فیلم Joker با نامزدی در یازده رشته برای دریافت اسکار بیشترین تعداد نامزدی را کسب کرده است ولی چرا هواداران واقعی دنیای کمیک خوشحال نیستند؟
خب همه تون میدونید که شاید من با 40 سال سن از قدیمی ترین هواداران دنیای کمیک بوک در ایران باشم. از وقتی هم که یادمه عاشق "کمیک بوک" بوده ام و خواهم بود و در طول عمرم خیلی از اوقات زندگی ام رو صرف نوشتن و ترجمه کردن و فعالیت کردن در زمینه کمیک بوک و دیگر زمینه های مرتبط به آن کرده ام. بنابراین به خودم حق میدم که خودم رو یک هوادار واقعی کمیک بوک بدونم چون از اون دسته فن هایی هستم که همیشه این زمینه برایم نسبت به دیگر زمینه ها مثل سینما و انیمیشن و گیم اولویت داشته و همواره سعی میکنم همه اقتباس های صورت گرفته از روی شخصیت های کمیک بوکی را با ملاک وفاداری آنها به رگ و ریشه شون که همون کمیک بوک باشه بسنجم و بهشون نمره بدم. و برای کسی مثل من شنیدن خبر "پیشتازی فیلم جوکر در مراسم اسکار امسال با 11 نامزدی" اصلا چیز هیجان انگیزی نیست و میخوام دلیلش رو براتون بگم.
در ابتدا ازتون دعوت میکنم به عقب برگردید یعنی به زمانی که برای اولین بار با شخصیت های دنیای کمیک بوک آشنا شدید یا اونا را در قالب فیلم ، انیمیشن یا گیم دیدید و بهشون علاقمند شدید. ازتون سئوال میکنم که چی باعث شد که بهشون علاقمند بشید؟ اجازه بدید کمی بهتون کمک کنم ... همه ما اولش در دوران کودکی یا نوجوانی جذب این شخصیت ها شدیم چون متفاوت بودن. چون دنیایی را در برابر ما قرار میدادند که با دنیای عادی فرق داشت. چون قهرمانانی را به ما نشان میدادند که ما دوست داشتیم مثل آنها بشیم. چون قدرت هایی داشتند که دوست داشتیم ما هم داشته باشیم مثل پرواز کردن، زور زیاد داشتن، تند دویدن، چسبیدن به در و دیوار و ... چرا؟ چون دوست داشتیم خودمون را در قالب آنها تصور کنیم. چون دوست داشتیم با فکر کردن به اونا و خوندن داستان هاشون به دنیایی هر چند موقت و کوتاه بریم که در اون قهرمان داستان بر مشکلات پیروز میشه، قلدرهای مدرسه رو شکست میده و در آخر به دختر مورد علاقه اش میرسه. بله این دنیایی بود از قهرمانان کمیک بوکی که ما رو به خودش جذب کرد و باعث شد که عاشقش بشیم. دنیایی خوش آب و رنگ و اغراق آمیز که شاید هیچ چیزش با عقل جور در نیاد و "منطقی" نباشه ولی ما عاشقش شدیم چون از دنیای اطرافمون بهتر بود و دوست داشتیم جای ابرقهرمانان باشیم.
برای کسی مثل من که با این دنیا بزرگ شده و جنبه های دیگرش رو هم دیده مهم اینه که وقتی از روی شخصیت های مورد علاقه ام اقتباس میشه به ذات و جوهره شون وفادار باشن و ضمنا دوست دارم در هر مدیومی که قرار میگیرن اون اصالت خودشون رو حفظ کنند. در نتیجه من همیشه گفته ام که مثلا از فیلم های آقای جاس ویدون یا سم ریمی خوشم میاد چون سعی نمیکنند شخصیت های کمیک بوکی رو اونقدر با دنیای سینما وفق بدهند و در چارچوب قوانین و کلیشه های رایج سینمایی قرار بدهند که دیگه اثری از اون رگ و ریشه کمیک بوکی شون باقی نمونه. یعنی شما وقتی به عنوان یک تماشاچی به تماشای فیلمی مثل "اونجرز 1" مینشینی بعد از فقط چند دقیقه میگی این یک فیلم کمیک بوکیه با مشخصات یک کمیک بوک و من عاشق اینم! آره من عاشق اینم که یک کارگردان بدون اینکه خجالت بکشه بیاد و فیلمی بسازه که با دیدنش بگیم این فیلم کمیک بوکیه . یعنی بیاد و سبک کمیک بوک رو به سینما "تحمیل" کنه نه اینکه سینما خودش رو به فیلم او تحمیل کنه.
و حالا نگاهی بیندازیم به فیلم "جوکر". من اصلا کاری به بد بودن یا خوب بودن این فیلم از نظر اینکه مثلا فیلمنامه اش قویه یا تدوینش فلانه و ... ندارم. ولی سئوالم اینه که شما با دیدن این فیلم آیا به یاد دنیای کمیک بوک میفتید؟ یعنی کدوم صحنه و سکانس فیلم هست که مخاطب عام و خاص رو به یاد دنیای انرژیک و منحصر به فرد کمیک بوک بندازه؟ بیایید با هم صادق باشیم و راستش رو بگیم: هیچ کجای فیلم! دلیلش اینه که سازنده این فیلم فقط شخصیت رو از دل کمیک بوک انتخاب کرده و بعدش رفته دنبال اینکه چطور یک فیلم سینمایی با رعایت تمام اصول و قواعد سینمایی رایج در ژانر مثلاً هنری بسازه و من با این موضوع مشکل دارم.
ببینید دوستان من ... ما امسال شاهکاری داشتیم به نام "انتقام جویان: پایان بازی" که پرفروش ترین فیلم تاریخ سینما هم لقب گرفت. این فیلم هم به شعور مخاطب احترام میگذاشت و داستان قوی داشت و از اول تا آخر رنگ و بوی کمیک بوک میداد و من ازش لذت بردم چون سازندگانش با بغل کردن حال و هوای کمیک بوک های ابرقهرمانی یک فیلم موفق خلق کردند با لحظات حماسی ابرقهرمانی و اصلا از کسی خجالت نکشیدند و اصلا هم براشون مهم نبود که فلان جایزه رو بگیرند چون هدفشون فقط خدمت به هوادارانی بود که این همه سال فیلم های مارول رو دنبال کرده بودند و دنبال یک فرجام رضایت بخش بودند. و اتفاقا نمراتی که منتقدین به این فیلم دادند بسیار بالاتر از "جوکر" بود. خودتون مقایسه کنید:
پس چی شد که "جوکر" 11 تا نامزدی اسکار نصیبش میشه ولی "پایان بازی" فقط 1 نامزدی اونم در رشته "بهترین جلوه های ویژه"؟ واسه اینه که اعضای آکادمی اسکار از اینکه به فیلمی مثل اونجرز اسکار بدن وحشت دارن چون کمیک بوکیه و اونا کمیک بوک رو مختص بچه ها میدونن! اونا ثابت کرده اند از اون فیلم کمیک بوکی خوششون میاد که "متفاوت" باشه و تفاوت یعنی اینکه هیچ سنخیتی با کمیک بوک نداشته باشه و ادای فیلم های روشنفکرانه و عمیق رو دربیاره و جوکر دقیقا همین حالت را داره (چون مثلا "پلنگ سیاه" هم ظاهرا متفاوت بود ولی رنگ و بوی کمیک بوکی خودش رو حفظ کرده بود و اتفاقا به همین دلیل هم در رشته های اصلی کاندید نشد یا جایزه ای نبرد). یعنی اگر شما به مخاطب نگی که جوکر یک شخصیت کمیک بوکیه و بره و فیلم رو تماشا کنه اصلا حس نمیکنه که این شخصیت در دل کمیک بوک های پرانرژی دی سی کامیکس خلق شده است. (جالبه که یه سری آدم بیسواد دارن میگن "جوکر" باید جایزه بگیره چون نشون داد کمیک بوک هم میتونه متفاوت باشه و "سینما" باشه! در حالی که باید به حال این افراد گریه کرد و بهشون گفت ما وقتی جشن میگیریم که سینما "کمیک بوک" بشه).
این واقعا منو عصبانی میکنه! چون آکادمی با بی توجهی به فیلم مثل "پایان بازی" داره اعلام میکنه که اگر میخوای جایزه بهت بدم باید شبیه به اون چیزی باشی که من میگم و من خوشم میاد. یعنی شبیه به تمام فیلم های به اصطلاح هنری که در سالیان گذشته جایزه گرفته اند. پس من به عنوان یک هوادار واقعی دنیای کمیک بوک از جایزه گرفتن فیلم "جوکر" در مراسم اسکار امسال ذوق زده نخواهم شد. چون مربوط به دی سی میشه و من مارول رو بیشتر دوست دارم؟ نه! چون این جایزه رو افتخاری برای "کمیک بوک" نمیدونم ، حالا چه کمیک بوک های مارول یا دی سی. من کلیت کمیک بوک رو میگم. و واقعا چرا باید بدونم؟ اگر "پایان بازی" اسکار بگیره یا حتی اگر فیلمی از زک اسنایدر مثل "جاستیس لیگ" هم اسکار بگیره ذوق زده میشم و با افتخار سینه خودم رو سپر میکنم میگم یک فیلم "کمیک بوکی" اسکار گرفته و من به خودم میبالم ولی "جوکر"؟ اون که مثل هر فیلم سینمایی دیگر است! واقعا برایم چه فرقی میکنه که "جوکر" اسکار بگیره یا مثلا "مرد ایرلندی"؟ آیا ما قراره فقط چون اسم شخصیت کمیک بوکی روی فلان فیلم است ازش حمایت کنیم؟ چرا باید سنگش رو به سینه بزنم؟ چون سیاه و دارک و خفنه و مثلا "اجتماع رو به نقد میکشه"؟ خب اینا رو که قبلا فیلم های بهتری مثل "راننده تاکسی" و "سلطان کمدی" و ... به تصویر کشیده بودن. "جوکر" هم در خوشبینانه ترین حالت مثل اونا! میخوام بدونم چه گُلی به سر ما هواداران کمیک بوک میزنه که بهش افتخار کنیم؟ یک عمر بابت اینکه طرفدار کمیک بوک هستیم سرکوفت شنیدیم و حالا هم فیلمی جایزه بگیره که اصلا شبیه به کمیک بوک نیست؟! نه! من میخوام امثال اونجرز جایزه بگیرن که برم و فریاد بزنم: "دیدید؟ دیدید بالاخره فیلم کمیک بوکی هم میتونه اونقدر خوب باشه که جایزه بگیره؟ دیدید اینقدر منو مسخره کردید که اینا رو نخون مال بچه هاست؟ دیدید اشتباه میکردید؟".
و من به عنوان یک هوادار واقعی کمیک بوک (نه کسی که تو عمرش حتی یک کمیک بوک نخونده و فقط با دیدن بتمن های «نولان» و انجام دادن بازی های "آرخام" (!) و تماشای سریال "اروو" خودش رو طرفدار میدونه ) وقتی واقعاً خوشحال میشوم که فیلمی برنده اسکار و این چیزا بشه که اون لحظات ناب و شگفت انگیز کمیک بوکی رو که اول بار اون بچه 6 ساله را عاشق خودش کرد به تصویر کشیده باشه و از اینکه شخصیت های اصلیش، قهرمانان شنل پوش و کاستیوم دار و دارای قدرت های مافوق بشری باشن خجالت نکشه و از اینکه اَنگ "بچه گانه" بودن بهش بزنن نترسه و مهم تر اینکه برای اینکه جایزه بگیره، "رنگ" عوض نکنه.
یا علی
مهدی ترابی مهربانی
All rights reserved © Spidey.ir 2020
(هرگونه كپی‌برداری و نقل قول از اخبار و مقالات این سایت تنها با ذكر منبع و نام نویسنده مجاز می‌باشد)
مطالب مرتبط:
نقدی بر «جوکر» تاد فیلیپس
منطق سایت SPIDEY.IR چیه؟
DARK یا LIGHT؟ مسئله این است!!!
پشت پرده امتیاز دهی فیلم ها چیست؟
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
دیدگاه‌ها
ممنون از نظر شما
منم یه سئوالی دارم. اگر معیار سینمایی بودن است پس چرا نمره ای که منتقدین سینما (که منتقد سینما هستن و نه منتقد کمیک بوک و به فیلم ها با توجه به ارزش سینمایی نمره میدن چون همه فیلم ها رو نقد میکنن چه کمیک بوکی و چه غیر کمیک بوکی) به اندگیم نمره بالاتری دادن؟
ک هم تاد فیلیپس تو زحمت نیفته تا اسم بعضی شخصیتارو از روی فک و فامیل بتمن بذاره
هم اسکورسیزیو از دس نمیدادن(اخرش نفهمیدم چرا اسکورسیزی پدرکشتگی داره با کمیک)
اول بذارید از شجاعت شما بابت این متن خارق العاده و صادقانه تشکر کنم.و دوم اینکه واقعا این متن رو که خوندم احساس رهایی و راحتی بهم دست داد. واقعا اگر واکین فینیکس هنگام گرفتن گلدن گلوب یه حرف درست زده باشه اینه که این جایزه ها و افتخارات تنها برای اسپانسرهاست و ارزش دیگه ای نداره.
حقیقتش من وقتی تو سایت های دیگه به اصطلاح "سرگرمی" میرم (که خودتون میدونید) همیشه سر این نظرات بی منطق و بدون دانش کمیک بوکی حرصم درمیاد و عصبی میشم. حدود 90 درصد کسایی که از فیلمی مثل اند گیم و یا اسپایدرمن دور از خانه که به شدت به ریشه های کمیک بوکی خودشون وفادارن ایراد میگیرن و اون رو بچه گانه خطاب میکنن سینما رو بهتره بگم سینمایی کمیک بوکی و حتی خود کمیک بوک رو تنها با فیلم های بتمن نولان یا چه میدونم از این دست فیلما میشناسن و عقیده دارن که فیلم باید واقع گرایانه و رئالیستیک باشه و فیلم کمیک بوکی که جوهره ش از تخیلات هست رو میکوبند.واقعا باید اینطور باشه؟خیر
از طرفی دیگه خود آکادمی اسکار که هیچ ارزشی برای سینمای کمیک بوکی واقعی (که آثاری به مراتب بهتر از جوکر و خیلی از ژانرهای دیگه داره) قائل نیست و فکر کنم کمتر کسی هست که ندونه این رو که فیلم های کمیک بوکی چون "واقع گرانه" و "اسکار پسند" نیستند مورد ظلم واقع شدن در حالی که منتقدان "سینما" نمراتی خوب بهشون میدن مراسم هایی مثل "اسکار"و"گلدن گلوب" و... مورد بی توجهی قرار میگیرند. در واقع خود کمیک بوک هم از این نظر که بچگانه خوانده میشه مورد ظلمه.
واقعا حرف دل خیلی ها رو زدید آقای ترابی و ما هواداران کمیک بوک تو ایران به شما خیلی مدیونیم.
خسته نباشید و به امید روزی که فیلم های کمیک بوکی واقعا در سینما جایگاه خودشون رو پیدا کنن.
از ته دل نوشته بودید استاد و حرف دل ما رو زدید
گور بابای اسکار و این حرفا
ما کمیک بوک فنا همیشه مظلوم بوده و هستیم
کاملا با نظر آقای ترابی موافقم.
همان طور که مستحضرید،هر مدیا برای یه سری ویژگی های تامل بر انگیز و منحصر به فرد خودش رو داره که غالبا در مدیا های دیگه یافت نمیشه.برای مثال آیا سینما یا همین کمیک بوک خودمون قادره به صورت کاملا متشابه اون حس تعامل یه شخص با یک کاراکتر رو در یک بازی ویدیویی اجرا کنه؟مسلما نه.چنین چیزی در قبال مدیاهای دیگه از جمله سینما،انیمیشن،ب ازی های ویدیویی،سریال،ک تاب ها،کمیک بوک ها و... هم صدق میکنه.خب ببینید مشکل اینه که کمیک بوک اون طور که باید و شاید توی فرهنگ عامه جا نیفتاده(البته این در قبال تمام مدیاها صادقه اما در مورد کمیک بوک بیشتر صدق می کنه!!!) به همین دلیله که آقای مارتین اسکورسیزی یا فرانسیس فورد کاپولا با فیلم های کمیک بوکی مشکل دارند.چون حس میکنند که فیلم های کمیک بوکی دارند سینما رو از بین می برند.اما مشکل فیلم های کمیک بوکی نیست.مشکل اینه که همون طور که یک کمیک بوک به هیچ وجه نمیتونه یک شخصیت سینمایی رو با تمام ابعادش به تصویر بکشه،همچین چیزی هم در مقابل سینما صادقه.نمیگم یه شخصیت منحصر به مدیای خودشه اما دیگه ازش انتظار نباید بره که در مدیاهای دیگه هم همون عملکرد رو داشته باشه.همه ما شاید مارتین اسکورسیزی یا فرانسیس فورد کاپولا به عنوان سینما دوستانی قابل احترام و کارگردانان و نویسندگان بزرگ فیلم های سینمایی قبول داشته باشیم اما به شدت از نظرات جنجالی اونا نسبت به فیلم های کمیک بوکی ناراحت میشیم.یه انتظار غلطی هم بین ما هواداران وجود داره چون انتظار داریم که دیگه کمیک بوک ها المان های خودش رو به سینما تحمیل کنه و دیگه اثری از روح اولیه و المان های منحصر به فرد سینما باقی نمونه در حالی روح هر مدیایی متعلق به خودشه و اگه قابل ارتقا یافتن بود،ارتقا پیدا کنه اما باز اصالت اولیه خودش را داشته باشه.بنده به عنوان سرگرمی دوست به طور کامل با محصولات میان رسانه ای مثل فیلم های کمیک بوکی لذت میبرم.چرا نبرم؟ اما به شرطی که چه از نظر سینمایی و چه از نظر کمیک بوکی در تعادل و وفاداری باشه و با توجه به به اینکه در چه مدیایی داره روایت میشه،خودش رو با اون مدیا منطبق کنه.از بین چنین فیلم ها می توان به آثار شاخصی مثل 2 فیلم اول ریمی،2 فیلم اول نولان،مرد آهنین،کاپیتان آمریکا:سرباز زمستانی و در این اواخر شاهکاری مثل لوگان رو داشتیم که از هر نظر قواعد سینمایی و کمیک بوکی رعایت کردند،بهشون وافادار موندند و نظر منتقدان و فرهنگ عامه به خودشون جلب کردن و گل سر سبدشون هم Spider-Man 2 هستش.
حالا فیلمی مثل جوکر از اون ور بوم افتاده و دیگه اون اصالت کمیک بوکی خودش رو نداره که هیچ،حتی از نظر سینمایی هم چندان قابل تحسین نیست!
در نهایت باید بگم که درسته این 11 نامزدی فقط Overrated نشان دادن این فیلم از طرف اعضای آکادمی هستش اما میتونم بگم که حداقل لیاقت دریافت جایزۀ نقش اول مرد رو برای واکین فینیکس و جایزۀ موسیقی متن رو داره!
اینارو من به دوستام رو هم میگفتم ولی همه شون مخالفت میکردن.
توی چیزی که نوشته بودم،عرض کردم که کاری به منحصراً "جوکر" ندارم.چیزی که گفتم حالت کلی داشت و صرفاً یک یا دو فیلم رو منظورم نبود،که مثلاً بخوام "جوکر" رو با "اند گیم" مقایسه کنم.(در ضمن، "اند گیم" یکی از فیلم های مورد علاقه ی منه.) ولی مسئله ای که وجود داره اینه که به طور کلی توی بحث کلانی مثل کامیک بوک یا سینما سلایق مختلفی وجود داره حتی بین منتقدا.ممکنه فیلمی رو عده‌ای از منتقد ها ستایش کنن و عده‌ای دیگه اونو بکوبونن؛در رابطه با فیلم "جوکر"هم اوایل نمرات زیادی گرفت،ولی زمان که گذشت نمراتش به دلایلی مثل ترویج خشونت و دلایل اینچنینی پایین اومد،البته منظورم این نیست که فقط این دلایل باعث پایین آمدن امتیازات و نمرات این فیلم داشت،صرفاً میخوام بگم که دلایل سیاسی و اجتماعی هم تو این نمرات تاثیر داشته،ولی از همه ی اینها گذشته همون آکادمی که به فیلم" آرگو" اونقدر جایزه داد،میتونه به "جوکر"هم اینقدر نامزدی بده، این هم ممکنه که اعضای آکادمی اسکار هر کدوم به سلیقه ی خودشون به "جوکر" و "اندگیم"و بقیه ی فیلم ها امتیازاتی دادن،که نهایتا برایند این امتیازات به شکلی دراومده که" جوکر" یازده تا نامزدی بدست آورده.
من تمام نقدای جوکر رو خونده ام
حتی یه نقد هم نبوده که منتقد به خاطر ترویج خشونت بهش نمره پایین داده باشه
اصلا ترویج خشونت ملاک هیچ منتقدی برای بد بودن نیست
همه ی اینا به کنار منتها نمیشه به جوایزی که جشنوارها میدن اعتنا کرد. این جشنواره ها بیشتر دارن تحمیل میکنن تا اینکه بخوان به بهترین ها جایزه بدن.
دقیقا درسته دوست عزیز در این سال های اخیر جوایز مراسم هایی چون اسکار و یا گلدن گلوب یک سری معیار خاصی رو برای جایزه گرفتن به کارگردان ها تحمیل میکنند و به همین نحو است که باعث میشه IMDB همچین امتیاز دهی داشته باشه انگار که اگر این معیار ها تو فیلم یا سریال باشه امتیاز بیشتری داره بعدشم با نظر استاد ترابی در کامنت های قبلی هم بسیار موافقم که گفتند اون ها نمی خوان که محبوبیت فیلم های کمیک بوکی از چیزی که هست بیشتر شه و اینکه به این دلیل همچین اتفاقی برای جوکر افتاد که اصلا کمیک بوکی (طبق آموزه ها و گفته های استاد ترابی، جوکر اصلا اریجینی در کمیک نداره)......... .
انگار فقط خلق شده تا دل اعضای اکادمی و یه مشت نوجوان آدم جوگیر که هر طرفی باد بزنه میرن طرفش رو به دست بیاره
ممنون استاد حرف دل مارو زدید و این که دلیل من برای اینکه جوکر فیلم مورد علاقه ام
نیست اینه که کلا با فیلم هایی که صرفا برای ویلن ها ساخته میشه مخالفم ، چونکه خبیثی مثل جوکر که سمبل بی قانونی و بی عدالتیه چجوری میتونه خودش رو نشون بده وقتی ابرقهرمانی مثل بتمن (که سمبل قانون و عدالته) اصلا توی فیلم حضور نداره؟؟؟
شما دقیقا داری به شیوهٔ محترمانه ای حرفای آقای اسکورسیزی و توهینی که به سینمای کمیک بوکی کرده رو تکرار میکنید ظاهرا! با این حرفایی که شما زدید عملا دارید میگید فیلمای کمیک بوکی اصلا "سینما" نیستن و جزوش حساب نمیشن! یعنی این همه بازیگر این همه فیلمنامه نویس و کارگردان و هزار مورد دیگه الکی وقت خودشون رو تلف میکنن و این فیلما رو میسازن و لایق یک جایزه از "سینما" نیستن؟ یعنی این همه الکی رفتن درس خوندن و توی این حرفه زحمت کشیدن که کارشون در نهایت نادیده گرفته بشه؟ شما تو کجای سینما دیدی این همه شخصیت رو نویسنده ای بتونه مثل کریستوفر مارکوس و استفن مک فیلی در فیلم جنگ بی نهایت مدیریت کنه؟ طوری که به هیچ کدوم ضربه نخوره! یا مثلا چینش و مدیریت کارگردان زمان جنگ عظیمی که شونصد تا کارکتر توی یه قاب جمع شدن و همشون قراره به چشم بیان؟ یا مثلا موسیقی متنی که باعث بشه هر وقت بشنویم اشک از چشمامون جاری بشه یا تپش قلب پیدا کنیم؟ بعد اونوقت لیست اولیه اسکار رو میبینیم که اسم آلن سیلوستری بوده اما موقع معرفی نهایی اسمش رو خط میزنن! یا چندین و چند مثال دیگه از همین داستان. فیلم لوگان رو که از یاد نبردیم چقدر ذوق داشتیم که بهترین فیلم اون سال بشه و حتی اسکار رو ببره اما چون لابد روح کمیک بوکی رو داشته از این افتخار محروم شده.
دقیقا با حرفتون موافقم
اونی که میگه فیلم های مارول سینما نیست چطور توضیح میده که تا الان به جز 1 فیلم همه فیلم های مارول از سایت رات تومیتوز نشان certified fresh رو دریافت کردن؟ مگه منتقد "سینما" نقدشون نکرده؟!
بحث ترویج خشونت تو این فیلم خیلی به صورت نوشتاری درنیومد.بعد،به هر حال آکادمی اسکار من نمیگم که همیشه به حق جوایزشو اهدا کرده،ولی به هر حال معتبره.به طور کلی جوایزی که "جوکر" براشون نامزد شده یا گرفته جوایز معتبری هستن.جشنواره ونیز،گلدن گلوب، بفتا و اسکار.این چیزایی هم که میگم،نمیخوام حمل بر جانب داری از "جوکر" بشه.فیلمی نیست که بگم بهش علاقه دارم.فقط میخوام بگم که تو یه همچین مسئله ای باید یه کم احساسات رو کنار گذاشت،در واقع به جای اینکه کاملاً احساسی به قضیه نگاه کنیم،هم احساسی نگاه کنیم و هم منطقی.
سپاس
با خوندنش حس خوبی از اینکه یه هوادار کمیک بوکم بهم دست داد
من طرفدار حرف هیچ کس نیستم دوست عزیز.بله من شیفته ی کارای اسکورسیزی و فوردکوپولا هستم.ولی به هر حال نظراتشون رو در رابطه با فیلم های کامیک بوکی قبول ندارم.در واقع حرف فوردکوپولا مبنی بر نفرت انگیز بودن فیلم های مارول کلا قبول ندارم،اسکورسیزی هم درباره حرفاش خیلی مفصل توضیح داد و گفت که اون تو این مدل سینما کار نکرده و فقط سلیقه و گرایش خودش رو بیان کرده.در رابطه با نویسندگی و کارگردانی و موسیقی و... در mcu هم که واقعاً حرفی نیست.بیشترشون واقعاً عالی هستن.مثل فیلم "جنگ داخلی" یا" اندگیم" و...!
یه سوال دارم اون کدوم فیلم بوده که نگرفته؟
این فیلم اگه بخواهیم به عنوان یک فیلم مستقل در نظر بگیریم فقط در دو نقطه خوب بود اول بازی خواکین فینیکس و دوم موسیقی متن ... اگر از اسم فیلم بگذریم که جوکر هست ما با چی طرفیم ؟؟ وقتی فیلم به نمایش در میاد ما با لوگو دی سی طرفیم پس اینجا دیگه اون حرفی که بالا گفتم رخ نمیده این فیلم مستقل نیست و باید به احترام کمیک دوستان جهان به کمیک ها و ریشه افراد پایبند باشه ...
در این فیلم به ظاهر کمیک بوکی توهین های زیادی به توماس وین صورت میگیرد و از همه مهم تر تکرار میکنم از همه مهم تر در انتهای فیلم به ما نشون میده که انگیزه بروس وین برای تبدیل شدن به شوالیه تاریکی انتقام و هدف شخصی هست ...
حرف هایی که اسکورسیزی در چند ماه گذشته در رسانه مطرح کرد حرف دل تمام داوران آکادمی اسکار بود ....
حالا ما با چی طرفیم یک فیلمی که ادعا میکنه کمیک بوکی هست ولی هیچ گونه وفاداری به کمیک بوک نداره حتی اگر مجبور نبودند اسم شهر را گاتهام یا اسم تیمارستان را آرخام نمیذاشتند ...
از این 11 نامزدی به نظر من فقط دو بخش در جایگاه حقیقیشون هستن
نمرات سایت های معتبر روتن و imdb به وضوح میگه که ما با یک فیلم کمیک بوکی طرفیم که اصلا کمیک بوکی نیست ولی طبق گفته استاد ترابی اونجرز : پایان بازی یا حداقل مابقی فیلم های مارول یا حتی زک اسنایدر کاملا به کمیک بوک وفادار بودند یا حداقل بهترین تلاششونو کردن
و به نظر بنده آقای رابرت داونی جونیور درنقش تونی استارک کاملا مستحق حضور درجمع نامزد های بهترین بازیگر نقش اول مرد بودند ...
یک زمانی میگفتند انیمیشن و کارتون برای بچه است و این دیدگاه در حال محو شدن است و ما انیمیشن هایی میبینیم که رنگ و بوی بزرگسالانه گرفته و بزرگسالان را متقاعد کرده که مختص بچه ها نیستند ...
امیدوارام این دیدگاه پوسیده و نخ نما شده در خصوص کیمک بوک ها تغییر کند .
.
.
.
با سپاس از سایت خوب اسپایدی
آکادمی اسکار هم که دیگه عادتشه اصلا به فیلم هایی که به قول استاد ترابی کمیک بوکی هستن اسکار نمیده مثلا سال قبل واقعا حق اینفینتی وار بود که اسکار جلوه های ویژه رو ببره.
درضمن به نظر من حق پلنگ سیاه هم خورده شد توی رشته بهترین فیلم
Green Book فیلم بسیار خوب و زیبایی بود و به خوبی از یک داستان واقعی اقتباس کرده بود اما واقعا اگر بخواییم اون رو با پلنگ سیاه مقایسه کنیم صد در صد پلنگ سیاه بهتر از اون بده ولی خب به خاطر همین سیاست آکادمی اسکار جایزه به کتاب سبز رسید.
ولی به نظر من روزی میرسه که این جماعت سینما پسند هالیوود و آکادمی اسکار اعتراف میکنن به عالی بودن فیلم های ابرقهرمانی.
باید به همین مستر اسکورسیوزی یا مستر فورد کاپولا یادآور شد که آل پاچینو بازیگر بسیار معروف و محبوب هالیوود که در فیلم های زیادی با این دو کارگردان همکاری کرده از تماشای فیلم نگهبانان کهکشان 2 بسیار لذت برده بود.
قضیه اسکار و کامیک بوک بنظم خیلی به این شبیهه. واقعا اون احمقایی که میگن کمیک مال پچه هاس باید بهشون بگم که حتما کمیکایی مثل watchmen که ذهن و روح آدمو خرد میکنه رو برای یچه ها میخونی!
اما واقعا تقصیر ایناهم نیست. متاسفانه کمیک اصلا جز کشورهای غربی تو بقیه نقاط جا نیافتاده. اگه هم افتاده باشه ازش در تصاویر خنده دار و کتب کودکانه استفاده میشد که این برای ایران ما همینه. حتی برخی معنی کمیکو معنی مسخره بودن میدونن.
اما بهتون اطمینان میدم بزودی کمیکها این سد رو هم میشکنن. ما کمیک فن ها خیلی سد محکمو عبور کردیم، اسکار که چیزی نیست
فیلم فقط واکین فونیکس رو داره و بس. نمیدونم آکادمی چجوری انقد حقیر شده تو این دهه. متاسفانه این چند سال اخیر خیلی فیلما الکی بهترین فیلم شدن، اون از "گرین بوک" که سر نژادپرستی اسکار گرفت و جوری بود که "جَنگو آنچیند" که درباره نژادپرستی نیست اصلا موضوعش بهتر فیلمی باشه تا موضوع به شدت کلیشه ای شده عدم برابری سیاهپوستان و سفید پوستان، تا "شیپ آو وادر" گیرمو دل تورو که دقیقا مطابق حرف های آقای ترابی مبنی بر معیاری شدن فیلم ها برای آکادمیه، چون دل تورو بود فیلم معرکه ای مث "هل بوی" تمام کمیک بوکی رو ساخت هیچی نبرد، با موضوع موردعلاقه دوران بچگیش یعنی کایجو ها "پسفیک ریم" رو ساخت هیچی نبرد، ولی تا اومد مثلا یه موضوع ممنوعه که آکادمی خوشش بیاد رو فیلم کرد سریعا اسکار رو دادن دستش.
شاید فک کنیم فقط ما ایرانیا از "شیپ آو وادر" هیچی نفهمیدیم، ولی حتی خود اونوری ها هم کلی تاپیک و محفل و اینا زدن تو رددیت و صد هزار جای دیگه مبنی بر اینکه آیا اصلا اصلا فیلم فیلم خوبی بود؟ که البته تکلیف "اون جوجه روشن فکرای ایرانی جداست. اونایی که تو چنلای تلگرام نیچه و فروید عضو میشن و هر روز که چنل یه خط از کتاباشون رو میذاره و اونا میخونن فک میکنن الآن ته فلسفه ان و میرن کافه محل و از منو عجیب ترین اسم قهوه شون رو سفارش میدن و بعد دوتا سلفی که سرشون پایینه و به قهوه زل زدن پست می کنن تو اینستاگرام با کپشن [اگر به درون هیولا خیره شوی، هیولا هم به درون تو خیره میشود]". اینا از همون کافه برای "شیپ آو وادر" و صد البته برای همین "جوکر" نقد مینویسن و همزمان با باز کردن کتاب "اصطلاحات گنده برای این که شاخ شویم" و با وجود نفهمیدن سینما و فیلم، شروع میکنن که گفتن فیلم خوب است و ده بند انتگرال رو به اگزیستانسیالیسم موجود در لایه های پنهان فیلم ربط میدن و بیست بند بعدی از "سوسیالیسم مخلوط شده با لیبرالیسم تحریف شده در سینوس و کسینوس زاویه بینی" شخصیت اصلی که اونارو یاد آثار کیشلوفسکی میندازه حرف میزنن. برای اونا صد درصد جوکر بهترین فیلم عمرشونه، بدون هیچ توجهی به فیلمنامه یا نقش بسیار مهم و تاثیر گذار کرکتر های مکمل! غیر رابرت دنیرو در نقش فرانکلین موری، جمع دقایق حضور کرکتر های فرعی در فیلم به یک هشتم تعداد کرکتر های فیلم های رقیب جوکر، اعم از "آیریش من" و "وانس اپن ا تایم این هالیوود" و حتی "پرسایت" به اون جمع و جوری هم نمیرسه.
خلاصه که امسال اگه غیر بهترین بازیگر نقش اول مرد هر اسکار دیگه ای، مثل بهترین فیلم یا فیلمنامه بگیره، توهین به شعور تمام منتقدینیه که بیشترشون فیلم رو درست نقد کردن، توهین به شعور مخاطبانی که مث بچه ۱۰ ساله ها با فیلم جوگیر نشدنه و توهین به مخاطبانی که مشکلات بزرگ (نه ایرادات ریز) فیلم واقعا رو مخشون رفته (مث خودم و اکثر آدم های اطرافم که میگفتن خیلی هایپن و منتظرن فیلم بیاد از همون اول منتظر شاهکار بودن و بعد از تماشای فیلم به شدت ناامید شدن، حتی خودم که عاشق سینمام به خاطر بازی فونیکس از فیلم اونقدر ناامید نشدم که مخاطبای عادی دورم شدن!)
در آخر، اگه از اون دسته آدمایین که هیپ هاپ رو فقط واسه هد زدن با بیت گوش میدین یا از اون دسته آدمایین که جوکر رو واسه داشتن عکس های شاخ بازی مناسب برای پروفایل شاهکار میدونین، خودتونو درست کنین، برین سینما رو بفهمین و شاهکار های واقعی که بهتره از منبع اقتباس های جوکر (در این مورد اسکی) یعنی "تاکسی درایور" و "کینگ آو کمدی" شروع کنین.
خواهش میکنم، خودتونو درست کنین.
شاید آن جمعه بیاید...
(در اینجا جمعه استعاره از مراسم هر ساله آکادمی است
کمی اسپم؟
به شخصه یاد آخرین گیم هیدئو کوجیما یعنی "دث استرندینگ" که به شدت نا امید کننده بود.
آخه اونجا هم یه سری میومدن زیر نقدای کاملا روراست و واقعی بازی کامنت میذاشتن:
((شما بازی نفهمیدین اینارو گفتین، چرا به گیمپلی کولبری بازی توهین کردید؟ کولبری در این بازی اشاره به رد شدن و وارد شدن به مشکلات زندگی و مقابله با آن هاست و دلیل کاتسین های طولانی و حوصله سر بر بازی اشاره استاد کوجیما به خسته کننده بودن زندگی و بالا بردن تحمل ما برای گذشتن آن ها است.))
سلام! یه کم یخ بزار . البته ببخشید نه ... یه کم کفاف نمیده برات
برو به دامپزشک خودتو معرفی کن
راستی مختار "جان" سلام میرسونه
به عمه ت و آبجیت
دوست عزیز حالا درسته ایشون اومدن اظهار فضل(!) کردن و crap گفتن ولی دیگه شما هم ادبتو رعایت کن وگرنه خودتم مثل اینا میشی
شما نمیدونی چه توهینایی کرد
نظرش پاک شد
تازه من که خیلی مودبانه باهاش تا کردم
یادمه بلوری فیلم نیومده بود فقط تو فیلیمو و سایت های ایرانی دیگه سانسور شده بود(من سانسور شده نمیبینم) بعدش بابام هر سایتی میدید تبلیغ جوکر بود وقتی مامان و بابام دیدنش بابام گفت تنها فیلمی بود که حالمو بهم زد منم با خچدم فکر میکردم چون بابام اهل فیلم نیست و فیلمای تخیلی دوست نداره خوشش نیومد تا اینکه خودم دیدمش.حدود یه هفته یا دوهفته قبل اینکه ببینمش kiling joke رو خوندم
راستش شما خودتان میدانید که بنده به شما ارادت دارم پس مطالبی را که عرض می کنم را به حساب اختلاف نظر هایی که بین تمام انسان ها است بگذارید و این فطرت تمام انسان هاست
راستش فیلم را هنوز کامل ندیدم که بخوام راجع به فیلمنامه اظهار نظر کنم اما کارگردانی این فیلم واقعا خوب هستش
میزانسن درجه یک هستش.نورپردازی ،ایفای نقش بازیگران،فیلمبر داری و موسیقی متن همه خوب هستند و اینکه شما را با شخصیت همراه می کند و می توانید او را تجربه کنید و این برای فیلم های کمیک بوکی بی سابقه است.البته این فیلم کمیک بوکی نیست . اصلا همه ی مشکلات از همینجا شروع می شود.درسته که فیلم کمیک بوکی نیست ولی ما نباید به خاطر کمیک بوکی نبودن ازش ایراد بگیریم
جناب فقیه در نقدشون بارها راجع به اینکه فلسفه وجودی این جوکر دارای اشکال هست فرمودند
خب باید بگوییم این اصلا جوکر نیست که شما بخواهید به خاطر جوکر نبودن محکومش کنید
چیزی که واضح است اینست که نویسنده از اسم جوکر استفاده کرده است تا از نظر مالی کم نیاره
میدونید مثل چیه؟مثل اینه که یک مهندس به ما میگوید که میخواهد یک برج بسازد. اما درنهایت ساختمان مسکونی را تحویل ما می دهد.
درسته که این مهندس به ما دروغ گفته است.اما ما نباید بر اساس قواعد برج سازی این ساختمان را داوری کنیم
فکر کنم این مثال گویای همه چیز باشد
و دلیل اینکه انقدر با نقد های ضدونقیض مواجه هستیم به خاطر لحن اعتراضی فیلم نسبت به جامعه است که در همه ی دنیا خیلی ها اینرا بر نمی تابند
مگر یادتان رفته که سر شاهکار استاد استنلی کوبریک عزیز یعنی پرتقال کوکی چه جنجالی به پا کردند.حتی راجر ایبرت هم نقد منفی برای فیلم نوشت ولی الان همه می دانیم که او اشتباه می کرد و استنلی کوبریک عزیز تا به حال حتی فیلم خوب هم نساخته و همه خیلی خوب و شاهکار بوده اند(البته من اصلا نمیخواهم این دو فیلم رو مقایسه کنم. در اینجا عرضم اینست که خیلی ها لحن های اعتراضی اینچنینی را برنمی تابند)
ولی من به شما حق می دهم که خوشحال نباشید . حقیقت اینست که فیلم کمیک بوکی نیست.و اینکه حالا حالا ها هم نباید منتظر موفقیت های اینچنینی برای فیلم های کمیک بوکی باشیم.من خودم تا اندازه ی زیادی طرفدار کمیک بوک هستم اما معتقدم ،خود کمیک بوک رسانه خودش است و اینکه بخواهیم در سینما منتظر موفقیت های عجیب غریب باشیم غیر منطقی است . راستش هنوز کمیک پردازان سینما (به جز موارد معدود آنهم در حد خیلی خوب و نه در حد شاهکار)راه درست شخصیت پردازی را نیاموخته اند و نمیتوانند به درون شخصیت ها نفوذ کنند (و تنها در سه گانه ریمی شاهد شخصیت پردازی خیلی خوب هستیم که به کمیک هم وفادار است)و این فقط بخشی از اشکال است .حضور کمیک بوک در سینما هنوز نوپا می باشد و کار می برد تا به سینما بپیوندد.(درواقع تنها کسی که به خوبی به کمیک در قالب سینما پرداخت ریمی بود)
و درآخر عرضی داشته باشم راجع به آقای اسکورسیزی.
با اینکه فرمایشات ایشون برای ما تلخ است اما چندان هم دور از حقیقت نیست.شما شخصیت پردازی،روایت،فی لمنامه و...شاهکار های سینما را با فیلم های کمیک بوکی مقایسه کنید.دراکثر موارد تفاوت های بسیار بسیار زیاد و دربرخی موارد ضعف فیلم های کمیک بوکی مشهود است و اینها براساس تجارب جناب اسکورسیزی کاملا منطقی هستند و می توان به ایشان حق داد (و مگر غیر اینست که ایشان گفتند فیلم های مارول سبک بسیار متفاوتی از سینما است )و اینکه برخی دوستان جوری راجع به ایشان صحبت می کنند که انگار نه انگار اسکورسیزی بین 3 کارگردان برتر زنده دنیا قرار دارد و چه شاهکار هایی ساخته است.طرف عمرش را برای سینما گذاشته است پس بهتره در اینجور مواقع به ایشان اطمینان کنیم .
ودر آخر این را عرض کنم که عرایض من بر اساس اختلاف نظر هایی هست که با شما دارم. همانطور که در ابتدا عرض کردم و خودتان میدانید بنده به شما ارادت قلبی دارم.
در آخر به خاطر نوشته های آشفته ام عذرخواهی میکنم و علتش عجله ای بود که من داشتم.
موفق و سلامت باشید.
درباره داورای اسکار میشه گفت اونا هنوز انگار توی غار زندگی میکنند.هنوزم از نظرشون فیلم خوب فیلمیه که به کارهای قدیمی
امثال فورد کاپولا و اسکورسیزی شباهت داشته باشه.
یه سوال. نمی دونم چرا واقعا به چه علت جوکر رو نامزد بهترین فیلمنامه اقتباسی کردن؟
یه جایی هم نوشته بودید نقل بچه گانه بودن و زیر سوال بردن کمیک.یادم میاد همچین اتفاقی دقیقا توی یکی از نشست های سینمایی افتاد .اونموقع توی دلم گفتم فن کمیک بودن مثل سیاه پوست بودن طرف توی قرن بیستم هست.همه ازت متنفرن بخاطر ذهن کثیف خودشون که ماشی از کم سوادی و خود نگری هست و نمی خوان قبولت کنن بهت بها بدن و تو‌باید کل عمرت رو بزاری برای اینکه به اونها اثبات کنی که دارن نقلت اشتباه میکنن و این زندگی خودتو هم نابود میکنه .
خدایی بدون هیچ تعارفی میگم تیتر و پاراگراف اول رو خوندم گفتم بیخیال فیلم سینمایی اسمش روشه باید ماله سینما باشه ولی مطلبتون رو کامل خوندم عمیقا بفکر فرو رفتم و یادم به فکری که توی ذهنم مدت ها قبل گذشت افتاد .
اگر نمیتونی پرواز کنی،بدو.اگر نمی تونی بدوی،راه برو.اکر نمی تونی راه بری ،سینه خیز انجامش بده.هرکاری که میخوای بکنی باید ادامه بدی و نباید جا بزنی.(مارتین لوتر کینگ)
فکر میکنم این جمله شعار خیلی هامون باید باشه بخاطر حمایت از عقایدمون.
سلام جناب فقیه جسارت نباشه ولی اینکه فرمودید رو قبول ندارم که تاحالا درسینما سابقه نداشته
ما در ارباب حلقه ها شاهکار استاد پیتر جکسون چیزهایی بسیار فراتر از جنگ بی نهایت میبینیم
سلام دوست عزیز. واقعا حرف دلم رو زدی
این که معیار قیاس فیلم ها رو نباید قاطی کرد، کاملا درسته و از جوکر، شاید فقط اسمش اون پیش زمینه آشنا رو واسه آدم تداعی کنه
حقیقت اینه که فیلم های کمیک بوکی، با اینکه آثار فاخری رو در قد و قواره این سبک ارائه می دن، اما باید قبول کرد که فرمولی که استودیو ها برای این فیلم ها در نظر گرفتن، نوعی یکنواختی و تکرار خاصی در اون مشاهده می شه
جوکر از این نظر شاید اسمش بر سر زبون ها افتاده که سعی کرده این الگو رو بشکنه و فیلمی جدا از الگوریتم پولسازی فیلم های اکشن/کمیکی/اقتب اسی باشه. این حرکت، فی الذاته حرکت جسورانه ای عه، چه بسا که آقای فینکس بازی خوبی رو ارائه دادن
اما من منکر این هم نیستم که فیلم عالی و همه چیز تمومی بود. فیلم از نظر روایی و مفهومی، ایراد های قابل توجهی داشت که در نظر منتقدان معمولا در سایه بازی نقش اول فیلم قرار گرفته بود، اما این ایراد ها هنوز هم اونجا هستن (کافیه چند بار فیلم رو ببینید تا متوجه بشید چی می گم). به هر حال آکادمی نه فقط امسال، بلکه سالیانی هست که گرفتار پرداختن به مسائلی همچون فمینیسم، برابری نژادی و جریان های سیاسی و مسائل پشت پرده قرار گرفته و حتی من هنوز یادم هست که در همین سایت زمان اکران فیلم پلنگ سیاه، چقدر از جوایز برنده شده توسط این فیلم ذوق زده بودند، در حالی که امسال همین آکادمی حکم "شخصیت بد" رو برای این دوستان داره!
فیلم پلنگ سیاه هم به دلیل سیاسی و حمایت از سیاه پوستان انقدر تونست خودش رو در دایره توجه منتقدان آکادمی قرار بده، همین مسائلی که عدالت گزینش برندگان این جایزه به شدت کاهش می ده. امیدوارم اگر به تحلیل موضوعی می پردازیم، همه جوانب رود ر نظر بگیریم
خدا خیرتون بده جناب فقیه
درواقع درست ترین حرف رو زدید
شما ظاهرا فقط یه قسمتی از حرف رو میگیرید! تو کامنتتون این اثر دیده میشد. فکر کنم از کل نقد جوکر فقط مقدمه اش رو خونده باشین چون اون بحثی که هی شما روش مانور میدید فقط برای قسمت مقدمه نقد بودش!!! چارچوبی که برای نقد جوکر قرار دادیم "سینما"یی بود نه کمیک بوک اگر یادتون نمیاد یه بار دیگه لطفا بهش سر بزنید چون تکرار مکررات میشه! و اتفاقا به تمام چیزایی که شما همش دارید تکرار میکنیم پرداختیم!
spidey.ir/.../...
به نقل از کاکلی:
اما در مورد این کامنت! من روی سخنم با سینمایی بود که آقای اسکورسیزی ازش نام میبره و این مثال ها در جواب اون بود ما که هیچوقت شاهکار ارباب حلقه ها که شخصا عاشقشم رو فراموش نمی کنیم. (ما تو نقد سایت برای اندگیم هم بهش اشاره کردیم.) اما کلی بخوایم حساب کنیم قضیه فرق میکنه چیزی که جنگ بی نهایت و پایان بازی رو از ارباب حلقه ها متمایز میکنه زمانیه که روش کار شده و مخاطب رو همراه خودش برده. ضمن اینکه اون مبارزهٔ پایانی اندگیم علاوه بر بار حماسی بزرگش یه بار احساسی که بعد از گذشت ۱۱ سال شکل گرفته به مخاطب القا میکنه که من به شخصه هیچ کجا شبیهشو ندیدم. شما اگر همچین مثالی دیدی بگو ماهم روشن بشیم!
خسته نباشید عرض میکنم خدمت شما جناب فقیه
اون نقد شما رو ملاحضه کردم . منظور من اینه که اصلا تاد فیلیپس صرفا برای موفقیت مالی از اسم جوکر استفاده کرده تا شخصیتی که دوست داشته رو نشون بده و هدف اقتباس از جوکر نبوده.
فکر کنم این سخن کاملا منظورم رو برسونه
و اینکه خدای نکرده من نگفتم که نقد شما سینمایی نبوده(شما کارت درسته)من فقط با اون بخشی از فرمایشات شما کار داشتم که به شخصیت جوکر اشاره کرده بود و اینکه در #36 من فقط در بخشی از عرایضم شما رو خطاب کردم و باقی عرایضم منظور دیگری داشت .درواقع من فقط در همون بخش به فرمایش شما اشاره کردم و اینکه فرمودید فقط《 یه بخشی از مطلب رو میگیرید》 رو درک نمی کنم.خب من دقیقا با همون بخش مشخص مشکل دارم پس واسه چی باید از کل فرمایشات شما ایراد بگیرم یا به کل فرمایشات شما اشاره کنم؟
اصلا تا جاییکه یادم میاد عرض کردم که فیلم رو کامل ندیدم که بخوام راجع به روایت و فیلمنامه صحبت کنم و همونطور که مشاهده میفرمایید فقط از میزانسن فیلم دفاع کردم.
انشالله خداوند بزرگ این توانایی رو به من بده که قضایا رو کامل درک کنم
و اما در مورد بخش آخر فرمایشتون
در اون بخشی که من نقل قول کردم به نبرد پایانی اندگیم اشاره نشده بود و اصلا منظور هم اون نبود
در واقع در اون کامنت شما راجع به جنگ بینهایت فرمودید .نه راجع به اندگیم
اما محتوا چطور؟ چه تغییری در منِ مخاطب ایجاد شد؟ شب ساعت ۱۱ که پتو روی سرم کشیدم چقدر داشتم به نمایش فکر میکردم؟...
بحث محتوا و فرم همیشه دغدغه‌ی هنر و دوستداران هنر بود و هست، نظری که من در ادامه میدم کاملا شخصی اما در عین حال با دلایل و استدلال موجه است و حتی الامکان سعی میکنم از درگیر کردن شما در تعریف خودداری کنم.
به شخصه محتوا برای من بیشتر از فرم اهمیت دارد، یعنی اولویت با محتواست و اگر از فیلتر مدنظرم رد شد در اون صورت به بررسی فرم میپردازم. محتوا یعنی پیامی که یک هنرمند در قالب هنرش به مخاطب عرضه میکند، حال فرقی نمیکند این فدم موسیقی و نقتشی و تئاتر و فیلم باشد. اینکه شما یه آهنگ عاشقانه گوش میکنید خواننده با شعر و موسیقی تک تک حالات یک عاشق رو توصیف میکند، از وصال و فراق و دلتنگی و هرچیزی که هست. پس محتوا مشابه است اما آهنگ عاشقانه‌ی چارتا جوان که پول دادند برای تبلیغشان در شبکه‌های ماهواره که آهنگ و کلیپشان را پخش کنند کجا و خواننده های مطرح و صدا و موسیقی دلنشین کجا!
تا اینجا فکر میکنم منظورم از محتوا و فرم رو متوجه شدید
من تمام فیلم های مارول رو دنبال کردم به عنوان یک عاشق کمیک. هنوز که هنوزه تک تک مثال های فلسفی‌ای که تو بحث‌ها مطرح میکنم از کمیک بوکه و هیچوقت از دنبال کردنش خسته نمیشم؛ هم به این دلیل علاقه‌ی قلبی و کودکانه من و هم علاقه‌ی عقلی و فلسفی.
انتقام جویان: پایان بازی اثر قوق العاده‌ای بود، تک تک لحظات و صحنه ها تمام هیجان و حس کمیک بوکی لطیفی رو به من میداد و لذت میبردم. داستان که ریتم خوب و پیوند ظریفی با تک تک اشارات و گوشه کنارهای شخصیت پردازی ها داشت و نشون دهنده‌ی ظرافت سازنده ها بود که پیوند و کانتینیوتی رو حفظ کرد. بازیگری ها حرفه‌ای، همین کافی باشه که محاله اسم تونی استارک به گوشمون بخوره و یاد رابرت دونی جونیور نیفتیم! موسیقی فوق العاده و همه چیز بجا و مناسب. کسی پشیمون از سینما به خونه برنمیگرده و اگر یک کمیک فن حرفه‌ای و پایه باشید، این پایان تا ابد به دلتون میشینه.
اما سوالی که مطرح میشه اینه: این اثر دقیقا چه پیامی رو به مخاطب منتقل کرد؟ سوای بحث فرم که شخصیت پردازی و داستان و کانتینیوتی درش قرار میگیره، چه محتوایی برای ارائه داشت؟
ممکن جوابتون "ایثار تونی استارک" و مانند این ها باشه یا حداقل بولدترین چیزی که در حال حاضر در ذهن منه، بله جوابتون بیجا نیست اما دو انتقاد وارده، اولین انتقاد اینکه ما این پیام رو در آثار دیگه خیلی قشنگ‌تر، زیباتر دیدیم. بله فداکاری تونی استارک زیبا بود اما زیبایی‌ای که در فرم و نحوه جلوه دادن بارز بود نه خود محتوا. یعنی هیچ دلیل موجهی برای چراییِ درست بودنِ فداکاری در فیلم نمیبینیم و سازنده ها به یک وصیت ویدیویی قناعت کردند و دومین انتقاد در ادامه که به بازکردن محتوا میرسیم توضیح میدم که چرا خود ایثار کافی نیست. من حداقل محتوای بارزی تو اونجرز ندیدم اما این جلوی لذت بردنم از این فیلم زیبا نمیگیره به همون دلایلی که برای فرم گفتم.
من نه با مراسم اسکار کاری دارم و نه نحوه‌ی انتخاب، دوستان بهتر از من میتونن قضاوت کنن که به کدوم فیلم چه جوایزی برسه و فکر میکنم کمی در حق اونجرز اجحاف شده در بعضی کتگوری ها. اما چون این نوشتار آقای ترابی کمی به مقایسه این دو اثر پرداخته، من هم همین کار رو انجام میدم و در همین بحث پیام و ارائه‌ی پیام که مدنظرمه همیشه
اما آیا جوکر تاد فیلیپس تونسته محتوای مناسب در یک قالب مناسب ارائه بده؟
جواب من خیر است به شرح زیر:
محتوای مدنظر من به عنوان به یک مخاطب، بیشترین چیزی که غلغلکم میده تا درباره‌ش فکر کنم و هرجایی اثرش رو ببینم، تماما دغدغه‌های و سوال های وجودیست: من کی‌ام؟ چرا اینجام؟ از کجا اومدم؟ هدف از وجودم چیست؟ کارهایی که میکنم به چه هدفی هستند؟ و تمام این چراهایی که به همه چیز و همه‌کس رخنه میکنه و به نظرم این دغدغه از ارزش مند ترین هاست.به دلایلی که ترجیح میدم باز نکنم و خلاصه نتیجه رو اعلام کنم، نهایتا به این نتیجه رسیدم با هر اعتقادی که همراه فرد باشه، وقتی به وجود فکر کنه و درست فکر کنه به نتیجه واحدی میرسه و اختلاف نظر صرفا تفاوت در پیش زمینه هاست. بنابراین نتیجه فکر مهم تر از مسیر فکریست؛ من تفاوتی یک فرد دغدغه‌مند در قرن ۲۱ام، الن واتس قرن ۲۰امی، شوپنهاور قرن ۱۹ و حتا بعضی افراد مذهبی شاخص در ادیان نمیبینم.
در نهایت این افکار، به سوالات اخلاقی‌ای ختم میشود که انسان بی ارزش ساخته شده از استخوان و گوشت و پوست، که به دنیا نیامده و از این دنیا آمده، چگونه به مفهومی به اسم اخلاق دست پیدا کند. انسانی که فقط و فقط به فکر خودش است و میخورد و میخوابد، چگونه بفهمد اخلاق چیست؟ قوانین اجتماعی و دینی اخلاق تا چه حد این جانور خودخواه را از دریدن هم نوعش نگه میدارد؟ انسانی که کار بد هم کند به فکر خودش است و خواسته های خودش و کار خوب هم کند دنبال پاداش و باز هم خواسته‌ی خودش؛ انسانی که تا شرایط بر وفق مرادش نباشد، به هیچ‌کسی رحم نمیکند چگونه میتواند به ادعای عدالت و انسان دوستی برسد؟ انسان دوستی؟ قوانین اخلاقی؟ چیرهایی که خود انسان حتا ذره‌ای به آن ها باور ندارد و فقط "فکر میکند" که "خوب تلقی میشوند" و "باید کار خوب کند". اینها دیگر مفهوم خود را از دست میدهند، خودشناسی‌ای که به خوداتهامی ختم شود، ستون اخلاق را برهم میزند و از دل این ویرانه ها باید ساخت.
(ایثار به کدام هدف؟ برای چی؟ چرا؟... فکر میکنم منظورم برای کافی نبودن محتوای اونجرز رو متوجه شدید!)
من نمیخوام بحث دیگه‌ای رو باز کنم اما به همین دلایل و کمی علاقه‌ی قلبی خودم به کمیک بوک، در کنار آثار تئاتری‌ای مثل زندگی در تئاتر، ۱۰۰ درصد و سیزیف، فیلم شوالیه‌ی تاریکی بهترین فیلمی هست که تا الان دیدم و جوکر هیث هلجر، که هدف نهایی یک آدم تهی که خوی بد و مخفی انسان ها را میخواهد به آن ها نشان دهد و به رویشان بیاورد، بهترین ویلن با خالص ترین و ناب‌ترین انگیزه.
درست اینه که من در کنار جوکر هیث لجر به نقد جوکر خوآکین فینیکس بپردازم اما ترجیح میدهم برای خلاصه بودن نظرم صرف نظر کنم. آرتور فلک در این فیلم فقط دنبال پاداش است، پاداش برای نیت مثلا خوبی که دارد، پاداش برای کمک به مادرش، پاداش برای هرکاری که میکند، پاداش، پاداش، پاداش. و وقتی به پاداش نمیرسد شروع میکند به آدم کشی و فغان سر دادن که وای آدم ها چقدر پلید و پست هستن!
بحث اصلی من اینجاست که بین یک آدم بدی که برای نیت شخصی خودش کار بد میکنه و آدم خوبی که برای نیت شخصی در قالب گرفتن پاداش کار خوب میکنه چه فرقیه؟ هیچی!
جوکر تاد فیلیپس این رو نمیفهمه، این بزرگترین ضعف جوکر تاد فیلیپس است و به هیچ عنوان نمیشه ازش گذشت و تعجب کردم چطور انقدر محبوب شده. این فیلم در کنار معترض بودن به پولدارا و ثروتمندا، حاوی یه پیام اخلاقی بد و مسخره بود که به نظرم نتیجه‌ی درستی برای افراد ناآشنا به مسائل اخلاقی نداره
البته بحث فقط بحث محتوا و پیام بود که جوکر تاد فیلیپس تا کمر میلنگد و بررسی فرم به عهده افراد حرفه و صاحب‌نظر در سینما میزارم.
در آخر اینکه ممنونم از وقتی که گذاشتین، عضو جدید هستم و خوشحالم که به این جمع این خانواده بزرگ پیوستم
مرسی
به نقل از Pagliacci:
واقعا باورم نمیشه چنین چیزی رو میشنوم! سوال اول اینکه از نظر شما داستان و شخصیت پردازی در محتوای اثر هیچ تاثیری ندارند؟ و یعنی برای شما اندگیم هیچ محتوایی نداشت؟ چون شما از فداکاری بزرگ تونی استارک نامبردی میذارم برای آخر پاسخم! ما با «ثور»ـی شروع میکنیم که خیلی ها هم ایراد گرفته بودن ولی به قول شما فقط به فرم(چاق شدنش) توجه کردند. آیا شکست بی برو برگرد و قطعی و تاثیری که روی یک فرد شکست خورده میذاره “محتوا” نیست؟ آیا کاری که احساس گناه و غروری که آدم رو به شکست وا میداره محتوا نیست؟ آیا پیروزی ظاهری که خودش بیانگر شکست هستش محتوا نیست؟ آیا رویارویی یک فرد با شکستی که خورده و نمایش گذاشتن آن و این که چه بلایی سر طرف میاره محتوا نیست؟ مواجهه ثور با شکستش در مقابل ثانوس یکی از این محتوایی است که شما شاید به راحتی از کنارش عبور کرده باشید. نقطهٔ اوج هم زمانی میرسه که برمیگرده به سال ۲۰۱۳ و ناگهان با مادرش مواجه میشه. ثور سپس نمیتونه مادرش رو متقاعد کنه که از مرگش دوری کنه چون مادرش با ساحره ها بزرگ شده و میدونه که سرنوشت رو نمیشه اینجوری تغییر داد. بعدش شاهد مکالمه ای هستیم بین مادر و پسر که فوق العاده است. ثور از عصبانیت و افسردگی میگه احساس گناه بهش دست داده چون نتونسته جلوی ثانوس رو بگیره. ولی مادرش دیالوگ مهمی رو بر زبان میاره : این مهم نیست که قراره کی باشی (یا بهت میگن که قراره کی باشی). مهم اینه که کی هستی". در واقع مادر ثور با گفتن این جملات خواست به پسرش بگه که نذاره ناکامی ها شخصیتش رو تعریف کنند و اجازه نده توقعاتی که دیگران ازش دارند مسیر زندگی او را تعیین کنند. همین هم باعث میشه که ثور در پایان فیلم از آزگارد بره. وقتی ولکری بهش میگه باید پادشاه باشه، بهش میگه که دیگه خسته شده از اینکه باید چی باشه. بنابراین تصمیم میگیره تا با نگهبانان کهکشان بره تا به قول معروف خودش رو پیدا کنه. اگر تمام این ها محتوا نیستش پس چیه؟
من بنظرم وقتی شما میگی فیلم محتوایی نداره و همش فرمه یکم رشته نخ هایی که از فیلم و مقدمه های قبلیش داشتی پاره شده چون به هیچ وجه نمیشه به این فیلم گفت محتوا نداره. چون برعکس جنگ بی نهایت، اندگیم درام فوق العاده بالاتری داره و درگیری بین اعضا خیلی به چشم میاد و خیلی ظرافت های بزرگی داره و انصافا داره به بطن فیلم های مارول اضافه میکنه. علاوه بر این مثال ثور کلی مثال دیگه وجود داره که دیگه اینجا جاش نیست بهش بپردازم! 1/ (ادامه در کامنت بعدی)
به نقل از Pagliacci:
اما قضیه فداکاری تونی استارک! که به شخصه خط قرمز من حساب میشه و وقتی شما گفتی “فداکاری تونی استارک” محتوا نیست واقعا دستم رو گذاشتم روی سرم و یه آه کشیدم! “تونی استارکی که بعد از عصر آلتران بیش از پیش شیفته اش شدم و رتبهٔ ۱ بنده در شخصیت های MCU را دارد. مرگ تونی استارک یکی از بزرگ ترین موهبت های فیلم بود، «پایان بازی» در بطن و اعماق قصهٔ عظیمش از اهمیتِ خانواده، ایثار، مقاومت و میراثی که باقی می گذاریم، می گوید. از همین جهت تونی استارکی را دیدیم که در اوج خوشبختی اش یعنی جایی که هم همسرش زنده مانده هم یه دختر کوچولوی نمکی داره، هم بهترین دوستش در کنارشه و در آخر خدمتکار وفادارش پیششه، میاد و فداکاری انجام میده و با از خودگذشتگی بزرگش خودش رو فدا می کنه تا اونایی پودر شدن زنده بمونن.” حالا شما اومدی ظاهرا میگی این خودش یکی از پیامای فیلم میتونه باشه ولی به علت مقایسه کردنش اومدی بهش نقد وارد کردی! که این خودش هیچی از پیامی که فیلم میخواست بده کم نمیکنه! بعد جلوتر اومدی همین حرفی که زدی گفتی ایثار کافی نیست؟!؟ یعنی چی یعنی آخر فیلم پیام داره یا نداره؟ اولا باید بگم سه گانه مردآهنی خیلی وجهه ها به شخصیت تونی استارک اضافه کرد مخصوصا در فیلم اول که در اون غار گیر افتاده و موقع فرار «ینسن» فداکاری میکنه و جونش رو میده تا تونی زنده بمونه. به تونی هم میگه زندگیت رو تلف نکن نذار تباه بشه! همین نقطه عطف بزرگ دقیقا توی پایان بازی به نتیجه میرسه البته که مقدمه های بسیاری داخلش دخیله! در ابتدای فیلم "انتقام جویان: عصر آلتران" بود که اسکارلت ویچ با استفاده از جادوی خود، کابوسی را در ذهن تونی استارک به وجود آورد که نتیجهٔ آن ساخت آلتران شد! در این کابوس تمامی اعضای انتقام جویان غیر از خود تونی کشته شده بودند. در جلوتر نیز این بازی ذهنی بیش از پیش ادامه یافت و اسکارلت ویچ کابوس هایی برای کاپیتان آمریکا، ثور، بلک ویدو و در نهایت هالک به وجود آورد. هر کدوم از این کابوسا خودش یه راهی رو برای هر قهرمان مشخص کرد و ما الان روی تونی استارکش داریم بحث میکنیم. همینجا بود که اون وسواس تونی استارک برای محافظت از بقیه شکل گرفت. حتی در مواجهه با پیتر هم این دیده میشد. چون تونی بارها و بارها نشان داد نگران پیتره (یادته حتی بهش گفته بود وقتی با کاپیتان آمریکا مبارزه میکنه ازش فاصله بگیره؟) تو فیلم "بازگشت به خانه" هم این مساله را شاهد بودیم که ماه ها گذشت ولی خبری از ماموریت جدید برای پیتر از سوی تونی نبودیم چون نمیخواست جونش به خطر بیفته. اوج این مساله را در "جنگ بینهایت" شاهد بودیم. تونی اصلا نمیخواست پیتر به فضا بره. وقتی هم که پیتر پودر شد تونی واقعا عزادار شد و حتی میشه گفت در فیلم "پایان بازی" هم با دیدن عکسی از پیتر مجاب شد تا بره و به قهرمانان در انجام سفرهای زمانی کمک کنه. شما این ها رو محتوا نمیدونی؟ اگر شما جای تونی استارک بودی و دکتر استرنج از یک خطر قریب الوقوع بهتون خبر میداد و تنها یک راه حل باعث رهایی مردم بود انجامش نمیدادید؟ (که در نهایت همون صحنه اندگیم که با اشاره دکتر استرنج به تونی دوزاریمون میوفته که بله...) این دقیقا چه نقدی بهش وارده؟ هیچ ربطی هم به پاداش و این داستان ها نداره تونی در ابتدای راهش تمام اینا رو پشت سر گذاشته بود. من اگر بدونم تعریف شما از اخلاق چیه بهتر از اینم میتونم جواب بدم ولی در همین حد: آیا فداکاری تونی استارک برای نجات “تمام” جهانیان (دقت کنید تمام جهانیان نه نیمی از جهانیان!) اون هم وقتی میدونست این تنها راهه عین اخلاقیات و ایثار نبود؟ بعد از این همه مقدمه گویی باز هم میتوان ادعا کرد که این فداکاری بزرگ چیزی جز محتوای بزرگ از فیلمنامه فوق العاده بوده؟ اگر این کار رو نمیکرد که فرصت هاش رو از دست میداد. اگر اهل معرفت باشید برای شما یه جمله از یک بزرگواری رو براتون نقل میکنم و همیشه باید آویزه گوش کنیم این رو: “سخت ترین غصه ها، غم از دست دادن فرصت هاست”
2/
من تو مقاله گفتم که بحثم اصلا این نیست که جوکر فیلم خوبیه یا بد . بحثم چیز دیگریست. گفتم این فیلم چه افتخاری برای ما کمیک بوک فن های حقیقی خواهد داشت؟
ولی بعضی از دوستان انگار متوجه موضوع نشدن و دارن جوکر و اند گیم رو برامون نقد میکنن !
خوبه که spidey.ir همیشه پیشرو باشه و بقیه دنبالش راه بیفتن . خیلی خوبه
اتفاقا ما قبل از اسکار پارسال و به محض اینکه فیلم پلنگ سیاه اکران شد یادمونه که استاد ترابی در مقابلش موضع گرفت. اگه یادتون نمیاد براتون نقل قول کنم:
نقل قول:bit.ly/2TM0D3W
پس لطفا حرف الکی نزن
بعضی از دوستان گفتن این سایت فنه ماروله و فقط دی سی رو میکوبه . شما یه سری به مقالات و کمیک های سایت بزن . هیچ سایت کمیک بوکی دی سی فنی تو ایران اندازه "اسپایدی" در مورد این انتشارات مطلب نزاشته و زحمت نکشیده ؛ اونم در حالیکه اسم سایت اسپایدیه و قاعدتا باید فقط اخبار حول و حوش یک شخصیت رو پوشش بده ، ولی ما داریم همزمان چند ایونت دی سی / مارول رو پوشش میدیم و بصورت "تخصصی" اونا رو بررسی میکنیم . اگه هم نقدی وارد میشه حتما کنارش دلایلی هم مطرح میشه . پس قطعا اسپایدی بیشترین حق رو برای اظهار نظر در مورد این فیلم داره . سایتی که با امثال حسن ریاحی و مختار و ترابی شروع کرد و الان با امثال آقای فقیه داره ادامه میده و با همه ی مشکلات و موانع آخ نگفت و منت نذاشت و بصورت رایگان مطالب خودشو در اختیار علاقه مندان گذاشت .
دوما حرف از کوبوندن شده . ما تو این سایت فیلم 4 شگفت انگیز جدید رو رسما نمودیم (!) و از فیلم کاپیتان مارول که یجورایی پیش درآمد اندگیم بود انتقاد کردیم و طرف مقابل از فیلم شزم استقبال کردیم و اونو جزو بهترین آثار کمیک بوکی سال قبل قرار دادیم . ضمنا ، شما اگه تو همون سایت نقد های یه منتقد خاص رو در مورد هر فیلمی با هر ژانری بخونی میبینی اون بشر حداقل یکجا به اندگیم تیکه انداخته . نقد 6 underground هست ولی یارو حرف از ثانوس میزنه ! به اون میگن کوبوندن ! به اون میگن عقده ! به اون میگن سوزززززش (بقول خودتون!)
سوما ما تو این پست نگفتیم این فیلم بده ! داریم میگیم این فیلم اصلا کمیک بوکی نیست ! یعنی بقول حرف آقای ترابی (که نصفتون کلا نخوندین ظاهرا) اگه کسی به شما نگه این فیلم برگرفته از یک شخصیت کمیک بوکیه عمرا شما بفهمی . این یه فیلم هالیوودی نسبتا تکراری در مورد یه مرد جامعه ستیزه با نظرات انتقادی خودش . چیزی که ما راننده تاکسی مارتین اسکورسیزی هم دیدیم . این یعنی سوءاستفاده از اسم جوکر صرفا برای پر کردن سینما و تئاتر . اینو بفهمید لطفا
کلا تازگیا یه فازی گرفتن بعضیا که فکر میکنن هرچی به مارول فحش بدن مثلا سواد سینمایی شون بیشتره یا فیلمباز تر هستن .
یارو بقول آقای ترابی یه فیلم بتمن ( نولان ) رو دیده ، یدست هم آرکهام رو بازی کرده ، یه اپیزود مجموعه کارتونی رو ندیده یا تا حالا یه صفحه کمیک بتمن هاش نخونده بعد به خودش اجازه میده بیاد اظهار نظر کنه .
برو پسر جون سر همون بازیات . بشین سر درس و مشقت و کمتر حرف بزن که اینطوری متین تری واقعا !
شما اگر یکم چشم بصیرتت رو باز کنی خودت به وضوح مثالی برای رد ادعای خودت میبینی و لازم نیست کسی واست توضیح بده.
و 50#
کاملا حرف دل منو زدی
ی مشت بچه ای که اصلا نمیدونن کمیک چیه واسه ما اظهار نظر میکنن.
اینا لایقشونه که هرچی بلدی بارشون کنی ولی خب اینجوری عقده اشون ارضا میشه.
بذارید عقده ای بمونن بذارید توی تراوشات ذهن مریض خودشون زندگی کنن...اینا عقده ای ان و باید برن خودشون رو به روان پزشک معرفی کنن....اگر واقعا اینجا ی کانال تلگرامی بود بدجوری از خجالت اینا در میومدم.
بی شعوری هم حدی داره واقعا
پ.ن:
یادش به خیر ی زمانی عمومختار کاری کرده بود کسی جرئت نداشت از این شر و ورا ردیف کنه به نظر من کار درستی انجام میداد و ای کاش دوباره برگردن ، عمو مختار جز بهترین های جامعه کمیک بوکی هستن در کنار استاد ترابی
خب شاید بگید چرا ؟ اما بزارید بگم که جوکر فیلمی بود که از هیچ قاعده کمیک بوکی پیروی نمی کرد و سرش رو انداخته بود زیر و راه می رفت.فیلمی که تمام ذهنیت من رو نسبت به جوکر عوض کرد . همون طور که آقای فقیه در نقدشان به بهترین شکل گفتند جوکر چگونه توانسته چنین جنبشه بزرگی به راه بندازه.یا داستان زندگی جوکر همیشه معادله ایی بوده که همه ی کمیک فن ها دوست داشتن که x این معادله رو پیدا کنن .اما این داستان بدون پیروی از منبع اصلی خود شعری را سرود که به مزاق طرفداران خوش نیامد .شخصیتی که باید گفت خصومت شخصی با بتمن دارد. یعنی دیگر از کجا بدانیم که آیا واقعا بخاطر پدر او با او دشمنی می ورزد. بتمنی که جوکر را مقصر همه اینها می دانند. داستانی کلیشه ایی که هنوز جای سوال های زیادی در ذهنمان جای گذاشت!
نظرتان چیست ؟
واقعا باعث افتخار که مقاله ی شما به این حد در سایت های دیگه مورد توجه هستش
#47
بله جناب ترابی حق با شماست و من شرمنده هستم و معذرت میخواهم
اگر صلاح میدونید کامنت های من رو پاک کنید
انسان موجود خوشحالیه و شما هم حقته خوشحال بشی و این نشون میده هیچی از دنیای کمیک حالیت نیس
از اون مقالات دلی خودتون نوشتید که آدم وقتی میخونه تا عمق جانش تحت تاثیر قرار میگیره
از دنیای سینما هم به نظر من سر در نمیاره
فیلم جوکر متوسط بود ولی چیزی که واقعا جایزه اسکار مستحقش بود ، بازیگری فینیکس و موسیقی فیلم بود که عالی بودن... شاید بخاطر این که به اونجرز اسکار ندادن ، تم کمیک بوکی بود که (از نظر اونا کلیشه ای هستند...)
شاید یکی از مهم ترین دلایل موفقیت دارک نایت ، دور بودن از تم کمیک بوکی بود...
ولی نمیشه گفت که فیلمی کمیک بوکی نبوده که اسکار نگرفته باشه... مثل انیمیشن معرکه سفر به دنیای عنکبوتی که برنده گلدن گلوب شد که واقعا نوش جونش بشه....
من واقعا عاشق کمیک بوکم ولی به عقیده من شخصیت هایی مثل بتمن یا جوکر باید فضاشون غیر کمیک بوکی باشه چون این شخصیت ها یجورایی دارک هستن
ولی شخصیت هایی مثل مرد عنکبوتی ، هالک ، ثور و... باید فضای کمیکی داشته باشن چون رگ و ریشه دارک ندارن...
امیدوارم که ساخت فیلم های وفادار به کمیک بوک بیشتر بشه و اون ها هم به موفقیت برسن... ولی اون فیلمایی که حال و هوای کمیکی ندارن هم باید بهشون احترام قائل شد .... خسته نباشید.
واقعا عجب متن زیبایی . کیف کردم از خوندنش. بسیار عالی بود. بهترین مطلبی که استاد تا به حال نوشته بودن
واقعا حرف دل ما هوادارای کمیک بوک رو زدین
واقعا حیف بود اگه به همچین مقاله ای نظرم ندم .
ممنونم آقای ترابی واقعا مقاله بی نظیری بود. هر چی که نیاز بود گفته بشه گفته شد . دمتون گرم!
این فیلم فقط اسمش شاید کمیک بوکی باشه اونم به خاطر اینکه بتونه فروش کنه و یه سری از فن ها الکی حمایت کنند و گرنه این فیلم اصلا نباید اسم فیلم کمیک بوکی روش گذاشته بشه.
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا