون بده این فیلم هویتش فراموش کرده بود و اصلا ربطی به خود شخصیت جوکر نداشت
آهان راستی در مورد گاتهام به نظر میرسه واقعا گاتهام خوبی هست لباس بتمن و ماشین خوبی هم داره و در نوع خودشون جدید هستن به هرحال خیلی منتظر هستم که بعد از مدت ها فیلم جدیدی از بتمن ببینیم به هرحال خیلی منتظر فیلم هستم
خب قبل از اکران، شایعات زیادی بود که میگفتن بین رابرت پتینسون و مت ریوز یکسری اختلافاتی هست و اینکه قراره اسپین آف های مختلفی بسازند که شخصا میترسیدم این فیلم بیشتر به این سمت اصطلاحا جهان سازی بره و تمرکزش رو از دست بده
اینکه خب گاتهام هم روح داره و به نوعی یه شخصیته خیلی خوب و تحسین برانگیزه چون گاتهام مثل نیویورک برای مرد عنکبوتی یا واکاندا برای بلک پنتر هست و هویت خاص خودشونو دارن
بازی بازیگرا هم که خیلی خوب بوده و از رابرت پتینسون و پل دینو با توجه با به بازی هایی که داشته اند انتظار زیادی میرفت که تونستند از پسش بربیان و صدالبته بقیه بازیگرا مثل اندی سرکیس زوئی کراویتز و جفری رایت
در کل به عنوان اولین فیلم از این دنیا(با توجه به شایعاتی که هست) تونست موفق عمل کنه و انشالله که بقیه اثار هم به همین منوال و چه بسا بهتر پیش برن
ممنون از خانم پوران پیر
بله راست می‌گویی. در هرحال با یک فیلم سوپرهیرویی طرف هستیم و جلوه های ویژه و action pieces مهم هستن. حقیقتش اون کلیپی که سایت هم تو کانال اپاراتش گذاشته بود و نوعی نبرد بین سلینا و بتمن رو نشون میداد چیز جالبی نبود
www.aparat.com/v/7Uep9
ممنونم از ترجمه ی خوبتون خانم پوران پیر.
و اینکه آقای ترابی شما خودتون فیلم رو نقد نمیکنید؟
چون واقعا دوست‌داریم که قلم شما رو هم در رابطه با این بتمن بخونیم.
اولا که این سکانسی که شما نشون دادید جلوه ویژه محسوب نمیشه.به این میگن اکشن.این اولین مسیله که دقت نمیکنید به موضوع
مسیله بعدی همین اکشن فوق العاده هوشمندانه هست بنا به دلایل زیر
1.به تصویر کشیدن زیرکی کت ومن.
2.به تصویر کشیدن تبحر بتمن برای پیش بینی کردن ضربات حریف.
3.به شدت واقع گرایانه بود کت ومن سه متر نمیپره هوا ضربه بزنه و بتمن هم کار محیر العقولی انجام نمیده.کاملا طبیعی و باور پذیر هست.حالا شما مشکلی داری باهاش بنده کاری ندارم اما با اتمسفر فیلم بشدت میخونه.دلیلی هم نداره اکشن یه فیلم خیلی خوب باشه،چندین بار گفتن این فیلم بشدت واقع گرایانه هست پس دلیلی هم نداره اکشن خیلی تخیلی هم داشته باشه.
مسیله بعدی همین صحنه به دو تا فاکتور خیلی مهم در فیلم اشاره کرد و یجورایی خواسته فخر بفروشه.یبار قبلا گفتم فیلم برداری فیلم بشدت عالی هست بنا به تریلر و خیلی خوب فیلم برداری شده،زوایای فیلم برداری و فضای راز الودی که ساخته شده بشدت معرکه و خوب از کار در اومده.
مسیله بعدی موسیقی ای که پخش شده بشدت عالی هست.از دو تا ساز پیانو و و اگر اشتباه نکنم سنج فقط استفاده شده،فضای راز الودی رو خلق کرده.اینم یه فخر دیگه که خواست نشون بده
در خصوص فیلم نظری نمیدم.گفتم یبار بازم میگم مت ریوز فوق العاده کارگردان خوبی هست(فیلم های خیلی خوبی ساخته).من اعتماد داشتم و دارم که این فیلم بشدت خوب میشه.مسیله ای که خیلی از سایت های خارجی هم بهش اشاره کردن،یکی دو تیکه شدن فیلم هست که ضعف بزرگی هست و مسیله بعدی پایان بندی فیلم هست که خیلی ها بهش خرده گرفتن.توی فیلم های ریوز این دو گانگی هم قبلا دیدم که درست نتونسته مچ کنه اما پایان بندی فیلم رو توقع نداشتم ایراد بگیرن.تمام فیلم هایی که از این شخص من دیدم پایان بندی های باشکوه و عالی ای داشته.باید ببینم برای چی همچین ضعفی داشته.اگر پایان بندیشو خوب درست میکرد مثل سیاره میمون هاش امتیاز های خیلی بهتری میگرفت که متاسفانه میسر نشد.
خداوکیلی صحنه ای که گذاشتی خلاقیت نداشت و امیدوارم دیگر صحنه های زد و خورد فیلم بهتر باشه. متاسفانه بنظر میاد این فیلم نیز مثل آثار نولان از این‌نظر مشکل داره.
خودم باید فیلمو ببینم و نظر بدم
متاسفانه اکثر فیلمای بتمن از فقدان صحنه های اکشن و زد و خورد خلاق و نمادین رنج میبرن. شاید یکی از معدود نقاط قوت بتمن در فیلمای زک اسنایدر، اکشن بتمن بود. خدایی زک بلد بود بتمن رو در حالت نبرد عالی نشون بدهد
بحث واقع گرایانه بودن نیس ، بحث عدم وجود خلاقیت است که باعث میشه نبرد دم دستی و فراموش شدنی جلوه کنه
،(بحث واقعی بودن باشه که کلا همه چی میره زیر سئوال چون همه اهل فن اعتقاد دارن با اون شنل دست و پاگیر جنگیدن اصلا امکان پذیر نیس
البته این تنها یک‌کلیپه و‌نمیشه تموم فیلمو زیر سئوال برد. باید کلشو دید و قضاوت کرد
۱۷#:
موافقم. عاشق نبرد بتمن در bvs اونجایی که با گروگان‌گیرا مبارزه میکنه هستم. زک در این زمینه عالی بود
راستش متا سایت معتبری اما همه کسایی که فیلم نقد میکنند منتقد حرفه ای نیستن هیچ بعید نیست یه سریشون منتقد نباشن حالا نمیدونم به قول معروف ژورنالیست باشن
آلان اگه بری نقد بعضی سایت هارو بخونی نقد شون درست نباشه برای مثال یکی از سایت گفت چرا گاتهام تاریکه و... یاحتی میبینی مثلا همون سایت به فیلم ماتریکس یا آنچارتد نمره بالا داده
یا مثلا یه سایت نمره ۷۵ و یه سایت نمره ۷۰ به فیلم بتمن علیه سوپرمن داده که خب نباید اینجوری باشه اگه منتقد حرفه ای باشه باید فیلم درست نقد میکرد به فیلم همچین نمره نمی‌داد
اینجور مسائل کار خراب میکنه ممکن به خاطره نمره همون سایت روی کل نمرات تاثیر بزاره و خلاصه همه چیز خراب کنه البته همیشه اینجوری نیست اما آدم نمیتونه به نمره کفایت کنه باید بره نقد های معتبر بخونه که ببینه اون منتقد فیلم درست نقد کرده یا نه
برای مثال قسمت سوم فیلم بتمن نولان هم امتیاز بالا گرفته در حالی که باید پایین تر میبود آیا فیلم بی عیب بود و همچین نمره حقش بود
کلا هرچقدر با زک مخالف باشیم، هرچقدر قبولش نداشته باشیم، هرچقدر به خاطر گند زدن به شخصیت های دی سی ازش عصبانی باشیم، یک چیز رو نمیتونیم انکار کنیم: زک اسنایدر تصویر سازی فوق‌العاده ای هست. از هرچیزی خرده بگیریم، زک در این زمینه همیشه سنگ تموم میذاره. از صحنه هایی که به شکلی قهرمانانه و اساطیری گرفته میشن تا صحنه های اکشن که شاید ماندگار نباشند، اما به خودی خود میتونند جذاب باشند. زک اسنایدر بلده چطور صحنه های سینمایی فک انداز درست کنه و آدم رو توی اونا محو کنه. اینی که میگم هم تعریفه و هم بخش مهمیش میتونه انتقاد باشه. چون مهم اینه که اون تصاویر در ساختار فیلم چه نقشی دارند که متاسفانه در این زمینه همیشه کار زک فلجه. درواقع همونطور که گفتم اون تصویر ها رو خیلی خوب میسازه، ولی اون تصاویر اُرگانیک نیستند، از دل فیلمنامه بیرون نمیان، طبیعی نیستند، ماندگار نیستند، مخاطب باهاشون خو نمیگیره. چنین روندی رو دارند که زک اسنایدر به یک صحنهٔ "خفن" فکر میکنه، و بعد از اون تمام تلاشش رو میکنه تا هر طور شده این صحنهٔ خفن رو در فیلم جا بده، حتی اگر به قیمت بی منطقی فیلمنامه، سکته ریتم و کلی چیز های دیگه تموم بشه. برای زک فقط مهمه که صحنهٔ فک انداز بعدی و بعدی پشت سرهم نشون بده و اصلا قصه پشت این صحنه ها براش مهم نیست. درحالی که اون قصه نقش اصلی رو ایفا میکنه، اون قصه است که اهمیت داره و اون لحظه رو درخشان میکنه. اگر صحنه پایان بندی اسپایدرمن ۲ اینقدر ماندگار هست، به خاطر کش و قوس های پیتر و مری جین در کل فیلمه. اگر مونولوگ گویی های بتمن و جیمز گوردون در شوالیه تاریکی ماندگاره، برای اینکه کل فیلم این موضوع رو به خوبی نشون داده. اگر مرگ لوگان اینقدر درخشان از آب دراومده، به خاطر هفده سال خاطره و شخصیت پردازی زیبای این کاراکتر هست. اما زک به این چیزها اعتقاد نداره و فقط میخواد صحنه های خفن رو جلوی پای مخاطبانش بذاره و داستان رو فدای این موضوع بکنه. باز هم میگم اگر این موضوعات رو فراموش کنید و به این لحظات به عنوان لحظاتی جدا نگاه کنید، احتمالا ازشون لذت میبرید(برای همین بتمن علیه سوپرمن تریلر های عالی داشت، چون لحظات بصری جذابی داشت)، اما در چارچوب فیلمنامه این صحنه ها عالی که هیچی، حتی استاندارد هم نیستند.
به نقل از the Batman:
منم خیلی دوست دارم خود سایت یه نقد از این فیلم بره (یا یه پادکست یا بررسی ویدیویی). البته هرکاری هم کنیم باز بعضی ها هستند که پشت سرمون حرف بزنند. کلا هم راهی دیگه نداریم جز اینکه بگیم این فیلم شاهکاره (فارغ از خوب یا بد بودنش).
سلام
نگاه کن دوست من.اون سکانس خواسته ای هم نداشته که اکشن متبحرانه ای رو نشون بده،هدف اون سکانس چیز دیگه ای بوده.این همه توی تریلرها اکشن های فوق العاده ای رو نشون داده من نمی دونم چرا میگن اکشنش ضعیفه.یسری ها میگن مبارره توی تونل کپی برداری از دارک نایت رایزز هست در صورتی که همین سکانس نولان از کمیک دارک نایت ریترن میلر اقتباس کرده و ریوز هم بهره برده.
شما میگی عدم وجود خلاقیت و دم دستی بودن،توقع داشتین توی سی ثانیه چی ببینین من نمی دونم واقعا.توی تریلر اکشن های خارق العاده دیگه ای هم هست که احتمالا شما رو راضی نگه داره.بنا به فرمایش خودتون صبر کنید کل فیلم رو ببینید.
در خصوص بتمن علیه سوپرمنی هم که شما گفتین،بزار فرق این سکانس رو با سکانس درگیری بتمن و کت ومن بگم،
توی این سکانس کت ومن حالت تهاجمی میگره و وقتی میفهمه از پس بتمن بر نمیاد تصمیم میگره در بره،بتمن حالا نمیدونم کل فیلم اینجوری خواهد بود یا نه ظاهراً کد اخلاقی داره که نمی خواد به زن ها اسیب برسونه.شایدم من اشتباه میکنم ولی مطمین باش این سکانس خیلی هوشمندانه کار شده بوده.
ولی بتمن افلک،اون که اول فیلم همه رو به رگبار بست،بعدشم که نارنجک رو انداخت توی اتاق با لگد زد به کسی که کاملا بی دفاع شده بود و پرتش کرد توی اتاق تا بمیره،صحنه اخرشم که قشنگ زد کی جی بیست رو کباب کرد،خلاقیت این هست؟این خلاقیته که یکی از بزرگترین فاکتورهای شخصیتی بتمن فدای اکشن خوب بشه؟اتفاقا یکی از بدترین قسمت های فیلم همینجا بود.حتی بتمن دارک نایت ریترن میلر هم ادم سلاخی نمیکنه.
من تا حالا هرچی نقد خوندم تو هیچ کدوم ندیدم بگن اکشن فیلم ضعیفه . باید خود فیلم رو دید و قضاوت کرد .
ببزنید دوستان الان بحث سر یک صحنهٔ اکشن منتشر شده از فیلم هست و میخواید بر اساس این صحنه، کل اکشن فیلم رو بررسی کنید؟ فعلا که کسی انتقاد خاصی به اکشن ها نکرده و اتفاقا اگر بقیهٔ تریلر ها رو ببینید، متوجه اکشن های هیجان انگیزی خواهید شد. پس نمیشه بر اساس این صحنه گفت که اکشن ها اینطوره یا اونطوره. خوبه یا بد. ضمن اینکه اکشن ها رو باید در چارچوب داستان و فیلم سنجید. باید دید که این اکشن ها چه نقشی در داستان دارند. شاید بتمن نمیخواد صدمه ای به کت وومن بزنه و برای همین نبرد جانانه ای رو نمیبینیم. شاید مت ریوز به دلایلی برای فیلمنامه از قصد این صحنه رو خیلی هیجان انگیز و عالی درست نکرده. ممکنه سناریوهای زیادی وجود داشته باشه ما خبر نداشته باشیم. شاید اصلا فقط همین یک صحنه به دلایلی اینطور شده و سایر اکشن های فیلم (مثل اونایی که توی تریلرها بودند) جذابتر باشند. مثلا بعضی ها اعتراض میکردند که چرا پیتر پارکر در نبرد آخرش با گرین گابلین در "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست"، فقط مشت و لگد روانه حریف میکرد و سعی نمیکرد آکروبات بازی دراره یا با استفاده از قدرت هاش هرکاری کنه. جدا از این که همین مشت و لگد ها هم جذاب طراحی شدند، وقتی فیلم رو میبینیم متوجه میشیم که قصد پیتر فقط انتقام هست و هیچ چیز دیگه ای به جز مشت و لگد نمیتونه خشمِ سرچشمه گرفته از انتقام رو نشون بده. برای همین وقتی ما فیلم رو میبینیم، این صحنه برامون قابل درکه. بعضی از فیلم ها و صحنه ها، اکشن های خاص خودشون رو دارند. مثلا وقتی اقتباسی از روی "واچمن" صورت میگیره، اکشن ها نباید زیبا و هیجان انگیز باشند که ما از نبردها کیف کنیم، باید طوری باشند که ما حالمون از این دنیا به هم بخوره. باید خشونت بار و کثیف باشند(چیزی که زک اسنایدر بهش دقت نداشت، اما دیمون لیندلوف در سریالش درست اجراش کرد). در کل میگم نه تنها نمیشه براساس این صحنه کل اکشن های فیلم رو فعلا قضاوت کرد، بلکه تا وقتی که فیلم رو ندیدیم و داستان رو کامل متوجه نشدیم، حتی همین یک صحنه رو هم نمیشه قضاوت کرد.
بله خب، خیلی هم ذوق و شوق دارم؛ یک جماعت بزرگی دارن خودشون رو گاز میگیرن (!) و لحظه شماری میکنند تا این فیلم رو تماشا کنند! از عوامل و بازیگران فیلم هم مثل شما مطمئن هستم؛ مخصوصا بازیگر پنگوئن (انصافا چه فلسفه‌ای پشت این اسمه؟!)، روح مارلون براندو و دن ویتو کرلئونه بعد از این فیلم شاد خواهد شد.
اون افرادی که شما فرمودید رو من هم مشتاقم نظرشون رو بدونم، به علاوه‌ی خیلی های دیگه، تیم برتون، باب کین، بیل فینگر (که در حق ایشون خیلی نامردی میشه، هر انیمیشنی که از DC دیدم فقط نوشته بود که بتمن خلق شده توسط باب کین! مثل اینکه همه جا بنویسند اسپایدرمن خلق شده توسط استن لی و اسمی از استیو دیتکو نبرند!)، بن افلک، مایکل کیتون، اندرو گارفیلد (که رفیق صمیمی رابرت پتینسون هستش.) و تام هالند (هر جوری حساب کنیم نظرش اهمیت داره.)، اسکات اسنایدر، کریستین بیل، مرحوم هیث لجر، ویلم دفو، جف لوب (ایشون واقعا گنجینه‌ی کمتر شناخته شده‌ی کمیک هستند، هالووین طولانی، سوپرمن برای تمام فصول، مردعنکبوتی آبی، بی‌باک زرد، هالک خاکستری، و...) و خیلی افراد دیگه که اگر بخوام خدمت شما عرض کنم هم خودم خسته میشم و هم شما، اما از زک اسنایدر نمیتونم بگذرم، نظر ایشون برای من مهمه، البته نه اینکه اهمیت زیادی داشته‌ها، خیر، فقط میخوام بدونم ایشون چی فکر میکنند؛ لابد بعد از دیدن فیلم با خودش میگه: «این بتمنی نیست که من می‌پسندم! یک چیزیش کمه!» زنگ میزنه به رئیس DC و بهش میگه با روسای وارنر یک جلسه‌ای بگذار و بهشون بگو که یک بودجه‌ای بدن من میخوام نسخه‌ی خودم رو بسازم، به هوادارام هم بگو که هشتگ هاشون رو آماده کنند، بعد از انتشار بلوری حمله میکنیم.
نظر آلن مور رو به اندازه‌ی بقیه مشتاق شنیدنش نیستم (چون احساس میکنم که منفیه!) ولی خود آلن مور خیلی برای من ارزش داره، واچمن (مخصوصا رورشاک) یا جوک کشنده چیزی نیست که هر کسی از پسش بر بیاد! تازه یک جایی هم خونده بودم که ایشون با خلق کردن «کاپیتان بریتانیا» (متعلق به مارول انگلستان)، مولتی‌ورس رو در مارول پایه گذاری کردند. نظر اخیرش هم که درباره‌ش بالاتر گفتم این بود که: «فیلم های کمیک بوکی بر اساس آثاری ساخته شده‌اند که روزی کمیکش برای کودکان و نوجوانان نوشته شده بود، و حالا این افراد بزرگسال هستند که میان و برای تماشای این فیلم‌ها پول خرج میکنند.» ولی خب ایشون این نکته رو در نظر نگرفته بودند که اون افراد کودک و نوجوان الآن بزرگ شده‌اند یا اینکه جذابیت این شخصیت‌ها به بزرگسالان و جوانان امروزی هم سرایت کرده. البته ایشون کلا با اقتباس از روی آثار کمیک بوکی مخصوصا شاهکار های خودشون مخالف هستند که دلیلش رو متاسفانه نمیدونم.
بله، بله، نام کاربریشون «کاکلی» هستش، البته همونطور که در جریان هستید نظرات‌شون تخصصی و بسیار سخت‌گیرانه هستش، امیدواریم که در این زمینه کمی به بتمن ارفاق کنند، بتمن بیچاره گناه داره!
با مورد سومی که شما گفتید بسیار موافقم، این واقع گرایانه بودن و باورپذیر بودنش از نقاط قوتش به حساب میاد که یک مبارزه‌ی عادی رو نشون میده، اگر مبارزه مثلا بین سوپرمن و هالک بود خب خیلی بزرگ و فانتزی از آب در میومد که کلش باید با جلوه های ویژه انجام میشد، ولی این یکی قابل درکه، یک چیزیه که حتی ۲ تا رزمی کار تا حدودی حرفه‌ای هم قادر به انجام دادنش هستند؛ ضمن اینکه از یک ویدیوی ۱ دقیقه‌ای که نمیشه کل اکشن و مبارزات فیلم رو قضاوت کرد یا برد زیر سوال و قطعا در فیلم مبارزات و اکشن قدرتمندتری هم وجود خواهد داشت.
پی نوشت: با موبایل تون توی گوگل عبارت bruce wayne رو جستجو کنید، روی تصویر بت سیگنال (دقیقا جلوی کلمه‌ی Batman که زیرش هم نوشته‌ی Comic Book Character هستش.) که ضربه بزنید چیز های جالب و خفن و زیبایی می‌بینید.
شما همه نقدا رو خوندین که میگین کسی از نبردها ایرادی نگرفته؟ الیته ما هم‌نگفتیم کسی ایراد گرفته. در واقع کسی ازش تعریف هم نکرده
آره منم ندیدم خداوکیلی
ولی کسی تعریف خاصی هم‌نکرده. مثلا مثل تعریفایی که از نبرد بین اسپایدی و گابلین تو نو وی هوم میکردن
من که نگفتم کسی از صحنه های اکشن ایراد نگرفته(جناب Agent bishop گفت)، من میگم که این همه بحث سر یک صحنه بیهوده است و هیچ نتیجه ای نداره. چون صحنه های اکشن رو باید توی اون فضا و چارچوب سنجید و مورد بررسی قرار داد. وقتی که ما هنوز فیلم رو ندیدیم، پس این همه بحث کردن اون هم فقط سر یک صحنه اکشن، اشتباهه.
#24
میدونید زک اسنایدر چطور از فیلم خوشش میاد؟ اگر توی فیلم بتمن مورد تجاوز در زندان قرار بگیره!! آره، این اتفاقی هست که توی فیلم اون ممکنه بیفته. خودش این رو توی یک مصاحبه گفته که بتمن نولان اصلا دارک نیست، خیلی هم جذابه. اگر بتمن توی زندان مورد تجاوز بگیره، به این میگن دارک! من به نظر کسی با این سطح درک از فیلم و داستان و حتی داستانِ دارک خیلی اهمیت نمیدم چون هنوز باورم نمیشه یک نفر بیاد و این طوری دارک رو تعریف کنه! اتفاقا همین مصاحبه اون چیز هایی که در کامنت 20# گفتم رو تایید میکنه. یعنی زک اسنایدر به یک صحنه خفن و از نظر خودش، دارک فکر میکنه (تجاوز به بتمن در زندان) و اصلا براش مهم نیست که منطق و داستان چی تقاضا میکنه، به هر ضرب و زوری شده اون صحنه رو داخل فیلم میذاره. زک اسنایدر کسی هست که اشتیاق خوبی برای نشون دادن قهرمانان در حالت اساطیری داره اما این اشتیاقش بهش کمکی نمیکنه و باعث بروز مشکلات بسیار زیادی میشه. و میدونید آدم از چی حرص میخوره؟ اینکه وارنر برای سه فیلم کارگردانی این کاراکترهای پرطرفدار دی سی رو دست کسی سپرده، که هنوز ترکش های کارهاش رو در بعضی بخش های دی سی حس میکنیم. درباره آلن مور هم درست میگی، خیلی نویسنده بزرگی هست، خیلی! نویسنده شوخی کشنده، نویسنده بهترین داستان سوپرمن، نویسنده واچمن که حسابی سر و صدا به پا کرد، نویسنده یک run به یاد ماندنی در کمیک های Swamp Thing و... واقعا آدم خیلی بزرگی در این بخش هست.
خب من دوباره بعد از چندین وقت برگشتم
راستش به این فیلم خیلی امیدوارم همون موقع ها که اولین تریلرش اومد و بعدا هم بقیه تریلر ها منتشر شدن به فیلم امیدوار بودم ولی همش پیش خودم میگفتم که نکنه فیلم خراب بکنه چون به هر حال توی این چند سال اخیر فیلم های دی سی چنگی به دل نمیزدن و غیر از اون اولش کمی شک داشتم که رابرت پتینسون انتخاب خوبی برای نقش بتمن باشه اما رفته رفته که تریلر های بیشتری اومدن فهمیدم که اتفاقا رابرت پتینسون خیلی هم انتخاب خوبیه
و الان هم که نقد رو خوندم دیگه خیالم کاملا راحت شد!
نمره فیلم قابل قبوله و میتونه شروع خیلی خوبی باشه با اینکه انتظار این نمره رو واقعا نداشتم و فکر میکردم پایین تر باشه،
فیلم رو هنوز ندیدم و میخوام صبر کنم که کیفیت بالا بیاد (البته اگه بتونم خودم رو کنترل کنم)
از طرفی هم خیلی خوشحالم که تو این فیلم قراره روی جنبه کاراگاهی بتمن تمرکز بشه چون بتمن در کمیک هاش بهترین کاراگاه هستش و هم اینکه تاحالا هیچکدوم از فیلم ها نتونستن جنبه های کاراگاهی بتمن رو به خوبی به تصویر بکشن
فقط یک چیزی که من رو کمی نگران کرد صحنه های اکشن فیلم هستش که دوستان هم بهش اشاره کردن.
در کل امیدوارم فیلم عالی باشه و اینکه صحنه های اکشن هم قابل قبول باشن و همه چی خوب باشه
با تشکر از سایت اسپایدی و خانم پوران پیر بابت ترجمه سریع این نقد و همینطور بسیار منتظر نقد و بررسی این فیلم توسط خود سایت اسپایدی هستم
راستش هیچ نظری نمیتونم بدم چون فیلم رو ندیدم.ولی امیدوارم داستان دارک خودشو خوب نشون بده و با فیلم جوکر ۲۰۱۹ هماهنگ باشه.
کلا فرقی ناره سایت چیکار کنه اگه به این فیلم بگیم شاهکار باز هم پشت سرمون حرف میزنند بعضی واقعا خاله زنک هستن جدا از اون به نظر این فیلم بعد در نوع خودش فیلم عالی هست فیلمی که شاید فقط توی یونیورس مت ریوز ببینیم با وضعیتی که فیلم های اخیر دیسی داشتن این فیلم نور توی تاریکی که شاید دیسی از وضعیت بد دربیاد راستش من مثل خیلی های دیگه از فیلم اخیر دیسی راضی نبودم حتی فیلم جوخه انتحاری هم نتونست منو راضی کنه
در مورد فیلم هم متاسفانه توسط یکی از دوستان #@*»٪ ـم اسپویل شدم
خوش اومدی دوست عزیز، فکر میکنم به همین عکسی که از «شزم» گزاشتی آواتار گفته میشه.
بله مشخصه که از کمیک به اندازه‌ی کافی سر رشته داره، ضمن اینکه خواستار اقتباس از «دربار (محفل) جغدها» و شاهکار «هالووین طولانی» بود.
به نظرم هماهنگ نباشه بهتره
اول به شما خوش آمد میگم به خاطر ورودتون به سایت.
دوم اینکه من باهاتون موافقم. نه تنها به خاطر اینکه جوکر خواکین فینیکس اصلا کمیک بوکی بلکه به خاطر اینکه فیلم جوکر (علی رغم تلاش های قابل تحسین خود فینیکس) اصلا داستان خوبی نداشت. همه چیز یک سری کارها و تصویر سازی های سطحی و به درد نخور بود. هیچ عمقی وجود نداشت، هیچ کندوکاوی وجود نداشت. کل فیلم فقط میخواست بگه که آرتور بدبخته در حالی که همون سکانس افتتاحیه برای این موضوع کافی بود اما تاد فیلیپس تنها کاری که میکنه اینه که همون صحنه رو به اشکال دیگه نشون میده. آرتور یک بدبخته، و بدبخت میمونه و هیچ تغییری نمیکنه. هیچ دنیاسازی وجود نداره. تنش در حداقل خودش قرار داره. تاد فیلیپس فقط خواسته از یک سری عوامل ظاهری فیلم های مارتین اسکورسیزی استفاده کنه و هیچ وقت به عمق نزده. و البته میدونید چی برای من عجیبه؟ اینکه این فیلم که میشه گفت خودش فاجعه نیست (به دلیل موسیقی و بازی فینیکس و بخش بسیار کوچکی از صحبت های فینیکس و موری فرانکلین) اما به نظر من فاجعهٔ کارگردانی هست (داریم درباره کارگردانی حرف میزنیم که کل تصورش از دنیاسازی خراب کردن کل دنیا سر پروتاگونیست و گذاشتن چند تا آشغال در بک گراند و نشون دادن اخبار که هی داره میگه موش های گنده حمله کردند، هست. همین، هیچ دنیاسازی وجود نداره)، نامزد اسکار در بخش بهترین فیلم و بهترین کارگردانی (!!!!!) میشه، اما فیلمی مثل شوالیه تاریکی نامزد نمیشه چرا؟ چون این کار اسکاره!!! فقط میاد هیث آجر مرحوم رو بهترین بازیگر مکمل میکنه و بعد هیچی. برام تعجبه که شاهکارهایی مثل لوگان و مرد عنکبوتی ۲ که جدا از اینکه فیلم های کمیک بوکی عالی هستند، فیلم های خیلی خوبی هستند، نامزد نمیشن، اون وقت فیلمی مثل جوکر نامزد میشه. چرا؟ چون این فیلم آکادمی پسنده. برای آکادمی مهم نیست که فیلم چطوری باشه، فقط اینکه ظاهر هنری داشته باشه و اسکار پسند باشه برای بعضی فیلم ها کافیه(در حالی که نمرات فیلم های شوالیه تاریکی، لوگان و مرد عنکبوتی ۲ که سه فیلمی هستند که به نظرم حقشون در اسکار خورده شد از فیلم جوکر خیلی بیشتره)! کلا میگم ای کاش فیلم جوکر فراموش بشه و یک جوکر هدفمند و عالی مثل جوکر لجر و جوکر بازی های آرکهام ببینیم.
دقیقا حرف حق رو میزنید. یکی از چیز های دیگه که من رو آزار داد، این بود که توی فیلم حتی یک بار هم به کمیک های شاهکار جوکر اشاره نشد، یا مثلا سرگذشت جوکر به اون خوبی رو تغییر داد. فیلم انتقام جویان: پایان بازی که تو همون سال اکران شد، واقعا لایق جایزه اسکار یا اخرش جایزه جلوه های ویژه بود، اما چون فیلم های کمیک بوکی نزد آکادمی ارزشی ندارن، حق این فیلم خورده شد.
با حرفات موافقم ولی واقعا نمیدونم چرا یسری از این فیلم خوششون اومده تازه یه سری میگن منتقدا به خاطره خشونت به این فیلم نمره کم دادن خداییش خیلی نظر مسخره هست اصلا منتقدا به این چیزا نمره کم نمیدن حالا درسته نظرات و نقد بعضی منتقدا مثل همین فیلم بتمن عجیب بود ولی نمیدونم چی بگم
این فیلم دیر یا زود فراموش چون نه تنها دنیا سازی نکرد بلکه فقط داشت ادای فیلم دیگر در می‌آورد و بی هویت بود ببینیم جناب تاد فیلیپس در آینده میخاد از کدوم فیلم های اسکورسیزی یا فیلم های کارگردان های دیگه تقلید کنه
۱. کارگاه بودن بتمن یکی از مهم ترین بخش های بتمن هست بتمن بزرگترين کارگاه هست و ما توی عمل باید همچین چیزی ببینیم ولی خب توی فیلم های نولان خیلی کم اینو دیدیم و اصلا ندیدیم
۲ ویلین عجیب و غریب و با مشکلات روحی ور روانی که حتمال میدم ریدلر همینجوری هست و البته باید انگیز خوبی داشته باشه
۳ رمنس بین زن گربه و بتمن
۴ استفاده از شخصیت های مکمل که فقط محدود به یک فیلم نباشن
۵ گاتهام گاتهام برای خودش هویت داره و مثل شهر های دیگه نیست بنابر این این شهر باید نوع هویت و رمز و راز دار
فکر کنم مت ریوز این کار توی فیلمش کرده باشه یعنی اگه این کارو کرده باشه همون فیلم بتمنی هست که من میخام
فکر کنم وقتی دیدم فیلم بهش ۹ یا ۹.۵ بدم البته باید دید حالا بالا یا پایین
بعد از موفقیت فیلم بتمن توبی امریک که مدیر عامل وارنر هست گفت که بیشتر تمرکز بیشتری بر روی فیلم های دیسی خواهند گذاشت و این فیلم ها لازم نیست حتما با یک دیگر در ارتباط باشند
کاری نداره حالا حرفشون حرف هست بهش عمل میکنند یا نه اما مگه فیلمای واندروومن و شزم موفق نبودن یعنی تازه یادوتون افتاده که تمرکزتون بزارید روی کیفیت فیلم ها البته با توجه به وضعیت دنیای سینمایی دیسی خودشون فهمیدن بهتره تمرکزم بزاریم روی کیفیت فیلم های تکی ولی خب حالا کاری ندارم چرا قبل از فیلم بتمن فکر نکرده بودید یعنی این فیلم موفق شد تازه فهمیدید که باید چیکار کنید چی بگم حالا ببینیم چی میشه
به نظرتون حرفشون راسته همچین کاری میکنند واقعا ؟؟
و انگار قرار مت ریوز تمرکزش بزاره روی ساختن سریال ترسناک از تيمارستان ارکام که خب باید اینطوری باشه که حتما اینکارو میکنند فقط امیدوارم بعضی انتظار نداشته باشن مارول اینجوری باشه
جدا از اون مت ریوز واقعا تصمیم داره بت ورس بسازه
تشکر دوباره بابت نقد
سلام دوستان
خب من هنوز فیلم رو کامل ندیدم
فقط ده -بیست دقیقه اول رو دیدم
نمی شه فعلا قضاوت خاصی داشت، اما فیلم، سه دقیقه ی خیلی مهم داره که جای خوشحالی داره
از دقیقه هشت تا دقیقه یازده فیلم.
اجازه بدید خیلی کوتاه شرح بدم
ابتدا یک نمای لانگ شات از متروی شهر داریم
سپس یک تراولینگ در نمای اینسرت از درب خروج مترو داریم ، که یک بی گناه خارج و اراذل و اوباش هم میان دنبالش و گیرش میندازن
در این حین که دارن اون بدبخت رو اذیت می کنن، بیشتر نما ها از خلافکاران، کلوز شات هست که یعنی ما رو با مجرمین همراه میکنه و قصد داره حال هوای اونها رو به ما القا کنه
ناگهان یکی از اونها، با یک نمای آندرفیت،توجهش به نشان بتمن در آسمان جلب میشه،یعنی از حضور بتمن احساس نگرانی میکنه
همینطور که مشغول هستن، ناگهان یک نمای واکنشی از خلافکاران داریم که بتمن از دل تاریکی ظاهر میشه و نبرد رخ میده، ابتدای نبرد رو با نمای مدیوم لانگ شات نشون میده که بتمن یک تنه(و البته خیلی آرام و بدون استرس و کاملا مسلط) داره حسابشون رو میرسه
هنگام پایان نبرد هم، دوربین از دید خلافکار ها نمای مدیوم شات با زاویه لو انگل از بتمن داره نشون میده
خب این از شرح اون سه دقیقه
و اما خبر خوب اینه که هرچه زمان میگذره ، دید کارگردان ها نسبت به بتمن اصلاح میشه، قطعا نولان دید بهتری نسبت به برتون داشت و قطعا الان مت ریوز دید بهتری از بتمن نسبت به نولان داره
در شوالیه تاریکی، معمولا دوربین همراه بتمن بود ، و این یک مشکلی داشت و اون اینه که همیشه بتمن بود که در موضع انفعالی بود و همیشه سوال «حالا چیکار کنم ؟»در ذهن مخاطب تداعی میشد
خب این خوب نیست چون با ماهیت مقتدر و باابهت بتمن جور در نمیاد، این حالت باعث میشه حس ضعیف بودن و منفعل بودن بتمن به مخاطب القا بشه.
اما الان اوضاع کاملا تغییر کرده ، دوربین همراه مجرمینه و همواره حس ترس مجرم از بتمنه که به مخاطب القا میشه ، اینطوری تصویری که از بتمن داریم ، یک بتمن مقتدر و مسلطه که درستش هم همینه
درواقع میشه گفت از این نظر ، فیلمی داریم که ماهیتا و از نظر فرم سینما، به منبع اقتباسش وفاداره.
البته برای قضاوت زوده و باید فیلم رو کامل دید
در آخر حسم بهم میگه این فیلم از همه فیلم های بتمن بهتره
#۲۴
شما به بنده لطف دارید
امیدوارم فیلم خوبی باشه.
صبر کردم تحلیل کنم، نقد هاشو بخونم تا بتونم نتیجه کلی رو بگیرم و از سر احساسات چیزی رو ننویسم
باید اینو بگم همین اول کار بخاطر اینکه من عاشق فیلم های مفهومی و فلسفی هستم سه گانه نولان برام بیشتر جذابیت داشت.ولی این فیلم واقعا خیلی عجیب و غریب بود.بشدت واقع گرایانه ساخته بودنش.بتمنی که کتک میخوره تیر میخوره،اشتباهات فاحش داره،نزدیکه که دست به قتل بزنه،بدن ورزیده ای نداره،حتی با اینکه یه کارگاه خبره هست در خط امر و اهداف ریدلر داره کار میکنه.فیلم پستی و بلندی داره اولش کولاک بود وسطاش اهسته برام و اخرش باز کولاک بود.اینکه میگن فیلم انگار دو تیکه بوده درسته(من میگم 3 تیکه شده بود).اما من نمی دونم چرا به اخر فیلم گیر دادن.اخر این فیلم مفهوم بشدت ضروری ای رو به تصویر کشیده که اتفاقا باید میبود.مردم فکر میکنن این فیلم بتمن بود که باید زودی تموم میشد.خیر این فیلم گاتهام بود که اخرش تطهیر شد.این فیلم بشدت نماد های تعمل برانگیز داره.سکانس هاش به هیچ عنوان بیهوده نبود.موسیقی اش خوب بود اما نه در حد سه گانه نولان.تصویر برداری و کادر بندی شاهکار بو.واقعا محشر بود.
فیلم بشدت دارک خیلی بیشتر از نولان،بشدت واقع گرایانه(خیلی ها ایراد میگیرن نقل بروس وینش اتفاقا از عمد بوده و تکامل شخصیت رو مطمین هستم بعدا میبینم) و حقیقتش زبونم قاصره دیگه چجوری توصیف شه که اسپویل نشه.
در کل امتیازم 8 هست.داستان های نولان رو من بیشتر دوست داشتم کریستین بیل هم هنوز برام محبوبیتش بیشتره.اما بازم میگم این فیلم به هیچ عنوان فیلم بد و ضعیفی نیست.اتفاقا فوق العاده دیدنی بود.فضا و اتمسفرش به فیلم جوکر خوب میخورد کاشکه به هم ربطش میدادن.,جالبی فیلم اینه ویلن داستان ها سر جمع شاید ربع ساعت هم توی فیلم نیستند اما بشدت در فیلم تاثییر میزارن مثل فیلم 7
حتماً بعد از دیدن فیلم نظرم رو میگم
البته بگم یه سری از فیلم خوششون اومده چه توی خارج چه ایران یه سری میگن ایده این فیلم از کمیک جوک کشنده اومده و کارگردان باهوش بوده تونسته چیزی جدید ارائه بده و یه سری میگفت آرتور قابل همذات پنداری هست راستش حالا کاری به این چیزا ندارم مسئله اصلی اینجاست که اگه حرف بزنیم میگن مارول فنا حسادت میکنند و فیلم شاهکار بی عیب و نقص بود
استاد نظر شما درباره ی فیلم چی بود؟
هنوز ندیدم ولی چند جا سکانس اکشن و زد و خورد بتمن رو دیدم. اصلا نپسندیدم. خیلی ساده و بی رمق و به یاد نماندنی!
حالا باید کل فیلمو ببینم ولی بنظرم بعد از سری نولان شاید بهتر بود وارنر یه چیز متفاوت و به حال و هوای دیگه بهمون تحویل میداد. راستش من از این فضا برای بتمن دیگه خسته شدم
استاد من همین یه ساعت پیش فیلم رو دیدم و واقعیتش فیلم یجوریه که نمیشه در حد فیلم های برتر کمیک بوکی نام ببریمش و بنظرم یک مقدار اظهار نظرات خوب در موردش اغراق آمیزه.
فیلم توی یک ساعت و نیم اول واقعا جذاب دنبال میشه ولی بعد از اون افت میکنه و جوری بود که من فقط میخواستم پایانش رو ببینم.با دیدن این فیلم انگاری سبک نولان رو دوباره دیدیم(بدون اکشن خاصی و فقط چنتا مشت و لگد و البته مت ریوز گاتهام رو مثل نولان نیومد نیویورک نشون بده و این اشکال رو برطرف کرد) و یچیزی که خیلی عجیبه ولی باید اینجا تعریف زک رو بکنیم که هرچقد همه چیش بد باشه لااقل اکشن خوبی داره (حتی برای بتمن).دیگه نمیدونم چی بگم فیلم عجیبی بود که میتونیم بگیم برای شروع خوب بوداما این فیلم اما های زیادی رو هم شروع میکنه.
خب من فیلم رو دیدم و نقد ها رو هم کم و بیش خوندم. به صورت کلی فیلم برای قسمت اول یه سگانه یا فرانچایز قابل قبول بود اما نقد های این فیلم برای من بیننده، اغراق آمیز بود.
نکات مثبت فیلم از نظر من، فیلمبرداری و کارگردانی فیلم بود. موسیقی متن هم خوب بود ولی در حد سگانه نولان نبود.
من به شدت فیلمبرداری و کارگردانی رو پسندیدم حتی بیشتر از سگانه نولان(بجز دارک نایت) ولی فیلمنامه فیلم آنچنان که نشون میداد قوی نبود.
یعنی ما تریلرها فیلم رو که می دیدیم کامل پی میبردیم که فیلم چه روندی رو دنبال میکنه و حتی پایانش چجوریه!
تو تریلر ها ما شاهد فیلم دارک تری بودیم ولی متاسفانه، خود فیلم آنچنان دارک نبود. اکشن فیلم خیلی کم بود.
اینجوری بگم که اگه دو تریلر رو دیده باشین، بدونین که کل اکشن فیلم همونقدره. یعنی شما تو اون چهار دیقه تریلر کل اکشن فیلم رو دیدید و قرار نیست چیزی فرا تر از اون ببینید. داستان روی ویژگی کارآگاهی بتمن مانور داده برای همین از اکشن کاسته شده ولی حتی روی بخش کارآگاهی فیلم هم بیشتر از اون چیزی که تو تریلر نشون دادن کار نشده. به زبان ساده تر بگم، دو تریلر رو دیده باشی انگار کل فیلم رو دیدی (تازه جدای از اون همه تیزر که دادن) که واقعا برای من ناراحت کننده بود چون هیچ جا از فیلم شوکه نشدم. نکته بعدی منبع الهام گیری ما ریوز هست. به جرئت میتونم بگم منبع الهام گیری اصلی فیلم بتمن، فیلم seven بوده که خب در برابر دارکی اون فیلم، فیلم بتمن کاملا نسخه لایت شده اونه. شخصیت پردازی ریدلر، کاملا تکراری و کلیشه ای بود. اهداف ریدلر کلیشه ای بود. فیلم تا نیمه ی خودش عالی بود ولی از نیمه دوم به بعد، روند فیلم کاملا مشخص شد و از همون اواسط میشد فهمید تهش چی میشه. شخصیت پردازی کت وومن هم تغییر کرده بود و با نسخه کمیکی اون فاصله داشت.
در کل اگه تریلر ها رو ندیده باشین، از فیلم کاملا لذت میبرین و براتون به یاد ماندنی میشه ولی حتی در اون صورت هم نمیشه گفت از دو فیلم بتمن آغاز میکند و فیلم شوالیه تاریکی بر می خیزد بهتره و حقش رتبه دوم در فرانچایز بتمنه.
نمره من به فیلم: 7.5
سلان
چیزی که از نظر شما فهمیدم اون هم اینکه مثل همیشه تریلر و تیزر های کل فیلم نشون دادن (مثل تریلر های دیگه فیلم های دیسی ) و فکر کنم چیزی باقی نزاشتن
عجب، تمام امیدمون به این فیلم و دکتر استرنج ۲ بود
استاد میشه یک مقداری بیشتر توضیح بدید؟
چون معمولا فضا و اتمسفر و حال و هوای فیلم های بتمن مشخصه و با شخصیت هایی مثل فلش و سوپرمن فرق داره.
منظورم یه چیز تازه است. میشه به فضا وفادار بود و یه چیز fresh تحویل مخاطب داد. مثل کاری که mcu با اسپایدرمن های تام هالند کرد
خود فیلمای بتمن برتون هم دارک بود ولی نوعی خاصیت فانتزی و تئاتر مانند داست که باعث میشد متمایز بشه
البته من باید فیلمو کامل ببینم تا نطر بدم
در زمینه‌ی دوگانه‌ی تیم برتون کاملا با شما موافقم استاد، فیلم های «بتمن» و «بازگشت بتمن» (مخصوصا بازگشت بتمن به مراتب بیشتر) برای من یک تجربه‌ی خاص و متفاوت بود، و با اکثر فیلم های کمیک بوکی که من دیده بودم فرق داشت و نظیر اون اتمسفر و حال و هوا رو فقط در فیلم «ماسک» دیده بودم، درسته که «بازگشت بتمن» کمدی نبود، اما برخی لحظاتش باعث میشد که از ته دل بخندم؛ از زمین تا آسمون با سه‌گانه‌ی نولان تفاوت داشت، و تفاوت‌شون (در حال و هوا) خیلی مشخص بود.
ولی از یک چیزی خیلی حرصم میگیره، تیم برتون کلی برای ۲ فیلم خودش زحمت کشید، وقتی آخرای بازگشت بتمن رو میبینم که بت‌سیگنال میوفته روی ماه، موسیقی جاودانه و حماسی دنی الفمن اوج میگیره و یهو کتوومن از پایین وارد کادر میشه (انصافا عجب صحنه‌ی نمادین زیبا و شاهکار و خفنی هستش!
یک جایی از کسی شنیدم که بر خلاف مارول، دیسی ویلن های بهتری داره، با اینکه حرفش رو قبول داشتم، بعدا فهمیدم که منظورش شرکت برادران وارنر بوده! الحق که درست میگفت!
حس میکنم خیلی‌ها از جمله آقای ترابی تمام حرف هایی رو که زدم رو تجربه‌شو درباره‌ی ۲ فیلم اول X-men برایان سیگر و شرکت فاکس قرن بیستم دارند.
خب بنده موفق به تماشای این فیلم شدم و دوست داشتم دلنوشته ای براش بنویسم و بگم که نظرم دربارهٔ این فیلم چیه. بدیهی هست که ممکنه این نظراتم اسپویل داشته باشه پس اگر هنوز فیلم رو ندیدید، پیشنهاد میکنم اول فیلم رو تماشا کنید و بعد بیاید به سراغ این کامنت.
بتمن یعنی نماد نظم و قانون، یعنی شوالیه تاریکی، یعنی بزرگترین کارآگاه جهان و کسی که خلافکاران گاتهام از ترس اون مجبور به فرار میشن. اون تاریکی هست و از طریق تاریکی سعی بر احیای روشنایی داره. بتمن انتقام و اون انتقامه. اما آیا انتقام بودن کافیه؟ آیا اصلا انتقام بودن خوبه؟
تا الان هشت فیلم اختصاصی لایو اکشن از شخصیت بروس وین/بتمن به تصویر کشیده شده و او فیلم "بتمن علیه سوپرمن: طلوع عدالت" (Batman v Superman: Dawn of Justice) رو هم یه جورایی با سوپرمن نصف کرده. و صدالبته نباید انیمیشن خوش ساخت "لگو بتمن" (Lego Batman) رو هم به عنوان یک فیلم سینمایی فراموش کنیم که به شکل متفاوتی شخصیت بتمن رو زیر ذره بین برد. پس میتونید ببینید بتمن به شخصیتی تبدیل شده که خیلی وقته مخصوص nerd های کمیک خون نیست و عموم مردم اون رو به خوبی میشناسند و شخصیتش رو زیر و رو میکنند. حالا بعد از ده سال گذشت از آخرین لایو اکشن بتمن که "شوالیه تاریکی برمیخیزد" (The Dark Knight Rises) نام داشت میگذره و یک فیلم لایو اکشن دیگه قراره از بتمن بیاد. از سرتاپای این موضوع خطر و هشدار میباره که اصلا فیلم دیگری از بتمن ساختن کار راحتی نیست. مخصوصا بعد از افتضاحی که بتمن بن افلک در شخصیت پردازی داشت که هواداران رو خیلی ناامید کرد. و راستش مخصوصا تر، به خاطر خود شخصیت بتمن. تفاوت اساسی که شخصیت بتمن با کسانی مثل اسپایدرمن و سوپرمن داره، عبوس بودن و جدی بودن بیش از حد اوست. بتمن بسیار کم حرف تر از دیگر قهرمانان هست که باعث میشه بیرون ریختن احساسات شخصیت اون سخت باشه. درواقع موضوع اینه که نفوذ به درون بتمن کار راحتی نیست و هر کارگردانی باید به شیوه ای این موضوع رو به کار ببره. وقتی که متوجه شدیم مت ریوز کارگردان این فیلم هست بسیار خوشحال شدیم چون ریوز یک بلاک باستر ساز حرفه ای هست. چه در فیلم "کلاورفیلد" (Cloverfield) و چه در دو فیلم آخر سه گانهٔ "سیارهٔ میمون ها" (Planet of the Apes) نشون داده که بلاک باستر های عمیق و غیر منتظره خوراک خودشه. انتخاب رابرت پتینسون برای نقش بتمن جنجال هایی به همراه داشت اما بعد از تریلرهای این فیلم هواداران سعی کردند دندان روی جگر بذارند و ببینند که واقعا پتینسون چه میکند. حالا بعد از این همه حرف و حدیث، فیلم "بتمن" (The Batman) تا چه اندازه در کارش موفق بوده؟
مت ریوز یک فیلم زیبای بتمنی ساخته که دیدنش حقیقتا لذت بخشه. بعد از اون همه فیلم از بتمن، ریوز نشون داده که هنوز میشه فیلم های زیبایی از این شخصیت ساخت. "بتمن" بی نقص نیست و مشکلاتی داره. درواقع این فیلم موضوع زیرسایه بودن بروس وین رو حل نمیکنه بلکه اون رو در آغوش میگیره اما شاید این موضوع حتی نکتهٔ بدی هم نباشه(در ادامه میگم چرا). اولین چیزی که در این فیلم به چشمم اومد اینه که مت ریوز سعی کرده جنبه هایی از بتمن رو نشون بده که قبلا در فیلم های بتمن خیلی مورد توجه نبودند. چه از نظر تمرکز روی شهر گاتهام که ما فقط در "بتمن آغاز میکند" و "شوالیه تاریکی" قبلا سعی شده به این موضوع پرداخته بشه و تقریبا در "شوالیه تاریکی برمیخیزد" به فراموشی سپرده شد و چه از نظر به تصویر کشیده جنبهٔ کارآگاهی بتمن که بی برو برگرد قدرندیده ترین بخش شخصیت او در فیلم هایش هست و چه از نظر عبور از اوریجین استوری بتمن که دیگه فکر کنم خواجه حافظ شیرازی هم ازش خبر داره و روایت داستان از جایی که دو سال از بتمن شدن بروس وین میگذره، "بتمن" سعی میکنه خودش رو از دیگر فیلم های این شخصیت جدا کنه و به اثر مستقلی تبدیل بشه که به خوبی در این کار موفق بوده. جنبهٔ کارآگاهی و هوش بتمن به شکل عالی در این فیلم به نمایش دراومده. چیزی که تقریبا در فیلم های نولان غایب بود و در فیلم های قبلی هم نقش بسیار کمی داشت. اما درواقع به راحتی میشه به "بتمن" به جای یک فیلم اکشن، لقب یک فیلم جنایی، پلیسی و معمایی داد که از طریق ریدلر هوش بتمن رو به چالش میکشه. دیدن بتمنی که معماهای ریدلر رو حل میکنه و سعی در دستگیری اون داره خیلی جذابه. دنبال کردن معماهای این فیلم بسیار لذت بخشه گرچه شاید فکر میکنم بهتر بود که بیشتر تماشاگران هم به کارآگاهان دیگری تبدیل میشدند و از عناصری شناخته شده ای استفاده میشد اما حالا در فیلم معماهای پیچیده اش باعث سخت تر و جذاب تر شدن کار قهرمانان شده. تاثیرپذیری و الهام گرفتن مت ریوز از فیلم های دیوید فینچر رو میشه در این فیلم احساس کرد. چه از نظر معماهای پیچ در پیچ و سخت که یادآور فیلم "هفت" (Se7en) هست، چه از نظر قتل های افسارگسیختهٔ ریدلر و سرنخ هایی که باقی میذاره که فیلم "زودیاک" (Zodiac) رو به خاطر میاره و چه از نظر کاراکترهای افسرده و داستان تاریک که یادآور تمام فیلم های دیوید فینچر هست، میتونیم تاثیر اون رو در این فیلم ببینیم. و صد البته تاثیر، نه تلاش برای تقلید. چیزی که "بتمن" رو در این زمینه از فیلم "جوکر" (Joker) جدا میکنه اینه که گرچه در "جوکر" امثال راننده تاکسی و پادشاه کمدی عناصری بودند که به عنوان عصای دستی فیلم "جوکر" رو زنده نگه میداشتند و در جای جای اون فیلم میشد یک کپی برداری سخیف از این شاهکارها دید، اما "بتمن" اینطور نیست و از عناصر فیلم های دیوید فینچر به عنوان نکته ای برای پیشرفت و ارائهٔ داستان اختصاصی خودش استفاده میکنه. ریدلر یک آنتاگونیست بسیار خوب برای این فیلم به شمار میاد. اون نه تنها کارش رو به خوبی انجام میده بلکه شخصیت بتمن رو چه از نظر ذهنی و چه اعتقادی حسابی به چالش میکشه و میشه دید که چقدر سرشاخ شدن با این موجود از نظر ذهنی سخته. ریدلر بار دیگر تاکید میکنه که گرچه بروس وین به خاطر مرگ پدر و مادرش به آدم تلخ و تاریکی تبدیل شده و اون یک یتیم به شمار میاد اما هستند کسانی که دنیا اونا رو به آدم های تاریکی تبدیل کرده و شاید بشه بهتر گفت آدم های تاریکی به وجود آورده. کسانی که حق انتخابی نداشتند. ریدلر از منظر دیگه ای حکم جوکر در "شوالیه تاریکی" داره. از این منظر که اگر در اونجا جوکر با نقشه های پیچیده اش نشون داد که مردم گاتهام و حتی خود بروس وین در شرایط سخت دست به چه کارهای وحشتناکی میزنند و انتخاب های اشتباهی میکنند، ریدلر در این فیلم نشون میده این آدم هایی که ممکنه کارهای وحشتناکی بکنند الان در راس هرم قدرت هستند و با افشای رازهای اونا، بیش از پیش نشون میده گاتهام چقدر شهر داغونی هست. نشون میده گرچه از دور شبیه یک شهر آرمانی و یوتوپیایی زیبا و رویایی هست، اما در درون کثافت از سر و روش میباره و برای همین چیزها هست که میگم ریدلر یک آنتاگونیست عالی برای این فیلم هست. بالاتر گفتم که فیلم تمرکز کمی بر روی شخصیت بروس وین داره و بیشتر به دنبال بتمن هست که این شاید اصلا بد نباشه. درواقع تمرکز نداشتن بهتر از تمرکز بد داشتن هست و فیلم از همون اول به ما میگه که این فیلم یک فیلم کارآگاهی بتمن هست. اما تمرکز نداشتن وی بروس وین به این معنا نیست که فیلم کلا شخصیت بروس وین رو دور میندازه. درواقع بخش های مهمی از اواخر پردهٔ دوم و اوایل پردهٔ سوم فیلم به شخص بروس وین و درگیری های اون برای کنار اومدن با حقیقت شخصیت پدر و مادرش هست. در نهایت هم ما میبینیم که بتمن متوجه میشه که انتقام بودن فایده ای نداره. انتقام شخصی فقط به جامعه صدمه میزنه مثل اون کسی که شبیه ریدلر لباس پوشیده بود و دقیقا جملهٔ معروف بتمن رو تکرار کرد. بتمن باید به جای انتقام یک امید تازه برای این شهر باشه و این چیزی هست که او در طول این فیلم فهمید. گرچه راستش بهتر بود این قوس شخصیتی پرجزئیات تر و بهتر پرداخته بشه و ما تاثیر ریدلر رو بر روی این موضوع ببینیم (مثل جوکر در "شوالیه تاریکی" که تاثیر مستقیمی روی قوس شخصیتی بروس وین داره). مخصوصا در اواسط فیلم که بهتر بود بیشتر به بروس وین و تغییر شخصیتش پرداخته بشه. ضمن اینکه آلفرد در این فیلم تقریبا یک شخصیت از دست رفته است. درواقع فقط یک صحنهٔ درون بیمارستان هست که میشه دید آلفرد نقش مهمی در این داستان داره و بقیهٔ حضور اونا که اتفاقا خیلی هم کم هستند، چندان اهمیتی ندارند. در اوایل فیلم وقتی تیکه و طعنه هایی که بروس به آلفرد مینداخت رو دیدم، متوجه شدم که بروس از این موضوع پشیمون میشه و ای کاش که به شخصیت آلفرد بیشتر پرداخته میشد تا تاثیر بهتری ازش ببینیم. ضمن اینکه گرچه کمیسر گوردون نقش بسیار مهمی در این فیلم داره و اون به نوعی همکار بتمن هست، اما این اعتمادی که بین اونا وجود داره نیازمند توضیح و توجیه بیشتری داشت و تاحدی غیرقابل باور بود. از اینا گذشته فضاسازی شهر گاتهام بسیار عالی و قابل باور هست و میشه نفوذ جرم و جنایت رو به خوبی در این شهر دید. چیزی که دربارهٔ گاتهام این فیلم برام جالب بود اینه که برخلاف گاتهام فیلم جوکر که تمام آدم هاش به شکل کاریکاتور گونه ای کثیف و عوضی بودند، در این شهر میشه آدم های خوب و حتی آدم های خوبی که در بین خوبی و بدی در جنگ هستند رو دید که منجر به شهر باورپذیر و چندلایه ای شده، شخصیت سلینا کایل که وام دار از کمیک های "بتمن: سال نخست" (Batman: Year One) و "بتمن: هالووین طولانی" (Batman: Long Halloween) هست هم شخصیت خوبی هست که مشکلات و حفره های خاصی در زندگیش وجود داره که باید اونا رو پر کنه. رابطهٔ سلینا و بتمن مثل دنیای دارای کش و قوس های فراوانی هست و در آخر هم سلینا مجبور به رفتن میشه که نشون میده با اینکه اون همدیگه رو دوست دارند، اما همیشه مانعی برای رسیدن اونا به هم هست(درست بر خلاف "شوالیه تاریکی برمیخیزد" و دقیقا مثل "بازگشت بتمن") که البته اون هم مثل بروس وین نیاز داشت که تصمیم آخرش پرداخته تر و با جزئیات بهتری باشه. چیزی که ارزش این فیلم رو دو چندان میکنه، فیلمبرداری و کارگردانی هست که حسابی دل ربایی میکنه. من ریوز قبلا هم بارها ثابت کرده فرم قابل تحسینی داره و اینجا شاید به جرئت بشه گفت تک تک فریم های فیلم حساب شده و درست هستند. فرم کارگردانی مت ریوز راست کار بتمن بود و اون رو به فیلم با ارزش تری کرد. تا حدی که به نظرم فیلمبرداری فیلم لایق جایزهٔ اسکار هست و کارگردانی فیلم هم میتونه نامزد یا حتی برندهٔ این جایزه بشه. قاب هایی مثل بیرون اومدن بتمن از آتش، جایی در پایان بندی فیلم که بتمن مثل یک رهبر مردم گاتهام رو به سمت روشنایی هدایت میکنه و کلی قاب های سحر کننده که در این فیلم به وفور یافت میشن باعث شده که فیلم جنبهٔ کمیک بوکی و حماسی خودش رو هم حفظ کنه و فیلم زیبایی باشه. اینجا پای صحبت از صحنه های اکشن به میان باز میشه که شاید جنجالی ترین بخش فیلم بود. بالاتر گفتم که این فیلم بیشتر از یک فیلم اکشن، یک فیلم کارآگاهی و جنایی هست و به همین دلیل صحنه های اکشن کمی در این فیلم دیده میشه اما این دلیل نمیشه که اکشن ها بد باشند. البته راستش رو بخواید اکشن های اول فیلم خیلی جالب نیستند و بزن بزن های معمولی هستند اما هرچه فیلم جلوتر میره، اکشنش هم بهتر میشه. کارگردانی صحنه های اکشن خیلی خوب انجام شده و دیگه خبری از کات های پر تعداد و فیلم برداری ناواضح و مشوشِ دو فیلم اول نولان در اینجا نیست و ما میتونیم به شکل واضحی اکشن ها رو دنبال کنیم و اعصاب خرد کنی هم وجود نداشته باشه. گرچه کوریوگرافی اکشن ها میتونست بهتر و زیباتر باشه، اما هرچه فیلم جلوتر میره با اکشن های بهتری رو به رو میشیم.
(ادامه در کامنت بعدی)
آقای ترابی خواستم بپرسم بالاخره فرصت کردید فیلم رو ببینید؟! اگر دیدید میشه نظرتون رو به ما هم بگید؟!
چون من واقعا مشتاقم ببینم که نظر شما درباره فیلم با من یکی هست یا نه!
گفتنیها رو دوستان گفتن
اما فیلم جدید بتمن به نظرم تونسته عملکرد قابل قبولی داشته باشه. ریدلر به عنوان ویلن اصلی جواب داده به نظرم. چرا که هم به منبع کمیک بوکی خودش وفاداره هم اینکه ویژگیهای منحصر به فرد سینمایی خودش را داره. بتمن هم همینطور. این نسخه از بتمن با توجه به حضور سه نسخه سینمایی قدیمی بتمن خصوصیتهای منحصر به فردی خودش رو داره. البته بایس قبول کرد که بعد دو گانه موفق بتمن تیم برتون و همچنین دوگانه نولان که همراه با شاهکار شوالیه تاریکی بود که همه چیز زیر سایه جوکر قرار میگرفت (البته که همه چی با فیلم «شوالیه تاریکی برمیخیزد» به فنا رفت) و بتمن بن افلک که به جز زرق و برق و اکشن چیز خاصی تو چنته نداشت، ارائه یک شخصیت پرقدرت از بتمن خیلی میتونه مشکل باشه.
تجاوز به کاراکتر بروس وین یکی از اون چیزایی بود که قبلا هیچ وقت تو فیلمهای بتمن نظیرش رو ندیده بودیم. اونم درست توسط خبیث اصلی فیلم یعنی ریدلر. مخصوصا تو اون گفتگوی دو نفره که تو آرکام داشتن جو سنگینی بابت لو رفتن هویت بتمن وجود داشت.
فضایی که از شهر گاتهام ارائه شد خیلی تک بود قبلا نظیرش رو در فیلم های بتمن ندیده بودیم.
میشه این فیلم بتمن رو به عنوان شروع با فیلمهای «کاپیتان آمریکا: اولین انتقام جو» یا «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» مقایسه کرد که دو تاشون هم پایه مستحکمی برای یک سه گانه منسجم بودند. این فیلم هم یک گاتهامی رو تحویلمون داد که جرم و جنایت از سر و روش میباره مخصوصا الان که از بین رفتن کارماین فالکون باقی روسای گروه‌های خلافکاری رو حریصتر کرده و هم یک بتمن شکاک و بعضا کم تجربه که در حین داستان به یک حالت پختگی رسید. در عین حال کاراکترهای مکمل خوبی تو دل خودش داشت.
#57, #58
عالی بود لذت بردم.
با خوندن نظر شما کمی بیشتر به فیلم امیدوار شدم و هیجانم برای دیدنش بیشتر شد. به نظرم جدای همه‌ی فیلم های بتمن، این یکی میتونه واقعا متفاوت ظاهر بشه، به نظر نمی‌اومد که شباهتی با سری نولان یا تیم برتون داشته باشه و همین فاکتور جذاب‌ترش میکنه، حتی بدترین فیلم‌ها هم یک فاکتور و عامل خوب دارند که اون رو تماشایی میکنه، مثل موسیقی، ظاهر و دیزاین، بازی‌ها، فیلمنامه و... که هر کدوم در کنار هم یک فیلم خوب می‌سازند، از بازیگری‌ها و موسیقی و دیزاین این فیلم که تقریبا مطمئنیم، میمونه فیلمنامه (که فکر نمیکنم اشکالات زیادی بهش وارد باشه) و اکشن فیلم که متاسفانه برخی دوستان زیادی کوبیدنش! البته من هم مثل بقیه باید فیلم رو ببینم تا بتونم قطعی‌تر نظر بدم ولی امیدوارم که بعد از دیدن فیلم نظرم (از نوع بدش) عوض نشه و تجربه‌ی دیدنش وقت تلف کردن نباشه به هر حال از شما ممنونم که نظر خودتون رو هم نوشتید، اشتیاقم رو برای دیدن فیلم خیلی بیشتر از قبل کرد.
ممنون از شما.
البته این رو بگم که برخلاف شما من انتظارم از این فیلم بالا بود (مت ریوز، بازیگرا، تریلرها، کلا عوامل فیلم) اما باز هم فیلم تونست من رو راضی کنه. هرچی باشه حداقل باعث میشه این به ذهنمون برسه دیگه دوران "فاجعه" های دی سی داره به سر میاد. به نظرم حتی مخالفان این فیلم هم قبول داشته باشند که بعد از شکست های یکی پس از دیگری دی سی در سال های اخیر، این خیلی خوبه که کارگردانان مطرح و صاحب سبکی چشم اندازهای جدید و نو خودشون رو به شخصیت های دیسی بیارند و سعی کنند اونا رو بروز کنند و در عین حال به ریشه های کمیکیشون وفادار باشند. اینطوری بیشتر میشه به فیلم های شخصیت هایی مثل فلش (یه فلش کمیک بوکی، نه فلش ارزا میلر) و گرین لنترن یا حتی سوپرمن امیدوار بود چون به نظرم این شخصیت ها از دی سی بهتره در فیلم های جدیدشون تغییراتی در اون ها پدید بیاد. چون بعضی وقت ها حس میشه تصویری که از اونا وجود داره، شاید دیگه قدیمی شده و بهتره از زاویه های متفاوت و جدیدی اونا رو مورد بررسی داد(همونطور که مارک میلار هم به این نکته اشاره کرد، برخلاف اسپایدی و یه جورایی بتمن که مال هر دورانی هستند، قهرمانان دی سی بیشترشون انگار مال قدیم ها بودند و به اون شیوه قدیمی دیگه جوابگو نیستند). پس این فیلم بتمن به همراه "مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه" میتونه موج جدیدی رو در فیلم های کمیک بوکی راه بندازه که به شکل متفاوت اما در عین حال وفاداری شخصیت های کمیک بوکی رو مورد بررسی قرار داد و اینطور میتونیم به فیلم های جدید گرین لنترن، فلش، سوپرمن، گرین ارو، ولورین و اعضای مردان ایکس و... امیدوار باشیم.
#62
البته یادتون باشه که این فیلم یک شاهکار نیست و ایراداتی مثل حضور کم اثر آلفرد، رابطه تعریف نشده بتمن و گوردون، دگردیسی شخصیت ها که نیاز به جزئیات بیشتری داشت و البته یه سری ایرادات و حفره های داستانی که وجود داشت که بیشتر مربوط به خود فیلم هست تا فیلمنامه (مثلا اینکه هیچ کدوم از گوردون و بتمن و آلفرد و سلینا فرق ال و لا رو نفهمیدن و یهو پنگوئن این رو گفت، عجیب بود). یه چیز دیگه هم که بود اینه که بعضی وقت ها بهتر بود مت ریوز بیشتر به مخاطبینش اعتماد کنه و سعی کنه کمتر به اونا کمک کنه. یعنی چی؟ مثلا وقتی کارماین فالکون دستگیر میشه، بتمن دقیقا اون جملات ریدلر رو به زبون میاره تا مخاطب رو شیرفهم کنه؛ اما به نظر شما بهتر نبود که مت ریوز به مخاطبش اعتماد میکرد و میذاشت که خود تماشاچی بیاد و اجزای پازل رو کنار هم بچینه و به نتیجهٔ نهایی برسه؟( چیزی که برای یک فیلم معمایی خیلی خوبه، درگیر کردن مخاطب) بعد این جمله بعد گفته میشد یا شاید اگر اصلا گفته نمیشد فرقی نمیکرد. اما به نظرم برای من مهم ترین چیز اینه که قدم اول رو محکم برمیداره و این قدم اول خیلی مهمه. مهم ترین چیز اینه که "بتمن" محکم و با قدرت وارد عرصه میشه و بتمنی رو معرفی میکنه که برای بیشتر دیدنش مشتاق میشیم و برای اولین فیلم این مجموعه مهم ترین چیز همینه. این چیز جدیدی نیست و در سینمای کمیک بوکی به وفور یافت میشه. "مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه" شاهکار و بی نقص نیست، اما اگر اون فیلم و نکات مثبتش نبود، هرگز به "مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست" نمیرسیدیم. "کاپیتان آمریکا نخستین انتقام جو" ایراداتی داره، اما از طریق معرفی قوی شخصیت کاپیتان آمریکا در اون فیلم بود که به سرباز زمستان و جنگ داخلی رسیدیم. و شاید از همه بهتر "بتمن آغاز میکند" اشکالات خاص خودش رو داره اما اگر اون فیلم میخش رو محکم نمیکوبید، هرگز شاهد شاهکاری مثل شوالیه تاریکی نمیبودیم. اصلا اصل دنباله سازی که بعضی وقت ها به فراموشی سپرده میشه همینه. دنباله سازی یعنی ساخت فیلم هایی که فیلم اول و اورجینال در برابرشون فیلم های معمولی به‌نظر برسند. دنباله واقعی یعنی این که فیلم درست بشه که بزرگترین قله ها رو به جنگ بیاره. پس شاید این اتفاق برای این فرنچایز هم بیفته و فیلم های بعدیش بهتر و ماندگارتر باشند. و به هیچ وجه نباید نقاط قوت این فیلم که کارگردانی و تصویر برداری عالی، موسیقی تاثیر گذار، بازیگران کاربلد، فیلمنامه منسجم، خبیث خیلی عالی، تعقیب و گریزها و برخی اکشن های فیلم، گریم حیرت انگیز و... رو فراموش کرد.
سلام
بر شما میگم یچیزی فکر منو مشغول کرده بود
فیلم میخواست واقع گرایانه باشه یا سیع میکرد از المان های تخیلی استفاده کنه چون مت ریوز انگار گفته بود دوست داره از مستر فریز استفاده کنه برام سئوال شده این شخصیت به خاطره قدرت هاش با محیط واقع گرایانه این فیلم جور در نیاد
آهان راستی من شنید کارمان فالکونی این فی از مال نولان نیلی بهتره درسته
آهان راستی شما به فیلم چند میدین
سلام
راستش رو بخواید من به نظرم فیلم واقع گرایی رو درون خودش داشت، اما نه مثل سه گانه نولان. یعنی طوری نبود که سعی کنه به زور واقعی و رئال باشه. اتفاقا بعضی وقت ها جنبه کمیک بوکی فیلم به شکل جنون آمیز و هیجان انگیزی بیرون میزنه که از قضا جز بهترین لحظات فیلم هستند. مثل تعقیب و گریز بین بتمن و پنگوئن که واقعا فوق‌العاده است و همونطور هم که گفتم بتموبیل این فیلم از مال نولان و زک اسنایدر بهتره. یا مثلا لباس بتمن که شاید اول ازش خوشم نیومد اما توی فیلم خیلی بهتر جا افتاده بود و راستش به نظرم از لباس های نظامی و چندتیکه فیلم های نولان بهتر بود. پس به نظرم این فیلم تونسته به تعادل خوبی بین واقع گرایی و زیبایی کمیک بوکی رسید. اتفاقا چند وقت پیش یه خلاصه ای از فیلم های نولان دیدم و پی بردم که واقعا آدم که این سه فیلم رو میبینه، هیچ جاییش نیست که به یاد کمیک بوک های بتمن بیفته. کمتر جایی هست که جنبه کمیک بوکی فیلم آزاد بشه و دربند نباشه و شاید مثلا توی افسارگسیختگی ها و لودگی های هدفمند هیث لجر در نقش جوکر هست که میشه چنین چیزی رو دید. اما آدم وقتی فیلم بتمن مت ریوز رو میبینه قشنگ میتونه روح کمیک بوک ها رو که با واقع گرایی قابل درکی ترکیب شده ببینه. صحنه های زیبا و زیادی هست که بهشون اشاره کردم مثل بیرون پریدن بتموبیل از آتش، بیرون اومد بتمن از ماشین و اونجایی در اواخر فیلم که بتمن مثل یک رهبر مردم گاتهام رو به سمت روشنایی هدایت میکنه و جایی که در آخر به اونا کمک میکنه. پس از این نظر به نظرم فیلم خوب تونسته خودش رو اثبات کنه.
درباره فالکونی که گفتید، فالکونی در این فیلم نقش بیشتری داره. نه تنها اون بیشتر به عنوان کسی به تصویر کشیده میشه که جرم و جنایت های گاتهام زیر دست اون پرورش یافتند و اون تونسته جرائم زیرزمینی گاتهام رو کنترل کنه، بلکه بازی جان تورتورو در این نقش خیلی خوبه و کاملا در نقش این رئیس مافیا ذوب شده و فالکونی پرورش یافته تر هست. ضمن اینکه اون به بروس وین کمکی برای فهمیدن هویت پدر و مادرش میکنه که البته در حرکتی جسورانه و به نظرم تحسین برانگیز در آخر قاطعیت مرگ پدر و مادر بروس رو مشخص نمیکنه. چون اصلا مهم نیست چه کسی اونا رو کشته. فالکونی، مارونی یا اصلا یه خلافکار ساده و خرده پا، مهم اون جرم و جنایتی هست که در گاتهام بی داد میکنه و بتمن رو بتمن کرده. البته راستش رو بخواید من برای قضاوت باید فیلم بتمن آغاز میکند رو یک بار دیگه ببینم چون چند وقتی هست که ندیدمش اما با چیزی که در ذهنم هست، فالکونی این فیلم نقش موثر تری در روند داستان داره.
درباره نمره هم راستش من خیلی اهل نمره نیستم و تا حالا زیاد نمره ندادم. اما اگر بخوام به این فیلم نمره ای بدم به نظرم ۸/۵ یا ۸ برای این فیلم مناسبه و همونطور که گفتم این فیلم قدم هاش رو محکم برمیداره. البته یه چیزی رو دربارهٔ پایان بندی فیلم بگم که توی نقد هم ازش انتقاد شده. من توی اولین کامنتم وقتی که هنوز فیلم رو ندیده بودم گفتم که به نظرم پایان بندی شاید در این اثر آن چنان مهم نباشه و مهم اینه که این فیلم به عنوان اولین محصول بتونه خودش رو ثابت کنه؛ اما الان که فیلم رو دیدم منظور منتقد رو درک کردم. بله، پایان بندی فیلم نسبت به بقیه فیلم جسارت کمتری داره. شاید "بتمن" رو در این زمینه بتونم با سریال "وانداویژن" مقایسه کنم. هرچه اون سریال جسورانه و غیرمنتظره شروع شد و ادامه پیدا کرد، در پایان بندیش بالاخره به کلیشه های ژانر ابرقهرمانی تن داد و باعث شد تا از ارزش هاش کاسته بشه(برخلاف سریال لوکی که جسورانه شروع شد و جسورانه تر به پایان رسید و باعث شد در ذهن هواداران ماندگارتر بشه). "بتمن" هم همین حال و هوای رو داره. "بتمن" میتونست در پایان بندی جاه طلبانه تر باشه، میتونست ماندگار تر باشه و سعی کنه ریسک بیشتری کنه. میتونست معنادار باشه و میتونست یک زبان درازی تمام عیار به فیلم جوکر کنه که آره، اینطوری جامعه رو در قالب یک فیلم کمیک بوکی نقد میکنند. این فیلم فرصت این رو داشت که تکان دهنده تر به پایان برسه و ارزشمندتر باشه اما متاسفانه در پایان این فیلم تن به کلیشه داد و نتونست اون پایان بندی ماندگار رو تحویل مخاطب بده و پایانش متوسط بود. اگر "شوالیه تاریکی" و "مرد عنکبوتی ۲" به فیلم های ماندگار و زیبایی در این ژانر تبدیل شدند، بخشی مهمیش به خاطر پایان بندی های جسورانه این فیلم هاست. اما "بتمن" در این زمینه از رقباش جا میمونه و پایان بندیش متوسط و معمولی میشه. نه اینکه خیلی بد باشه، اینکه کت وومن بتمن رو ترک کنه تصمیم درستی بود (گرچه نیاز به این رو داشت که این موضوع بهتر نشون داده بشه) و مت ریوز در تصویر سازی های عالی کم و کسری نداره اما نمیشه فیلم رو دید و به این فکر نکرد که این فیلم با یک پایان بندی تکان دهنده و جسورانه تر میتونست به چه اثر بهتر و تحسین برانگیز تری تبدیل بشه.
سلام خب میشه گفت فیلم در کنا واقع گرایانه بودنش اشارات و روح کمیک بوکی داره
با رابرت پتینسون آشنایی داشتم، از فیلم «هری پاتر و جام آتش»، ضمن اینکه سری فیلم های «گرگ و میش» رو هم دیده بودم، ولی هنرنماییش در فیلم «بتمن ۲۰۲۲» یک چیز خاص و متفاوت بود، خیلی از بازیش خوشم اومد، یک بتمن کاملا جدید رو بهم معرفی کرد، یک بتمن کمیک بوکی، کم حرف، جدی، باهوش، با اراده، و البته که زخم خورده و نه چندان خوش نام در میان مردم و پلیس (در ادامه بیشتر درباره‌ش صحبت میکنم).
مت ریوز هم نشون داد که (در هر زمینه‌ای) بسیار کارگردان کاربلد و کاردرستی هستش، این رو در تک تک لحظات و فریم های فیلم میشه به راحتی متوجه شد.
خب ابتدا بریم سراغ تیم بازیگران:
جفری رایت خیلی خوب در نقش ستوان گوردون ظاهر شد، واقعا میگم، بدون اغراق، نقشش مهم بود و اون هم با درک این موضوع، خیلی خوب از پس نقش ستوان گوردون بر اومد.
پیتر ساسگارد هم در نقش دادستان گاتهام بازی خوبی رو به نمایش گذاشت، متاسفانه نقشش کوتاه بود، شاید توی فیلم بعدی به جای گیل کالسن، هاروی دنت رو در قامت دادستان کل گاتهام شاهد باشیم؛ امیدوارم.
اندی سرکیس در نقش آلفرد پنی‌ورث، بازی خوبی داشت، البته این آلفرد همچین باب میل من نبود، بازی اندی سرکیس متوسط رو به بالا بود، شگفت زده‌ام نکرد و توقع داشتم سنش بیشتر باشه، ولی از لهجه‌ی بریتانیاییش خوشم اومد، حیف که مدت زمان حضورش کم بود.
بری کیوگن هم در نقش «زندانی دیده نشده‌ی آرکهام» (Unseen Arkham Prisoner) خوب عمل کرد، هر چند با نقش کوتاه و محدودی که داشت.
پنگوئن کالین فارل بی‌نظیر بود، در مقایسه با پنگوئن «بازگشت بتمن» خیلی خوب بود ولی بیشتر دوست داشتم که رقیب و دشمن خاندان فالکون باشه نه خدمتگزارشون، از گریمش هم خیلی خوشم اومد، واقعا تحسین بر انگیز بود، هنرنماییش هم خیلی خوب بود، امیدوارم بازم ببینمش.
کتوومن هم بازی و نقش خوبی داشت، زوئی کراویتز بسیار خوب بازی کرده بود در این نقش، منحصر به فرد بود، نمیتونم بگم این کتوومن بهتر بود یا کتوومن میشل فایفر چون که هر دو سبک خاص خودشون رو داشتند و بسیار منحصر به فرد بودند.
درباره‌ی ریدلر با بازی پل دینو باید بگم که نظیرش رو فقط درباره‌ی گرین گابلین «مردعنکبوتی ۱» دیده بودم، که وقتی نقاب شرارت رو به چهره میزد کلی تغییر میکرد، پل دینو در قامت ادوارد نشتون یک آدم بی‌عرضه و کاملا پخمه بود، خلاصه بگم، کبریت بی‌خطر! ولی وقتی نقاب سبز رنگ ریدلر رو می‌پوشید هر شرارتی از دستش بر می‌اومد، خبیث ماندگاری شد، مخصوصا کشتن های وحشیانه‌ش و بی‌رحمانه‌ش! من فقط محو اون جمله‌ی If you are justice, please do not lie شدم، مخصوصا با لحنی که پل دینو گفت.
کارماین فالکون این فیلم اصل جنس بود، تهدید و خباثت و شرارت از سبیل‌ش هم حتی می‌بارید! با دیدن کارماین فالکون مت ریوز، کارماین فالکون سری نولان (بتمن آغاز میکند) به نظرم یک پیرمرد به درد نخور و از کار افتاده اومد! زبانم از توصیف‌ش قاصره! خودتون فیلم رو ببینید متوجه خواهید شد.
و اما نقش اصلی فیلم، بتمن، رابرت پتینسون، خیلی خوب بود واقعا، بازیش فوق حرفه‌ای بود، من انتقامم (I’m Vengeance)! واقعا انتخاب خوبی بود انتخاب رابرت پتینسون، از باقی بتمن‌ها رفت بالاتر، البته، یک چیزایی درباره‌ی بروس وین ـ بتمن بود که آزارم داد و ادامه درباره‌ش توضیح میدم.
از بازیگری بگذریم، موسیقی فیلم شگفت انگیز بود، مثل موسیقی دوگانه‌ی تیم برتون، فراموش نشدنی، ماندگار، و بسیار زیبا، مخصوصا اون صحنه‌ی تعقیب و گریز بتمن و پنگوئن که تم اصلی موسیقی فیلم پخض میشه واقعا با صحنه‌ای که بتمن میاد جلوی ماشین منهدم شده‌ی پنگوئن خیلی جوره و اونو خیلی خاص میکنه، مایکل جیاکینو خیلی موسیقی خوبی تحویل داده، کلا من از کار های دنی الفمن و هانس زیمر و مایکل جیاکینو مخصوصا در فیلم های ابرقهرمانی خیلی خوشم میاد.
بریم سراغ دیزاین و طراحی و دکوراسیون فیلم، لباس بتمن خیلی قشنگ بود، این لباس زرهی و لایه لایه‌ای و فلزی من رو یاد سری بازی های آرکهام انداخت، شنلش هم خوب و دلنشین بود، نماد خفاشش هم جدید و غیر کمیک بوکی و بسیار زیبا بود، اما نقاب بتمن به دلم ننشست، نقاب کریستین بیل رو بیشتر دوست داشتم مخصوصا اون گوش های نوک تیز و برگشته از عقب سری شوالیه تاریکی با اون اندازه‌ی متناسب و خوبش.
لباس کتوومن هم خوب بود، قشنگ مشخص بود که دست ساز هستش؛ لباس پنگوئن هم متوسط بود؛ بت موبیل هم خوب بود ولی بت کیو عالی بود؛ خیلی عالی بود واقعا، وسیع و تاریک و پر از خفاش، و خب خبری هم از کارت جوکر و سکه و دایناسور نبود شکر خدا.
لباس ریدلر که خیلی زیبا بود واقعا، لازم به ذکر هم نیست که از روی «زودیاک» الهام گرفته شده، تم سبزش هم که به ریدلر کاملا مرتبطش کرد.
اکشن فیلم هم بر خلاف ایراداتی که برخی از عزیزان از فیلم گرفتند به نظرم کاملا قابل قبول و کافی بود، خصوصا در بخش مبارزه‌ی بتمن (شب هالووین) با خلافکارانی صورت‌شون گریم شده.
از مشکلات داستانی و فیلم نامه‌ای خیلی چیزی در حال حاضر یادم نمیاد ولی بزرگترین ایرادش این بود که رابرت پتینسون ۹۰ درصد بتمن بود و فقط ۱۰ درصد بروس وین! تعادل بین بتمن بودن و بروس وین بودن واقعا خیلی کم بود، در رابطه با این فاکتور به نظرم «بتمن آغاز میکند» خیلی بیشتر به دغدغه‌ها و زندگی شخصی و کاری بروس وین پرداخت.
البته خب این خیلی هم ایراد بزرگی نیست، قانون نانوشته‌ای وجود داره که میگه No movie is perfect! این فیلم هم از همون قانون تبعیت میکنه، امیدوارم در دنباله های بعدی شاهد یک شاهکار باشیم، مخصوصا با حضور مستر فریز یا دربار (محفل) جغدها.
امیدوارم نظر طولانی من شما رو خسته نکرده باشه و از تماشای بتمن ۲۰۲۲ لذت ببرید.
راستش اول از همه بگم تا به امروز هیچکدوم از فیلم های دیسی نتونست منو مشتاق دیدن قسمت بعدی کنه (منظورم فیلم های خوبش بود ) برای مثال سویساد اسکواد فیلم خوبی بود ولی منو بشخصه برای دیدن اسپین اف هاش و یا حتی قسمت دوم اگه ساخته بشه مشتاق نکرد اما فیلم the batman مت ریوز تونست منو برای دیدن ادامه اش مشتاق کنه
مورد دوم بتمن پتینسون برخلاف بتمن های گذشته آدم نکشت
نه مثل بن افلک و مایکل کیتون که یه پا پانیشر برای خودشون بودن نه مثل بتمن کریستین بیل که به راس الغول گفت من تو رو نمیکشم ولی نجات هم نمیدم و خوشبختانه خبری از قتل های بتمن توی این فیلم نبود (امیدوارم توی قسمت دوم هم بتمن آدم نکشه ) همنطور که همه گفتن و البته من هم میگم موسیقی و فیلم برداری و گریم فیلم هم عالی بود و لباس بتمن هم خوب جا افتاده بود صحنه های اکشن هم خوب بود با اینکه کم بودن ولی کافی و خوب بودن و البته صدای بتمن هم برخلاف بتمن کریستین بیل آزار دهنده و ناهنجار نبود
خب بریم سراغ شخصیت ها توی فیلم
بتمن خب باید بگم رابرت پتینسون خوب تونست نقش بتمن بازی کنه و البته از انتقام تبدیل میشه به امید یه نکته دیگه که در بتمن بود ته دلش انگار با خودش میگفت نکنه حق مرگ بود و البته اینجا نیازی به پرداخت اورجین بتمن نبود و البته اینجا به کارگاه بودن بتمن هم پرداخته شده چیزی که توی فیلم های قبلی نبود ضمن اینکه با یه بتمن تازه کار طرف هستیم که تازه دوسال فعالیتش آغاز کرده و جای پیشرفت داره)
کمیسر گوردون خب راستش جفری رایت هم از پس نقش کمیسر گوردون بر اومد و رابطه اش با بتمن خوب بود و توی فیلم هم نقش داشت ولی رابطه اش و اعتمادش به بتمن برام گنگ بود برام جای سئوال بود که چرا گوردون انقدر به بتمن اعتماد داشت به نظرم مت ریوز میتونست با چند تا دیالوگ و یا فلش بک بهمون بگه چرا گوردون بهش اعتماد داره به نظرم در آینده میشه به این موضوع پرداخته بشه (البته بگم برام سئوال شد که گوردون خانواده داره یا نه )
اندی سرکیس در نقش آلفرد راستش ما چیز زیادی ازش ندیدم متوسط بازی میکرد به نظرم باید بیشتر بهش پرداخته میشد
کت وومن زوئی کراویتز تونست نقشش خوب بازی یک زن فریبکار و البته دزد و اغواگر هم بود اولش با خودم گفت چه زود باهم رابطه برقرار کردن البته بعدش متوجه شدم میخواست از بتمن برای انتقام گرفتن از فالکونی استفاده کنه و از کت وومن آنا هتوی بهتر بود جا داره به میشل فایفر هم برسه
ریدلر خب در رابطه با ریدلر بگم ترکیبی زودیاک بود و منبع هم وفادار بود و به نوعی خودش همکار بتمن تصور میکرد راستش اولش فکر میکردم میخاد بتمن از سر راه برداره یا هویتش افشا کنه ولی مشخص شد میخاد فاسد برداره البته حقیقتش هرکاری کردم ازش خیلی نترسیدم و احساس وحشت نکردم ولی خب درکل خوب بود (باز از همه ویلین های dsue بهتر بود )
فالکونی هم خوب بود ولی حیف که توی این فیلم مرد
ادامه
جدا از اون فیلم ایراداتی هم داشت مثل پایان و البته به نظرم مت ریوز میتونست به رابطه بتمن و مردم شهر و پلیس ها بیشتر بپردازه اینجور تغییر و تحول بتمن توی آخر فیلم بهتر میشد ضمن اینکه توی یک صحنه بتمن بیهوش میشه (همون جایی که بمب منفجر میشه )چرا پلیس ها همون اول کار ماسک بتمن در نیوردن چرا بردنش اداره پلیس تا گوردون مانع این کار بشه تا بتمن بتونه فرار کنه
آهان راستی در رابطه با پنگوئن هم خب توی فیلم نقش داشت و احتمال میدم سیع میکنه خودش همه کار بشه
در رابطه با جوکر بری کیوگن هم نظر ندارم چون چیز زیادی ازش ندیدیم جوکر ترسناک بود ولی باید چیز بیشتری ازش ببینیم البته امیدوارم توی قسمت دوم نبینیمش برام قابل قبول نیست که دیسی و وارنر مدام چپ و راست جوکر معرفی میکنند در حالی که خبیث های دیگه بتمن ازشون استفاده نشده
در هرحال به عنوان یک شروع فیلم خوبی بود بهش نمره ۸ میدم
امیدوارم توی قسمت دوم مت ریوز فیلم شاهکاری بسازه چون چه بخواد چه نخواد فیلمش با قسمت دوم فیلم بتمن نولان یعنی دارک نایت یکی از بهترین فیلم های ابرقهرمان مقایسه میشه
تا دنیا دنیاست هر فیلمی که از بتمن بیاد با دارک نایت مقایسه میشه همنطور که هر فیلمی که از اسپایدرمن بیاد با فیلم مرد عنکبوتی 2 مقایسه میشه
ببینیم مت ریوز چیکا میکنه
این هم نظر من
راستی این مورد رو درباره‌ی فیلمنامه فراموش کردم که بگم، این که سلینا کایل طی یک پیچش داستانی شده بود دختر کارماین فالکون (فارغ از دلیلش که لابد میخواست قضیه رو شخصی کنه!) برام ناخوشایند اومد و دوست داشتم که این جوری نباشه.
امیدوارم در ۲ دنباله‌ی بعدی، ایرادات داستانی هم از بین بروند.
این مورد رو فکر کنم از کمیک "بتمن: هالووین طولانی" (Batman: Long Halloween) اقتباس کردند. راستش من خیلی با این قضیه مشکلی نداشتم. نمیتونم اون رو به عنوان یک نقطه مثبت کامل هم یاد کنم ولی به هر حال این مورد من رو اذیت نکرد.
راستی نظر شما در مورد اینکه پنگوئن شده بود زیر دست فالکون چی بود؟
(اگر اشتباه نکنم همچین موردی (ارتباط میان فالکون و پنگوئن) توی سریال گاتهام هم اتفاق افتاده بود.)
راستش این مورد توی مقاله زن گربه هم گفته شده که سلینا دختر فالکونی هست ولی خب بعدا مشخص شد نیست
راستش به نظرم خیلی سریع کشته شد
نظر خاصی ندارم. پنگوئن چندان خبیثی نبوده که زیردست کسی بودن براش گناه کبیره باشه و حکم نورمن آزبورن یا حتی جوکر یا راس الغول این دنیا رو نداره. پس وقتی چنین چیزی برای پیشبرد داستان لازم هست، تغییر دادنش بد نیست. ضمن اینکه با مرگ فالکونی احتمالا پنگوئن در فیلم های بعدی استقلال بیشتری داشته باشه(ولی من هنوز تو کف گریم پنگوئن و بازی کالین فارل هستم! این فیلم باید اسکار گریم رو ببره).
آقای ترابی، همون سوال همیشگی!
فیلم بتمن ساخته مت ریوز فیلم خوبیه. خوش ساخت هم هست. کارگردانی مطمئن، بازیگران کاربلد، موسیقی بجا، تدوین مناسب، خبیثی با انگیزه ای قابل قبول، فیلمنامه چفت و بست دار و ... راستش رو بخواهید برای من شروع جذابی نداشت و داشتم خسته میشدم ولی از وقتی وارد قضایای جنائی و قتل های ریدلر شدیم جذب داستان شدم. همیشه از ژانر Thriller با مایه های قتل های زنجیره ای خوشم اومده و فیلم های "هفت" و "زودیاک" ساخته دیوید فینچر از آثار مورد علاقه ام بوده اند. و با اتمسفری جدید برای فیلم های بتمن آشنا شدم که برام شگفت انگیز بود. اوج فیلم برایم سکانس مراسم ختم شهردار بود. یعنی اون جایی که اون خودرو با سرعت میاد تو و دادستان کل رو میبینیم که بهش بمب وصل شده بود و ... یعنی واو! من اینجا رو واقعا دوست داشتم. معماهای ریدلر رو واقعا دوست داشتم و اون رمز و رازی که درباره ارتباط آدم های کله گنده شهر با فساد و تبهکاری وجود داشت رو دوست داشتم و البته میخواستم بدونم اون rat (موش صحرایی که در واقع خبرچین بود) کیه و ... ولی فیلم درست بعد از اون تعقیب پرهیجان با پنگوئن که حاوی یکی از زیباترین سکانس های بتمن در سینما بود (اونجایی که ماشین پنگوئن چپ کرده و بتمن از میان شعله های آتش بیرون میاد) ، برام افت کرد. در واقع از اون جایی که حرف پدر و مادر بتمن اومد وسط و پدر بروس متهم شد به دست داشتن در قتل اون خبرنگاره و مادرش هم به خانواده آرکهام وصل شد، فیلم تمرکزش رو از دست داد و کلیشه ای شد. میدونید که من کلا با ربط دادن اریجین شخصیت ها به وقایع فیلم مشکل دارم. تو فیلم بتمن برتون مشکل داشتم که جوکر شد قاتل پدر و مادر بروس. تو فیلم مرد عنکبوتی 3 مشکل داشتم که فلینت مارکو رو ربطش دادن به قتل عمو بن و البته همچنان بر این عقیده هستم که یکی از اصلی ترین مشکلات سری فیلم های مرد عنکبوتی شگفت انگیز این بود که اریجین مرد عنکبوتی رو ربطش دادن به تحقیقات پدرش در ازکورپ و ... البته میدونم که در کمیک batman earth 1 مادر بتمن از خانواده آرکهام بود و مادرش توسط پدرش کشته شده بود و در فیلم هم معلوم نمیشه که آیا کارماین فالکونی بابای بروس رو کشته یا یه خلافکار خیابانی ولی باور کنید هر وقت کم میارن میرن سراغ بابا ننه ی قهرمان!و انصافا ایده بدیه که مادر بروس مربوط به خاندان آرکهام بشه. یعنی اینجوری میخوان بتمن رو به تیمارستان آرکهام ربط بدن؟ اصلا چرا باید همه چیز به هم ربط داده بشن؟ از سوی دیگه شخصیت سلینا کایل که تا اون لحظه عالی بود برایم دم دستی شد. یعنی حال کردم با جاهایی که برای بتمن جاسوسی میکرد. ولی از وقتی معلوم شد که دختر فالکونیه برام عادی شد. و دوباره میپرسم که چرا همه چی باید بهم ربط پیدا کنه؟ و البته این زن گربه ای برام به قدر کافی عشوه گر نبود. آلفرد هم در فیلم تلف شد. فیلمنامه ایجاب میکرد ایشون در حساس ترین لحظه بره روی تخت بیمارستان. چرا؟ چون باید بروس به پدرش شک میکرد و آلفرد نباید میبود تا حقیقت رو بهش بگه و این به نظرم نقطه ضعف فیلمنامه بود و کلا آلفرد در فیلم شخصیت فراموش شدنی بود. و البته منم مثل خیلی ها با صحنه های زد و خورد مشکل داشتم و بنظرم واقعا خوب نبودن. یعنی بهتره بگیم معمولی بودن و خلاقیت کم داشتن. فینال فیلم هم بنظرم آنتی کلاماتیک بود (یعنی "ضد هیجان"). ریوز اکشن ساز ماهری نیست. و راستش اصلا با اون سکانسی که بتمن میپره تو آب و دست بچه رو میگیره میاره بیرون حال نکردم. چون هر کسی دیگه ای هم میتونست این کار رو انجام بده. نه؟! دوست داشتم یه لحظه حماسی تر و یه کار خارق العاده تر میدیدم (همچین فریاد زد و ژست گرفت شیرجه زد تو آب که گفتم "یا خدا! ببین میخواد چیکار کنه!
و راستش رو بخواهید باید بگم من از دیدن این فضا برای فیلم های بتمن خسته شده ام. دوست داشتم فضایی متفاوت ببینم. فضایی فانتزی تر (واقعا دلم برای فیلم بتمنِ برتون تنگ شده) با خبیث های رنگارنگ تر. ولی الان نزدیک به 20 ساله که همش یه بتمن دارک و عبوس دیده ایم در فضایی غمزده و رئالیستیک. نمیگم بتمن شخصیت لایتی هستش ولی میشه دارک بود ولی سعی نکرد به زور همه چیز را واقع گرایانه و رئالیستیک جلوه داد (مثل سری بازی های آرکهام یا انیمیشن بتمن مجموعه کارتونی که هنوزم بنظرم بهترین اقتباس های بتمن هستند). و من اگر روزی قبول کردم که میشه با اون شنل و لباس دست و پا گیر مشت و لگد زد و زمین نخورد (!)، باور میکنم که بتمن واقع گراست! ولی به خدا تو کتم نمیره. پس بابا بیخیال. یه کم فانتزی به این شخصیت تزریق کنید. به خدا بچگانه نمیشه!
و در پایان باید بگم که آره منم موافقم که این فیلم تا حدی زیادی گُنده شده و هنوزم از نظر من بهترین فیلم های بتمن عبارتند از "بتمن آغاز میکند" و "بازگشت بتمن"
امتیاز من به فیلم: 7 و نیم از 10
نقد خوبی بود آقای ترابی راستش به نظر من هم نتونستند به درستی تحول شخصیت بتمن نشون بدن و البته بگم چون معلوم نیست قرار در آینده مت ریوز با بتمن چیکار کنه ولی امیدوارم اشتباه فیلم تیم برتون و فیلم های امیزینگ مرتکب نشه و ..
و نخاد به خاطره متفاوت و تازه بودن والدین بتمن ربط بده به چیز بزرگ
استاد نقدتتون برای فیلم بتمن عالی بود
با تک تک کلماتش موافقم. هنوزم واسه من سواله ریدلر چی شد تو زندان اونجوری قاتی کرد در حالی که به هدفش رسیده بود
فکرش رو بکنید، کارماین فالکون از قصه حذف شد، پنگوئن (آزوالد) اومد جاش، فکرش رو بکنید در دنباله‌ها اون بشه رئیس مافیای گاتهام!
از طرفی دیگر، دادستان گاتهام، گیل کالسن، منفجر شد، ترکید، خلاصه‌ش اینکه مرد!
حالا تصورش رو بکنید دادستان بعدی مردی باشه به نام «هاروی دنت»!
واقعا اگر اینطور باشه از بی تعارف و در یک کلام نور علی نور میشه.
فکر کنم به این دلیل باشه که از دیدن بروس وین لجش میگیره، هر دو یتیم بودن، یکی مولتی میلیاردرو زندگیش تو کاخ؛ به قول کارماین فالکون شاهزاده شهر!
اون یکی هم بدبخت، بدون امنیت جانی، بدون بهداشت و... هر کسی باشه حرصش میگیره؛ دروغ های شهردار و توماس وین رو هم بزار روش.
(امیدوارم اشتباه نگفته باشم، از اون دقایق آرکهام و صحبت ریدلر و بتمن چیز زیادی یادم نمونده، باید دوباره فیلم رو ببینم.)
اون بحث درباره یتیم بودن و زندگی بروس وین و اینا رو که داشت میزد و خیلی هم راضی بود . ولی سئوال دوستمون و من اینه که بروس یه دفعه چی بهش گفت که یهو اونجوری قاتی کرد؟!
خب اگر منظورتون زمانی بود که ریدلر شروع کرد به داد زدن، قضیه از این قرار بود که ریدلر به بتمن گفت که ما ۲ نفری همه‌ی این کارها رو انجام دادیم و تو فالکون رو آوردی زیر نور و فلان و اینا، بتمن هم زد تو خط انکار و تحقیر ریدلر و بهش گفت که تو نفرت انگیز و رقت انگیزی که هیچکس دوستت نداره و قراره تا آخر عمرت تو آرکهام بمونی و بمیری و... بعدش هم ریدلر قاطی کرد و داد زد، و گفت که ما جامون اینجا امن بود و می‌تونستیم با هم تماشا کنیم و... بتمن هم فهمید که ریدلر یک نقشه‌ای داره رفت توی خونه‌ی ریدلر که نقشه‌ی انفجار سد و اون ریدلر های تقلبی رو هم فهمید؛ خلاصه‌ی مطلب، به دلیل حرف های تحقیرآمیز بتمن احتمالا قاطی کرد؛ در واقع هدفش هم به طور کامل انجام نگرفته بود، منظورم اون بخش انفجار سد و ریدلر های تقلبی و کشتن بلا رئال (شهردار) بود؛ امیدوارم به جواب‌تون رسیده باشید چون من بعد از ۲ بار تماشا کردن اون سکانس آرکهام فقط همین دستگیرم شد.
بنظرم یه بار دیگه سکانس رو ببین. بحث اینه که بتمن چیز خاصی بهش نگفت که یهو اونجوری برآشفته شد
اینایی که شما میگی مربوط به قبل اون لحظه است
ولی در کل بنظرم این فیلم اینقدرا هم ارزش موشکافی نداره
کلاً ظاهراً این یکی از سنّت‌های منه که شب‌های قبل از امتحان رو بشینم پای یه فیلم !!
خب، به عنوان کسی که اصلاً برای فیلم هیجان‌زده نبودم و هربار برای دیدنش امروز و فردا میکردم، باید بگم از انتظاراتم بالاتر بود. راستش اولش میترسیدم فیلم به ورطه‌ی تکرار بیفته و تحت تاثیر مجموعه‌های قبلی، توی خلق یه فضای جدید و حتی شاید به‌تصویرکشیدن بتمن شکست بخوره ولی خب اینطور نبود.
مت ریوز کارگردان قوی‌ایه و میدونستم یه کارایی میکنه و چندتا تکنیک میزنه. بُعد «بت من»ـیِ بروس وین رو هم دوست داشتم و کاملاً موافقم نقطه قوت چشم‌گیر فیلم اینه که بت من خیلی نرم و ظریف توی رأس قرار میگیره. این بار با یه بت منی طرفیم که یه‌جورایی تازه‌کاره و حتی هنوز توی درگیری‌ها گاهی به مشکل برمیخوره، ولی باهوشه و از اون‌ور لاجرم بازی ماهرانه‌ی پتینسون به شخصیتش کاریزما تزریق میکنه، البته گوشه‌چشمی هم داشته باشیم به اینکه تازه‌کاربودنِ بتمن از طرفی هم بهانه‌ای شد واسه ریوز که یه دل سیر به نگرش رئالیستیک و grounded خودش بپردازه که خب هم خوبی‌های خودشو داره، هم بدی‌ها. مثلاً اکشنش گاهی واسه بت من زیادی کُند بود ولی خب از اون ور وقتی بت من مشت میخورد، دردش رو ماهم حس می‌کردیم ! هرچند منم با آقای ترابی موافقم و دوست دارم فیلمهای بت من دلو به دریا بزنن و بیشتر سمت عنصر فانتزی و کمی اغراق‌آمیزِ ذاتی سوپرهیرویی برن ! یه جاهایی با pacing فیلم مشکل داشتم و حوصلم داشت سر میرفت ولی خب عنصر فوق‌العاده‌ی کاراگاهی‌ای که توی داستان موج میزد باعث شد خیلی به چشم نیاد. راستش زاویه‌ای که این فیلم از بت من نشون داد رو هم خیلی دوست داشتم. یکم تو ذوقم خورد چرا این بت منه چندان دیالوگ خفن نداره و گهگاهی زیادی دپرس‌گونه رفتار میکنه ولی به‌نظرم فیلم به‌خوبی تونست از بت من شخصیتی بسازه که اول جایگاه خاصی بین مردم نداره، اما بعد تبدیل میشه به تنها امید اونا، این آرکِ تغییر پله‌پله‌ش از نماد ترس به امید، تر و تمیز بود. یعنی، خیلی ساده و بی‌شیله‌پیله اینکارو کرد ولی به قلب میشینه، یا حدأقل واسه من اینجوری بود. خیلی وقت بود این نوع "اتصال ذهنی و احساسی" رو با شخصیت بت من توی سینما نداشتم، درواقع خیلی وقت بود بت من تاثیرگذاری‌شو واسم از دست داده بود ...!
درک میکنم رفیق.
لامصب لذتش حتی از تماشای فیلم توی سینما های آیمکس و دالبی هم بیشتره!
حقیقت بعید میدونم با دوباره دیدنش چیز جدیدی بفهمم.
به نقل از mtm:
استاد فیلم کارآگاهی رو باید موشکافی کرد.
۱_batman begins (با حذف شخصیت ریچل و فاکس و وفاداری به قانون نکشتن بتمن )
۲_batman gothic
۳_batman the long halloween
بهترین شیوه ساختن فیلم های بتمن و اینطوری بروس وین زیر سایه بتمن نمیره و بتمن زیره سایه انتاگونیست نمیره و استفاده از شخصیت های مکمل خوب و با کیفیت شدن فیلم ها و علاوه بر اون بر روی شخصیت پردازی و بخش معمایی و اکشن هم کار باید بشه .
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا