آیا فصل 2 تونسته انتظارات رو برآورده کنه؟
قوی ترین نقطه قوت فصل دوم این سریال میدونید چیه؟ این که بالاخره سازندگانش متوجه شدند که مشکل اصلی فصل قبل از شخصیت «دنی رند» بوده! البته این کاملا تقصیر «فین جونز» (بازیگر نقش آیرون فیست) نبود. مشکل این بود که در فصل پیش دنی رندی رو دیدیم که مغرور بود و بی تجربه و خام. بنابراین در فصل دو به لطف این که شو رانر جدیدی به نام M. Raven Metzner اضافه شده، سعی کرده اند از اون حفره ای که در فصل اول توش گیر افتاده بوده اند بیرون بیان و بعدش از دنی رند قهرمانی بسازند که ما بتونیم باهاش ارتباط برقرار کنیم. در واقع فصل قبل شخصیت های مکمل از خود شخصیت اصلی جذاب تر بودند و ما دنی رند رو تحمل میکردیم.
همچنین از اون داستانک های فصل 1 خبری نیست. منظورم همون هایی هست که فصل 1 رو کند کردند و به مسائل پشت پرده شرکت رند اختصاص داشتند و ... (این مشکل در سریال Defenders هم به چشم میخورد). بنابراین در ابتدای فصل دوم شاهد هستیم که دنی به جای این که ثروتش رو رخ بکشه رفته و داره به عنوان یک کارگر ساده در یک شرکت حمل و نقل اسباب و اثاثیه کار میکنه. او این کار رو کرده تا بفهمه زندگی چه سختی هایی داره. او هنوز هم کمی مغرور است ولی داره تلاش میکنه زندگی ساده ای برای خودش دست و پا کنه تا این که مدام با قدرت و ثروت خودش در شهر جولان بده.
نقطه قوت دیگر اینه که این دفعه سکانس های مبارزه واقعا از دفعه قبل بهتر شده اند. مشخصه نتفلیکس هم بودجه بیشتری بهش اختصاص داده و هم این که از بدلکاران بهتری استفاده کرده است. در کمیک کان امسال سازندگان فصل دوم قول دادند که در فصل دوم از نظر سکانس های مبارزه قراره کولاک کنند . و این کار رو هم کرده اند. البته صحنه های مبارزه هنوز هم به پای سریال "بی باک" نمیرسند ولی در مجموع خیلی بهتر و خلاقانه تر از فصل 1 شده اند . اجرای بهتری هم دارند.
اکثر مواقع در فصل اول با دنی رندی روبرو بودیم که اصرار داشت بگه چقدر شریفه و لیاقت داره و ... در حالی که آدم های اطرافش مطمئن بودند او خل و چله! این نوع سبک روایت خیلی جذاب نیست. اما در فصل دوم ما نسخه ای از آیرون فیست را میبینیم که نسبتا متواضع تره و احساس اطمینان بیشتری به خودش داره. ضمن این که بر خلاف فصل دوم سریال های "جسیکا جونز" و "لوک کیج" که شاید اصلا به وقایع سریال defenders اشاره نکردند اما فصل دوم آیرون فیست خیلی تحت تاثیر وقایع این سریال قرار گرفته چون مسئولیت جانشینی «مت مورداک» (بی باک) بر گردن دنی افتاده . ضمن این که الان که گروه خبیث Hand از بین رفته ، دنی از خودش میپرسه که واقعا چه هدفی داره. همچنین دیگر شهر «کان لون» هم نیست که بخواد ازش محافظت کنه.
این باعث میشه سازندگان سریال فرصت داشته باشند تا بیشتر از قبل به تردیدهای دنی بپردازند به ویژه که «داوس» (که قبلا مثل برادرش بوده و حالا دشمنش شده) برمیگرده و یک سری زخم های کهنه دوباره باز میشه. این فکر نمیکنم اسپویل محسوب بشه چون در تریلرها دیده بودیم ولی در هر حال باید بگم که داوس برگشته تا لقب مشت آهنین رو از دنی بگیره چون اعتقاد داره او لیاقت این قدرت رو نداره. متاسفانه بر خلاف «ویلسون فیسک»، «کیل گریو» و «کات ماوث»، خبیث های سریال آیرون فیست اون جذابیت لازم رو تا به حال نداشته اند. به خاطر همین کسی شاید اسم «هارولد میچم» و «باکوتو» را یادش نیاد . داوس هم چیز خاص و دندان گیری نیست. او نه چندان حضور و کاریزمای قدرتمندانه ای داره و نه شیمی خوبی با دنی رند برقرار میکنه و بنابراین نمیتونه خودش رو به عنوان یک دشمن لایق و شایسته برای دنی جا بندازه.
وقتی صحنه های فلش بکی بین داوس و دنی را در شهر افسانه ای کان لون مشاهده میکنیم سریال انرژی پیدا میکنه (این باعث میشه ما داوس رو نسبت به دنی بیشتر بشناسیم و انگیزه هایش را درک کنیم). اما دعواها و منازعات آنها در زمان حال فاقد اون کشش لازمه و آدم حس نمیکنه قراره چیز با فرد خاصی در نتیجه دعوای اونا به خطر بیفته یا کشته بشه. همین باعث شده این فصل فاقد یک تهدید فوری و بزرگ باشه. ضمنا چون داوس درگیر کارهای خلافکاری هم میشه پس کسانی که این وسط کشته میشن در واقع آدم های بیگناه نیستند بلکه بیشتر آدم بدها هستند! در واقع ما که یک فصل شاهد بودیم «پانیشر» همین کار رو با آدم بدهای شهر میکنه. پس به سختی میشه وقتی داوس کار مشابه رو میکنه ازش متنفر شد!
و خدا رو شکر که این فصل شخصیت خبیث دیگری داره به نام «تایفوید مری» که نقشش رو به خوبی خانم «آلیس ایو مری واکر» بازی میکنه. او به تنهایی تمام کاریزما و اون حس غیر قابل پیشبینی بودن که داوس نداره رو جبران میکنه. البته چیز دیگه ای نمیشه درباره اش گفت تا اسپویل نشوید. وقتی «کالین» در فصل 2 سریال لوک کیج یک حضور افتخاری داشت، حالا عوضش اینجا هم «میستی نایت» حضور افتخاری داره. حضور میستی واقعا غنیمته چون از کاراکترهای خوب سریال مارول/نتفلیکس است. رابطه اش با کالین و بدبینی او نسبت به دنی یکی از نقاط درخشان این فصله. (یالا دیگه نتفلیکس! اون پروژه لعنتی Daughters of the Dragon رو بساز تا شاهد تیم آپ بین کالین و میستی باشیم!).
حتی شخصیت های مکملی مثل «وارد» و خواهرش «جوی» در فصل دوم احیا میشوند (در پایان فصل 1 هم به این مساله اشاراتی شد). جوی در سمت دنی نیست ولی وارد داره سعی خودش رو میکنه تا با دوست قدیمی خودش آشتی کنه و در این مسیر لحظات کمدی هم خلق میشه. در واقع قدرت و جذابیت شخصیت های مکمل است که این فصل رو سرپا نگه داشته. و درسته که واقعا دنی هنوز هم تا حدی بیروح و خسته کننده است ولی آدم های اطرافش اونقدر شکسته و مشکل دار هستند که باعث میشه جذابیت پیدا کنند و دنی هم برامون قابل تحمل بشه.
این فصل کاملا تعلق داره به کالین. او یک سفری رو از نظر درونی داره انجام میده برای این که یک قهرمان باشه و خدا وکیلی از دنی شخصیت جذاب تری داره. دلیلش هم اینه که اتفاقات تلخ و تراژیکی در فصل قبل برایش افتاد. ولی در هر حال فصل دو به دنی فرصت بیشتری میده تا به خودش و به ما نشون بده قهرمان بودن یعنی چی. به همین دلیل خیلی بیش از قبل به نسخه ای که از او در دنیای کمیک میشناسیم نزدیک میشه. به همین دلیله که فین جونز در این فصل خیلی بازی بهتری ارائه داده (مخصوصا از نظر عاطفی) و در کارهای رزمی هم اعتماد به نفس بیشتری از خودش نشون داده. و البته این که این فصل به جای 13 اپیزود، 10 اپیزود داره کمک کرده که ریتم بهتری پیدا کنه ولی هنوزم وقتی به قسمت 8 میرسیم احساس میکنیم دیگه دارن کم میارن!
نتیجه گیری: در فصل 2 از سریال آیرون فیست شخصیت های مکمل بار دیگر از قهرمان اصلی جذاب تر هستند ولی تعداد کمتر ایپزودها و شخصیت خبیث بهتر باعث شده سریال جذابیت خودش رو حفظ کنه. و نکته اصلی اینه که این فصل برخلاف خیلی از سریال های اخیر مارول/نتفلیکس واقعا باعث تحول ملموس در شخصیت دنی رند میشه و احتمالات جذابی رو برای فصل 3 ایجاد میکنه. درسته فصل 2 مشکلاتی داره ولی مشخصه داره در مسیر درستی حرکت میکنه.
امتیاز: 7 از 10
نویسنده: لورا پرادوم
مترجم: امیر علی قادری
منبع: IGN.com
All rights reserved © Spidey.ir 2018
(هر كسي بدون اجازه يا بدون ذكر نام نويسنده و منبع از اين مقاله يا ديگر مقالات سايت در وبلاگ يا سايت خود استفاده كند، مورد پيگرد قانوني قرار خواهد گرفت)
مطالب مرتبط:
ایستراگ های سریال آیرون فیست (IRON FIST EASTER EGGS)
10 چیز مهمی که باید درباره آیرون فیست بدانید
بررسی و تحلیل نخستین تریلر فصل دوم سریال آیرون فیست (IRON FIST)
رتبه بندی سریال های مارول/نتفلیکس
رتبه بندی ویلن های سریال های مارول/نتفلیکس
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
با تشکر از آقای قادری برای ترجمه ی این نقد
فصل 2 ایرون فیست شاید بهترین نباشه، شاید حتی از پانیشر هم پایین تر باشه، ولی نمیشه گفت سریال بدیه، سریال ظعف هایی داشت که بزرگ ترینش آنتاگونیست سریال، داوس بود، داووس شخصیتی نبود که دل من جا بیوفته، البته من تا قبل فصل 2 لوک کیج هیمن مشکل رو با ماریا هیل و شیدز داشتم! ولی داووس میتونه برگرده و بهتر بشه، همون طور که دنی بهتر شد، من از ایده وسط سریال که نمیخوام اسپویل کنم خیلی خوشم اومد و قشنگ فهموند که دنی میخواد بهتر شه، کاراکتر و جوی میچم هم بهتر شدن ولی من خیلی خوشم اومد از نتفلیکس تا لوک کیج رو از ما مخفی کنه، البته اگه 13 قسمت بود حتما میاوردش یجا میچپوند، حذف شدن جری هوگارث بعد از جسیکا جونز ایده مهشری بود، کلا این کاراکتر رو مخ من بود...
درکل سریال قصعا بهتر از فصل قبل شده، و میتونه تو تجربه عالی از ایرون فیست به اشتراک بزاره، بنظر من فصل بعدش هم تایید شدس با اون پایان خوبش، و سوالاتی که برامون به جا کذاشت.
البته من مری واکر رو یادم رفت بگم، فقط اینو بگم که خوب این نقشو بازی کرد و حظورش تو سریال به موقع و بهجا بود.
بازم با تشکر
.
.
.
.
.
.
.
آخر سریال مشت به کالین رسید. پس چجوری دنی هم داشتش؟
و دوم اینکه به نظرم اون صحنه که اسلحه کشید و با کمک مشت آهنی تیر شلیک کرد مزخرف به تمام معنا بود. باز کالین و شمشیرش بهتر بود.
خیلی افتضاح بود به نظرم.
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا