چرا-مردعنکبوتیِ-تام-هالند-به-دنیای-کمیک-وفادار-است

برخی از هواداران اعتقاد دارند که مردعنکبوتی در MCU از منبع اصلی خود یعنی کمیک بوک ها فاصله میگیرد ولی در واقع او وفادار ترین اقتباس سینمایی است که تا به حال از روی اسپایدرمن ساخته شده.

مقالات زیر را هم بخوانید:

10 لحظه از مردعنکبوتی در MCU که نشان می‌دهد او بهترین است!

چرا تام هالند بهترین مرد عنکبوتی در دنیای سینما است

10 حقیقت مهمی که باید درباره تام هالند بدانید

10 دلیل برای اینکه سه گانه مرد عنکبوتی تام هالند از توبی مگوآیر بهتره

10 تفاوت اصلی بین مردعنکبوتی تام هالند و توبی مگوایر

10 تفاوت اصلی بین مردعنکبوتی تام هالند و اندرو گارفیلد

15 لحظه برتر و به‌ یادماندنی مردعنکبوتی در MCU

حقیقت اینه که نمیشه گفت همگان از نحوه ی به تصویر کشیده شدن مردعنکبوتی توسط تام هالند در MCU راضی هستند و در حالی که فیلم های او در عالم MCU بسیار پرطرفدار هستند (هم از نظر امتیاز منتقدین و هم از نظر فروش) اما برخی از هواداران که خود را طرفداران اصیل مردعنکبوتی میدانند از او رضایت ندارند. در واقع برخی از میگویند که مردعنکبوتی تام هالند خیلی با دنیای کمیک فرق دارد و به نظر میرسه تنها دلیلشون هم اینه که او زیادی با قهرمانان دیگر در MCU همکاری داره و یا اینکه مشکلات مالی کمتری داره و اینکه روی عمو بن کمتر تکیه میشه و اینها او را از روح اصلی خودش فاصله میندازه و ... به عقیده ی اونا، فقط نحوه به تصویر کشیده شدن مردعنکبوتی/پیتر بدست توبی مگوآیر هستش که دقیقا به دنیای کمیک وفاداره ولی اگر خوب به کمیک های اولیه اسپایدرمن به قلم استن لی و استیو دیتکو نگاه کنیم متوجه میشویم که تا حد قابل توجهی با فیلم های مردعنکبوتی سم ریمی فرق دارند چون جنبه های فان بیشتری داشتند و پیتر به اندازه ی فیلم ریمی اینقدر درگیر مرگ عمویش نبود.

یکی از بحث هایی که زیاد شنیده میشه اینه پیتر پارکرِ تام هالند زیادی به جامعه بزرگ ابرقهرمانی وصل هستش در حالی که مردعنکبوتی در دنیای کمیک همیشه یک تک رو یا loner بوده. ولی این حرف کاملا غلطه چون اولین کمیک مردعنکبوتی شگفت انگیز که سال 1963 منتشر شد (اینجا ترجمه شده) با حضور چهار شگفت انگیز بود که مردعنکبوتی سعی کرد به این گروه ملحق بشه. بعد از اون هم هیومن تورچ (جانی استورم) از این گروه اونقدر در داستان های مردعنکبوتی حضور یافت که به رفیق فابریک پیتر تبدیل شد (این مقاله را بخوانید) و حتی صحبت های او بود که در شماره سوم از سری اول کمیک های مردعنکبوتی شگفت انگیز به پیتر دلداری داد تا پس از شکست از دکتر اختاپوس دوباره روحیه پیدا کنه.

بعد از چهار شگفت انگیز هم او با قهرمانان بسیاری دیگر مثل دردویل و دکتر استرنج و ... در دنیای کمیک بوک مراوده داشت ولی نقش چهار شگفت انگیز پررنگ تر بود. و اگر دقت کنید متوجه میشوید که نقش چهار شگفت انگیز در کمیک های مردعنکبوتی شبیه به نقش مرد آهنی در MCU است: او مشتاقه که به یک گروه ابرقهرمانی ملحق بشه که از قهرمانان با تجربه تر تشکیل شده اند ولی دست رد به سینه اش میزنند و به زودی متوجه میشه که باید روی پاهای خودش بایسته. و هیومن تورچ هم نقش رفیقی رو بازی میکنه که اسپایدرمن باهاش درد و دل میکنه (مثل تونی استارک) و جالبه که اسپایدرمن در شماره 3 از کمیک سالیانه ی خودش سعی کرد عضو اونجرز هم بشه ولی نتونست. و خب چون ما در MCU چهار شگفت انگیز را نداشتیم پس سازندگان فیلم های اسپایدرمن تام هالند به جای آنها از تونی استارک استفاده کردند. و البته که در پایان "راهی به خانه نیست" او روی پای خودش ایستاد و ارتباطش به طور کامل با دنیای قهرمانان شهر قطع شد.

ضمن اینکه در کمیک های New Avengers که اینجا ترجمه شده اند و از سال 2005 تا 2012 بدست برایان مایکل بندیس نوشته شدند، پیتر پارکر عضو اونجرز شد و همانجا بود که با تونی استارک بسیار رفیق شد و تونی به حل مشکلات مالی پیتر کمک زیادی کرد و حتی وقتی بی خانمان شدند از پیتر پارکر دعوت کرد تا به همراه زن عمو و همسرش (مری جین) به برج اونجرز نقل مکان کنند و در آنجا زندگی کنند. و در ضمن این تونی استارک بود که در دنیای کمیک برای پیتر زره آیرون اسپایدر را خلق کرد که در دنیای سینما هم همین طور بود. و البته که مردعنکبوتی در دنیای کمیک به جز اونجرز عضو دیگر تیم ها نیز بوده که در این مقاله میتونید درباره شون بخونید. و از همه مهم تر اینه که سونی اولش که شروع کرد به ساختن فیلم های اسپایدرمن، به رایت دیگر شخصیت های مارول دسترسی نداشت و سم ریمی هم طبعا نمیتونست از اعضای اونجرز و دکتر استرنج و چهار شگفت انگیز و ... تو فیلم های اسپایدرمن استفاده کنه. پس به ناچار مردعنکبوتی به شکل یک loner به تصویر کشیده شد و شاید اگر رایت اونا رو داشتند از خیلی وقت قبل تر شاهد حضور دیگر قهرمانان مارول در فیلم های اسپایدرمن بودیم.

درباره ی مشکلات مالی پیتر پارکر باید گفت که مثل دنیای کمیک مشکلات مالی داره ولی مثل فیلم های توبی مدام بهشون اشاره نمیشه. شما را ارجاع میدهیم به صحنه ی حذف شده از فیلم "دور از خانه" که میتونید در اینجا آن را تماشا کنید و پیتر مجبوره برای اینکه خرج سفرش به اروپا را دربیاره کلکسیون اکشن فیگورهای خودش را بفروشه. در پایان "راهی به خانه نیست" هم دیدیم که در چه آپارتمان داغونی شروع به زندگی کرد. درباره عمو بن هم سازندگان فیلم های اسپایدرمن MCU به درستی تصمیم گرفتند که origin مردعنکبوتی را برای سومین بار در دنیای سینما تکرار نکنند چون میدانستند که علاقمندان به کمیک و سینما به خوبی با آن آشنایی دارند. آنها در ضمن خلاء عمو بن را به خوبی با زن عمو می پر کردند و این زن عمو می بود که در "راهی به خانه نیست" به پیتر درس مسئولیت پذیری داد و مرگ تراژیکی داشت که در راستای همان مرگ عمو بن بود و حتی تاثیرگذار تر ظاهر شد. و این رو هم از یاد نبردید که در کمیک های اولیه اسپایدرمن خیلی بندرت به عمو بن اشاره شد و سالها طول کشید که جمله ی معروف "با قدرت زیاد، مسئولیت می آید" را به او نسبت دادند (این مقاله را بخوانید).

و یک نکته ای هست که نشان دهنده هوش مارول و کوین فایگیه: ما دو بار در سالهای نسبتا اخیر شاهد روایت اُریجین اسپایدرمن بوده ایم. واقعا و واقعا دیدن سه باره این اریجین عقلانی نیست. بنابراین بهترین و نبوغ آساترین روش اینه که شما نحوه تبدیل شدن پیتر به صورت یک ابرقهرمان را در طول داستان نشون بدی و این همون کاریه که در تریلوژی مرد عنکبوتی در MCU انجام داده اند. واقعا شما در MCU مسئولیت پذیر تر شدن پیتر رو میبینید. مخصوصا در "دور از خانه" که پیتر در پایان داستان نسبت به قهرمان شدن مسئولیت پذیر تر شد و البته اوجش رو هم در پایان "راهی به خانه نیست" شاهد بودیم که چطور پیتر اونقدر به بلوغ رسید که تصمیم گرفت برای محافظت از جان عشقش، حقیقت رو ازش پنهان کنه و این کاری بود که در فیلم های قبلی هم به نوعی انجام داده بود.

در هر حال بعد از اینهمه فیلم اسپایدرمن واقعا نمیشه انتظار داشت یه مُدل بهش پرداخت. منم شخصا پیتر پارکرِ فیلم "مرد عنکبوتی 2" دلخواه منه. کلا دهه 70 و 80 میلادی اسپایدرمن رو دوست دارم چون برای من اسپایدرمن یعنی دورانی که دانشجو بود ولی خودخواهیه اگه بخواهم فقط و فقط تو این دوران اونو ببینیم چون من دوست دارم. بارها گفته ام .. رشد در حرکت است نه سکون. متاسفانه مشکل اکثر کسانی که تو ایران از نسخه از پیتر پارکر در MCU ایراد میگیرن همینه. همش ذهنشون با فیلم های سم ریمی هستش ولی چون با یک نسخه از مردعنکبوتی بیشتر خاطره داریم و باهاش بزرگ شدیم دلیل نمیشه که بی دلیل نسخه های دیگه رو بکوبیم و ایراد بگیریم. و چون پیتر دنیای سینمایی مارول نوجوانه میگن فیلمای جدید بچه گانه است در حالی که از نظر من "دور از خانه" و "راهی به خانه نیست" ترسناک ترین فیلم اسپایدرمن هستند. اتفاقا چند سال پیش یه مقاله تو سایت cbr هم همینو میگفت. اینجا بخونیدش چون مقاله جالبیه: "دور از خانه ترسناک ترین فیلم MCU است".

و اما مردعنکبوتیِ تام هالند به دنیای کمیک وفاداره چون همچنان یک نوجوان معمولیه که میشه باهاش ارتباط برقرار کرد. او در دنیای کمیک مدام اشتباه میکنه و یک انسان جایز الخطاست و شما دیده اید که در MCU چقدر اشتباه کرده و اوج اون برمیگرده به فیلم "راهی به خانه نیست". او همچنان مثل دنیای کمیک در ایجاد تعادل بین زندگی عادی و حرفه ی ابرقهرمانی مشکل داره که در "بازگشت به خانه" دیدیم که چقدر دوست داشت در استخر با دوستانش باشه ولی مجبور بود بره و در قالب اسپایدرمن درباره والچر تحقیق کنه و کلی نمونه ی دیگر مثل اون موقع که لیز الن را ول کرد تا بره با باباش بجنگه و .... او درست مثل دنیای کمیک خاکی و قابل باوره و اتفاقاً لحظات کمدی که در فیلم های MCU شاهدش هستیم بیش از پیش یادآور حال و هوای کمیک های اولیه اسپایدرمن هستیم.

برخی هم به غلط میگویند که چرا پیتر پارکر MCU بچه است! در حالی که نمیدونند او از اولش هم یک نوجوان دبیرستانی بود که مردعنکبوتی شد و اصلا به خاطر نوجوان بودنش بود که از دیگر قهرمانان متمایز شد و در سالهای اول در دبیرستان بود و باز هم تاکید میکنم که فیلم های MCU بیش از دیگر فیلم های اسپایدرمن حال و هوای دوران کمیک های استن لی و استیو دیتکو را زنده میکنند. و اتفاقا خود استیو دیتکو بارها تاسف خورد که چرا در دنیای کمیک اینقدر زود پیتر را از دبیرستان فارغ التحصیل کرد (این مقاله را بخوانید). و به همین خاطره که در کمیک های Ultimate Spider-Man که اینجا ترجمه شده اند شاهد بودیم که پیتر از اول تا انتها در دبیرستان به تصویر کشیده شد. پس واقعا چرت و پرته که بگیم مردعنکبوتی چرا در MCU یک نوجوان دبیرستانیه. ضمن اینکه در پایان "راهی به خانه نیست" به دانشگاه راه یافت.

همچنین دیگر جنبه های بسیار مهم و حیاتی از ذات مردعنکبوتی مثل روحیه تسلیم ناپذیری، سبک مبارزه متفاوت، پر انرژی بودن، بذله گو بودن و ... را بارها در مردعنکبوتی تام هالند مشاهده کرده ایم ولی برخی دوست دارند فقط روی چیزهایی تکیه کنند که بارها در فیلم های قبلی دیده بودیم در حالی که سازندگان MCU دوست داشتند روی چیزهایی تکیه کنند که قبلا در فیلم های اسپایدرمن دیده نشده بودند تا باطراوت باشند. و دلیل اصلی هم همینه که برخی شکایت میکنند. یعنی تمرکز فیلم های ریمی روی بخش تراژیک اسپایدرمن بود: اینکه پیتر خودش رو مدام مقصر مرگ عموش میدونست و فشارهایی که حرفه ی قهرمانی روی زندگی عادی پیتر وارد میکرد. ولی در MCU مسئولیت پذیری پیتر به شکل دیگر نشون داده میشه. به عبارتی دیگر، او به دیگران کمک میکنه نه به خاطر اینکه گذشته را جبران کنه چون به نظرش این کار درستیه که باید انجام داد. پس متوجه منظورم میشوید؟ هر دوی اسپایدرمن های توبی مگوآیر و تام هالند به ذات اصلی مردعنکبوتی وفادار هستند (یعنی به "مسئولیت پذیری") ولی هر یک به شیوه ی خودشون به اون میپردازند. و نکته ی مهم تر اینه که در فیلم های MCU، پیتر پارکر از کمک به مردم "لذت" میبره و اسپایدرمن بودن برایش نوعی ماجراجوییه و شوخ طبعی هایش و خوش بینی اش منعکس کننده ی همین مطلب هستند.

من خودم شخصا از اینکه تونی استارک لباس اصلی اسپایدرمنو درست کرد مشکلی ندارم. چون اون خودش قبلش برای خودش لباس دم دستی درست کرده بود و داشت قهرمان بازی میکرد (در فیلم "بازگشت به خانه") و اتفاقا با تکیه بر همین لباس بود که والچر رو شکست داد، نه لباس مدرنی که تونی بهش داده بود و این تم اصلی فیلم اول بود که "این لباس نیست که از آدم یک قهرمان میسازه". ولی شاید معدود مشکلاتی که من با سری فیلم های مرد عنکبوتی تو MCU دارم اینه که چرا پیتر خودش تو ایده دیزاین کلاسیک لباسش مشارکت نداشت؟ )یعنی منظورم لباس قرمز و آبی کلاسیک تو فیلم جنگ داخلیه). من هیچ وقت با این قضیه کنار نیومدم و اصلا برام قابل قبول نیست لباس کلاسیکو رو کسی دیگه به جز پارکر طراحی کنه. حالا بعدش هر کی میتونه بیاد و چه میدونم لباس آیرون اسپایدر و ... هر چی دیگه براش بسازه ولی دیزاین کلاسیک مقدسه و فقط پیتر باید ایده ش رو پیاده کنه. و البته کلا قضیه لباس تکنولوژیک و اینکه میگن پیتر زیر سایه تونی بود و ... اصلا برام مقبولیت نداره چون همونطور که گفتم که پیتر خودش و به تنهایی با لباس اولیه خودش والچر و اون هواپیما رو تو جزیره زمین گیر کرد و شکستش داد کاملا نشون داد به خودش متکی است.

در کل من برای خودم قضیه رو حل کرده ام و به فرمولی جادویی دست یافته ام که بهم نشون میده یک اقتباس کمیک بوکی فیلم خوبیه یا نه. میگم باید به ذات شخصیت وفادار باشن. حالا محیط پیرامونی و سن و سال و حال و هوا میتونه هر چیزی باشه. مهم اینه که این ذات دست نخورده بمونه و انصافا پیتر پارکر در MCU ذاتش همونیه که باید باشه. حالا این وسط فرعیات مهم نیست چون اقتضای دوران ما هستند. یکی میگه چرا پیتر قبلا خودش با نخ و سوزن لباسش رو درست کرد ولی تو "دور از خانه" با دم و دستگاه تونی! این واقعا فرعیات هستش. شما تو دهه ی دوم قرن بیست و یکم هستی و باید با این مختصات فیلم بسازی و گرنه شخصیتت جوری میشه که مخاطب دیگه نمیتونه باهات ارتباط برقرار کنه. و البته که در انتهای "راهی به خانه نیست" پیتر با چرخ خیاطی برای خودش لباس جدید درست کرد ...

من شخصا به عنوان کسی که خودش رو بزرگترین طرفدار مردعنکبوتی میدونه از همه ی فیلم های مردعنکبوتی تا حد و اندازه خاصی خوشم میاد و ازشون لذت میبرم. اونا مثل بچه هام میمونن که نمیتونم بینشون فرق بذارم و طردشون کنم. همشون هم به نظرم به ذات مردعنکبوتی وفادار هستند از مردعنکبوتی های سم ریمی گرفته تا امیزینگ اسپایدرمن های اندرو گارفیلد و البته مردعنکبوتی MCU. حالا درجه ی وفاداری شون به ذات اسپایدرمن ممکنه در لحظات و صحنه هایی فرق کنه ولی من همه شون رو دوست دارم چون به نظرم همشون حس قهرمانی که باید ایثارگر، شجاع، الهام بخش، خوش بین و مسئولیت پذیر باشه را به بیننده القا میکنند و این برای من همون اسپایدرمنه. ولی در عین حال درک میکنم که چرا برخی از تام هالند و اسپایدرمنش مثل قبلی ها استقبال نمیکنند چون براشون توبی مگوآیر نوستالژیکه و باهاش خاطره دارند و ضمن اینکه شاید چون با دنیای کمیک آشنایی کامل ندارند به غلط فکر میکنند که از دنیای کمیک فاصله گرفته ولی واقعا اینطور نیست ولی راستش را بخواهید دیگه شنیدن این حرفا برای من مهم نیست چون ممکنه هر کسی ترجیحات خودش رو داشته باشه ولی از نظر من سری فیلم های اسپایدرمن هر کدوم جنبه های مختلفی از این شخصیت را برایم پوشش میدهند و برای من توبی و اندرو و تام همشون مردعنکبوتی هستند و مثل بچه های خودم میمونن چون اتفاقا منم سه تا پسر دارم ....